Ζήτω τα κλειστά επαγγέλματα!

Ζήτω τα κλειστά επαγγέλματα και ειδικά το αγαπημένο μας, των φαρμακοποιών. Αυτό που έκανε ακόμα και τον πολεμοχαρή και λάτρη των συγκρούσεων Άδωνι να δηλώσει ότι «τα φάρμακα δεν είναι καραμέλες για να πωλούνται στα σούπερ μάρκετ».

Η ανακοίνωση αυτή έγινε για να εξευμενιστεί ο ευγενής κλάδος των φαρμακοποιών μπροστά στο φάσμα της επερχόμενης μείωσης των πωλήσεών τους, λόγω διάθεσης των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (ΜΗΣΥΦΑ-τι κακόηχο αρκτικόλεξο) ΚΑΙ από πολυκαταστήματα.

Για να πουλάς παρακεταμόλη είναι αναγκαίο να έχεις ντοκτορά στη φαρμακολογία. Λογικό…

Αυτή η εξειδίκευση άλλωστε έσωσε και μένα πρόσφατα.

Χρειάστηκε να κάνω μία επέμβαση στον ώμο που περιελάμβανε μεταξύ πολλών άλλων και δέσιμο σκισμένου τένοντα στον δικέφαλο.

Παρένθεση: δεν (νομίζω να) έχω εχθρούς, αλλά αν είχα, τους εύχομαι να υποστούν αυτήν την επέμβαση.

Οι πόνοι μετά είναι απίστευτοι.

Οξύτατοι, «σκληροί», 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Ευτυχώς στη ζωή μου δεν είχα πάρει ποτέ παυσίπονο, οπότε το γνωστό Lid (ας το ονομάσουμε έτσι) που μου «έγραψε» ο γιατρός με ανακούφισε κάπως την πρώτη μετεγχειρητική μέρα.

Το κακό όμως είναι ότι δεν κοιμήθηκα το πρώτο βράδυ.

Το απέδωσα στο στρες.

Κοιτώ το χαρτί με τις οδηγίες, τις δραστικές ουσίες του Lid και τις αντενδείξεις, τίποτε το ιδιαίτερο.

Μπροστά στους πόνους, ας έχει μέσα οτιδήποτε, σκέφτομαι βλακωδώς.

Ούτε όμως το δεύτερο, ούτε το τρίτο βράδυ κοιμήθηκα.

Άρχισα να αγχώνομαι.

Σημειωτέον ότι δεν είχα ποτέ ως τώρα πρόβλημα ύπνου.

Ρωτώ τον γιατρό, μου αλλάζει τα αντιφλεγμονώδη (όχι, το παυσίπονο Lid).

Πάω σε δύο γείτονές μου φαρμακοποιούς, τους αναφέρω για τα παυσίπονα, τις ξαφνικές αϋπνίες, και μου συστήνουν ελαφρά υπνωτικά, λύση που απέρριψα ασυζητητί.

Μετά από 10 μέρες αϋπνίας, ήπια μία βαλεριάνα με ελαφρότατα θετικά αποτελέσματα μόνον το πρώτο βράδυ.

Μετά συνέχιζα να στριφογυρνάω σαν το αρνί στη σούβλα κάθε βράδυ.

Φτάνοντας τις 20 μέρες αϋπνίας (μόνον 2-3 ώρες ύπνου κάθε βράδυ) ήμουν σωστό ράκος.

Συζητώντας με τον φυσικοθεραπευτή, μου λέει: Τι παυσίπονο παίρνεις; Lid, απαντώ.

Μα αυτό έχει καφεΐνη! Γλουπς. Το είχα δει πριν 20 μέρες, αλλά δεν το αξιολόγησα.

Γυρνάω σπίτι, κοιτώ το χαρτί στη συσκευασία, 50 mg ανά χάπι.

Τηλεφωνώ αγχωμένος στη γραμμή εξυπηρέτησης πελατών γνωστής εταιρίας καφέδων.

«Πόσα mg καφεΐνης έχει μία κουταλιά από τον υπέροχο καφέ σας;» Απάντηση: Περίπου 50 mg.

Δηλαδή ως βλάκας, ήταν σαν να έπινα έναν καφέ κάθε βράδυ προτού κοιμηθώ; Τρέχω στο τρίτο φαρμακείο της γειτονιάς. «Έχει καφεΐνη το Lid;». Όχι, μου απαντά με βεβαιότητα ο φαρμακοποιός (με την άσπρη μπλούζα, προς επίρρωση της επιστημονικής του επάρκειας).

Καλά όχι, αλλά δώστε μου το τάδε παυσίπονο της λέω.

Τσεκάρω ότι το τάδε δεν έχει καφεΐνη και από τότε μπορώ και κοιμάμαι τις νύχτες.

Ρωτώ λοιπόν ο αφελής:

•Τι περισσότερο μου προσέφεραν 3 φαρμακοποιοί στο εξειδικευμένο (;) αυτό θέμα από έναν υπάλληλο (αύριο) στο τμήμα φαρμάκων ενός σούπερ μάρκετ;

•Η τρόικα φταίει που μας ζητάει την απελευθέρωση διάθεσης των ΜΗΣΥΦΑ;

•Μήπως δίνουν τις λάθος μάχες οι συντεχνίες;

Το βρεφικό γάλα κάποιοι γνωστοί μου δεν το αγοράζουν πλέον, ούτε από τα φαρμακεία (που έδωσαν λυσσαλέα μάχη για να κρατήσουν την αποκλειστικότητα της διάθεσής του), ούτε από τα σούπερ μάρκετ.

Τα παραγγέλνουν και το παραλαμβάνουν σπίτι τους μέσω internet σε ακόμη καλύτερες τιμές… Οι εποχές άλλαξαν

•Γιατί στην Ελλάδα, όλα είναι ειδικά θέματα και απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση από αυτήν που επιτάσσει η απλή λογική και από αυτήν που υπάρχει στην Ευρώπη;

Ζήτω οι συντεχνίες, λοιπόν!

      

       Βιομηχανικός εργάτης

       Protagon

Υ.Γ.: Συμψηφισμοί του είδους: «μας χρωστάει λεφτά 12 μήνες ο ΕΟΠΠΥ, αν μας πάρουν και τα ΜΗΣΥΦΑ, χανόμαστε» δεν στέκουν. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Υ.Γ.2: Στην πράξη, απλές παρακεταμόλες πωλούνται ήδη σε περίπτερα, ειδικά σε απομακρυσμένα χωριά. Το αναφέρω για να προβούν στις αναγκαίες καταγγελίες οι κατά τόπους φαρμακευτικοί σύλλογοι.

Υ.Γ.3: Καθόλου δεν με χαλάει που κάποιο φαρμακείο στη γειτονιά μου μένει ανοικτό και Δευτέρα και Τετάρτη απόγευμα και Σάββατο πρωί. Εσάς;