Κάποτε, ο κάθε ένας άνοιγε κι από ένα βίντεο κλαμπ,
με αποτέλεσμα να υπάρχουν από δυο-τρία σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο.
Οι πιο ψαγμένοι άνοιγαν μπαράκι.
Το τελευταίο διάστημα, η μόδα είναι ο κάθε
πικραμένος να ιδρύει κόμμα.
Για να μας σώσει.
Γι αυτό, αν και μικρή σε πληθυσμό χώρα, εν
τούτοις έχουμε πολιτικά κόμματα να φάνε κι οι κότες.
Με αρχηγούς τους άτομα που την έχουν δει
Καποδίστριες ή ακόμη και Ναπολέοντες, και που σε άλλες πιο αθώες εποχές απλά
θα τους κλείναμε σε κάποιο ψυχιατρείο, για να ζουν το μεγαλείο τους με
ασφάλεια, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους γύρω τους.
Σήμερα όμως, τους δίνουμε και βήμα.
Έτσι έχουμε κόμματα που καλύπτουν το κάθε
(πολιτικό) γούστο.
Από ακραία αριστερά, που οραματίζονται μια
Ελλάδα χωρίς σύνορα, και λαϊκά εργατικά συμβούλια παντού, έως ακραία δεξιά που
ονειρεύονται άρματα μάχης στο προαύλιο της Βουλής, και ικριώματα στο Σύνταγμα.
Στο ενδιάμεσο έχουμε οπαδούς θεωριών συνωμοσίας,
κυνηγούς, οικολόγους εναλλακτικούς (ή ορνιθολόγους ανταλλακτικούς όπως τους είπε
ένας μια φορά στο ραδιόφωνο), αρχαιολάτρες παγανιστές, φιλελεύθερους,
κεντρώους, και ότι άλλο του καπνίσει του καθενός, αφού το να ιδρύσεις κόμμα
στην Ελλάδα είναι πολύ πιο εύκολο από το να ξεκινήσεις να ανοίξεις περίπτερο.
Δεν χρειάζονται πολλά πολλά.
Μόνο μεράκι.
Και αν σου κάτσει, και μπεις στη Βουλή, τότε «χέζεσαι
στο τάληρο», από τις κρατικές επιδοτήσεις (χώρια το παραγοντιλίκι).
Εξ ου και η μεγάλη μάχη που γίνεται εντός των
κομμάτων αυτών για την σφραγίδα και για το ποιος θα την ελέγχει.
Και θα μου πείτε, ποιος τους ψηφίζει όλους αυτούς
τους εν δυνάμει σωτήρες μας;
Η απάντηση σε αυτό ανάγεται στα ψυχιατρικά
ζητήματα, και όχι σε αυτά της πολιτικής, οπότε δεν θα μπορέσω…
Τελευταίο κόμμα που είδα να ιδρύεται είναι κι
αυτό του Βύρωνα Πολύδωρα, του επονομαζόμενου και Σαμουράι, ο οποίος ξύπνησε ένα
πρωί και είπε να μας σώσει και αυτός.
Ανακάλυψε δηλαδή τον αντιμνημονιακό του εαυτό, που
ήταν κρυμμένος βαθιά μέσα του όλα αυτά τα χρόνια που ψήφιζε αβέρτα τα μέτρα και
τα χαράτσια.
Και το πιο ενδιαφέρον στο κόμμα που ίδρυσε με
την πρωτότυπη ονομασία «Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό», και με άμεσο
συνεργάτη τον Ζώη, είναι το σήμα του…
Που αποδεικνύει ότι ο Βύρωνας είναι εμμονικός.
Διότι όταν το πρωτοείδα, πέρα από το ότι με
εντυπωσίασε η αισθητική του, προσπάθησα να θυμηθώ που το είχα ξαναδεί.
Και βεβαίως, η φλασιά μου ήρθε σούμπιτο.
Είναι σαν το σήμα εκείνο της ηρωικής αγροφυλακής
που επανίδρυσε μόνος του ο τότε υπουργός Βύρωνας, στελεχώνοντάς την με τα δικά
του παιδιά, κυρίως άνω των 50 ετών.
Που είχε ως αποτέλεσμα, κάποιοι να
συνταξιοδοτηθούν αμέσως μετά την ορκωμοσία τους.
Οι υπόλοιποι που μείνανε για να υπηρετήσουν και
να προστατεύσουν την ύπαιθρο, κινούνταν με ΚΤΕΛ, και επικοινωνούσαν με την «υπερεσία»
(sic) με τα κινητά τους.
Θα μου πείτε, πιάνανε τα ρημάδια εκεί στας
εξοχάς, όπου υποτίθεται περιπολούσαν τα κομάντα αυτά της αγροφυλακής;
Μάλλον όχι, αλλά έτσι κι αλλιώς στα καφενεία του
χωριού την έβγαζαν τα ανήσυχα αυτά «παλικάρια», όπου και η βασική έδρα (διαχρονικά)
του Έλληνα αγροφύλακα… μέχρι να περάσουν τα δυο τρία χρονάκια που χρειάζονταν
για να συνταξιοδοτηθούν κι αυτοί με τη σειρά τους κατόπιν ευδόκιμης προϋπηρεσίας,
ταρατατζούμ...
Και έτσι λοιπόν, ο Βύρων ίδρυσε κόμμα, και
παρουσίασε και το νέο σήμα του, που μάλλον σχεδιάστηκε ή από 89χρονο γραφίστα,
ή από κάποιον που ήταν υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών… μιλάμε για την
απόλυτη ψυχεδέλεια!
Κάτι το ωραίον!
Κιτς…
Τώρα, το μόνο που απομένει είναι να βρεθούν και
οι ψηφοφόροι.
Αυτό όμως είναι και το πιο εύκολο, αφού ως
γνωστόν (το είπε και η Ραχήλ), κάποιοι εχθροί μας, μας ψεκάζουν ολημερίς, και άρα σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι ανισόρροποι
να στείλουν τον Βύρωνα (και τον Ζώη) στη Βουλή.
Και τότε ποιος μας πιάνει;
Στην κακότροπη Μέρκελ θα αντιτάξουμε την ηρωική μας
αγροφυλακή.
Η φαντασία στην εξουσία, και η έφοδος στον
ουρανό… που λέγαμε.
Με στρατηλάτη τον κομψευόμενο Βύρωνα, που δεν
δίστασε στο παρελθόν να τα βάλει ακόμη και με τον στρατηγό άνεμο.
Στον Σόιμπλε θα μασήσει;
Πάμε….
Strange Attractor
Παραφράζω ένα παλιό ανέκδοτο γιά όλους αυτούς που θέλουν να μας σώσουν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μικρά λυκόπουλα ρωτούνται από τον αρχηγό τους ποιά καλή πράξη έκαναν.
Κωστάκης: εγώ βοήθησα μιά γιαγιούλα να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο.....
Γιωργάκης:εγώ βοήθησα τον Κωστάκη......
Πανούλης:εγώ βοήθησα τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη.......
Χαρούλης:εγώ βοήθησα τον Κωστάκη,τον Γιωργάκη και τον Πανούλη.....
Αρχηγός:καλά βρε παιδιά,τόσο δύσκολο ήταν να περάσει η γιαγιά τον δρόμο;
Παιδάκια: μα Αρχηγέ δεν ήθελε να περάσει απέναντι...................