Γάτα ο μεγάλος!

Ομολογώ ότι η χθεσινή απόφαση της κυβέρνησης να εκλέγονται οι ευρωβουλευτές με σταυρό προτίμησης με αιφνιδίασε.

Αν και είμαι αναφανδόν υπέρ των μεταρρυθμίσεων, ειδικά στο γερασμένο μας πολιτικό σύστημα, αυτό δεν το είχα καν σκεφτεί.

Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου.

Περίμενα δηλαδή μια απόφαση για άμεση (από τον λαό) εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, ή για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, για τον διαχωρισμό της βουλευτικής ιδιότητας από αυτήν του υπουργού, ή ακόμη και για την καθιέρωση της λίστας στις εθνικές βουλευτικές εκλογές…

Δεν περίμενα όμως αυτό που έγινε.

Με το που άκουσα λοιπόν την απόφαση προβληματίστηκα.

Δεν μπορούσα να φανταστώ τον λόγο για τον οποίον πάρθηκε, και μάλιστα out of the blue, ελάχιστους μήνες πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές.

Με το φτωχό μου το μυαλό πίστευα ότι ο «ορισμός» των υποψηφίων βολεύει τον εκάστοτε αρχηγό κόμματος, και πιο πολύ τον πρωθυπουργό, αφού άσχετα με το πώς εξελίχθηκε, το «ευρωβουλευτιλίκι» είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό καθήκον, με σοβαρές ευθύνες, και προωθεί εκεί που πρέπει τις κομματικές ή τις εθνικές θέσεις.

Παράλληλα, δίνει την μοναδική ευκαιρία στον αρχηγό ενός κόμματος να προωθήσει δικά του άτομα, καταρτισμένα, έμπιστα, στα οποία και θα βασίζεται, ακόμη και αν αυτά δεν είναι γνωστά στον κόσμο, ή απλά προϊόντα του κομματισμού και των ΜΜΕ.

Άσχετα αν ελλοχεύει και εδώ ο κίνδυνος του ρίσκου, που μπορεί να οδηγήσει σε επιλογές τύπου Μαίρης Ματσούκα, ή Κρίτωνα Αρσένη, αλλά και άλλους πολλούς παρόμοιους μαϊντανούς που στέλνουμε κατά καιρούς στις Βρυξέλλες για να ζήσουν κι αυτοί το όνειρο..

Άρα, σκέφτηκα, ποιος ο λόγος να πριμοδοτηθούν και με αυτήν την ελιτίστικη τοποθέτηση (θητεία στην ευρωβουλή) οι γνωστοί μαυρογιαλούροι, οι γόνοι, και οι διάφοροι δημοσιοσχεσίτες πολιτικάντηδες που αποτελούν το σύνολο σχεδόν του πολιτικού μας προσωπικού που συνεχώς εναλλάσσεται σε βουλευτικές, υπουργικές, δημαρχιακές, και άλλες καρέκλες;

Γιατί δηλαδή να πάνε και στην ευρωβουλή οι γνωστοί, αυτοί που λόγω αναγνωρισιμότητας θα καταφέρουν να μαζέψουν σταυρούς;

Οι ίδιοι και οι ίδιοι δηλαδή;

Δεν χόρτασαν οφίτσια και παραγοντιλίκι;

Και μετά κάθισα λίγο και έστυψα το μυαλό μου, και διαπίστωσα ότι η νέα κατάσταση (σταυροδοσία) αποτελεί σενάριο win win για τον Σαμαρά.

Με έναν σμπάρο δυο τριγόνια.

Ξεσκαρτάρει το κόμμα του.

Βάζει μπουγάδα.

Διότι φανταστείτε τι πιέσεις θα δέχεται καθημερινά, από χίλιες πλευρές, από διάφορες εσωκομματικές κλίκες, από τζάκια και συμφέροντα, προκειμένου να μπει σε εκλόγιμη θέση ο δικός τους εκλεκτός υποψήφιος.

Για αυτό και ακούγαμε διαρκώς σενάρια περί Ντόρας, περί Κεφαλογιάννη, κλπ.

Ο κάθε κομματικός ή πολιτικός παράγοντας πιέζει για τον δικό του, που άμα μπει σε εκλόγιμη θέση στη λίστα δεν θα καίγεται και ιδιαίτερα για να κάνει αγώνα, ενώ αν δεν μπει σε καλή σειρά, τότε μπορεί ακόμη και να σαμποτάρει τον προεκλογικό αγώνα.

Θυμόσαστε την «θλιβερή» περίπτωση της Βούλας Πατουλίδου;

Έτσι όμως τώρα, ο κάθε κατεργάρης μαυρογιαλούρος κάθεται στον πάγκο του.

Και αναγκάζεται να στηρίξει το «μεγαλείο» και τον «παραγοντισμό» του με ψήφους που θα πρέπει να φέρει.

Αλλιώς δεν βλέπει Βρυξέλλες, ούτε με τα κιάλια.

Φαντάζεστε δηλαδή πόσο θα κοντύνει  π.χ. η Ντόρα, αν είναι στο ψηφοδέλτιο, και αν ο λαός ξυπνήσει, και τη μαυρίσει κανονικά;

Οπότε, η κάθε Ντόρα θα αναγκαστεί αφενός να τρέξει για να φέρει ψήφους στον εαυτό της (και άρα και στο κόμμα), και αν τυχόν δεν βγει, τι είχαμε τι χάσαμε;

Μάλλον, άλλο που δεν θέλαμε.

Και όπου Ντόρα, βάλτε εσείς όποιον πρωτοκλασάτο πολιτικάντη θέλετε.

Το ίδιο ισχύει για όλα τα φρούτα του μπαξέ.

Αφήστε τους να ιδρώσουν λίγο δηλαδή, και εν πάση περιπτώσει αν βγουν και πάνε στο Στρασβούργο τους ξεφορτωνόμαστε, αν όχι τους βάζουμε στην άκρη και μάλιστα με τη βούλα του σοφού λαού.

Win win δηλαδή για τον Σαμαρά…

Με μόνο downside το ότι έτσι χάνεται δια παντός η ευκαιρία να πάνε στο ευρωκοινοβούλιο νέοι, άγνωστοι, και άξιοι, αφού δεν έχουν καμία τύχη αν είναι να ανταγωνιστούν σε σταυρούς τους φιρμάτους του κόμματος.

Τι να κάνουμε όμως;

Η δημοκρατία κοστίζει… ακόμη και σε καριέρες.

Strange Attractor

ΥΓ-Η νέα κατάσταση θα οδηγήσει σίγουρα σε φαινόμενα τύπου Φώφης, όπου ένας κυριολεκτικά ανεπαρκής γόνος, ελέω ονόματος και μόνο, θα απολαμβάνει εφ όρου ζωής οφίτσια και καρέκλες.

Άσχετα αν είναι τενεκές ξεγάνωτος.

Για να μην αναφερθώ σε μαϊντανούς επώνυμους, πχ. στο  σενάριο όπου βάζει υποψηφιότητα καμιά Ρούλα Κορομηλά, ή  κανένας Μαζονάκης, και πάνε πρώτοι πρώτοι στην ευρωβουλή….