Πεζόδρομος, ή έκθεση καναπέδων;

Λέμε πολλές φορές ότι είναι άδικο να χαρακτηρίζεται η Θεσσαλονίκη «φραπεδούπολη», αλλά τελευταία πιστεύω ότι μας ενοχλεί περισσότερο το είδος του καφέ που μπαίνει ως πρώτο συνθετικό στο κλισέ, παρά το αυτό.

Μια μικρογραφία της κατάστασης που επικρατεί σ’ όλη την πόλη, με τις καφετέριες και τους φούρνους ν’ ανοίγουν με ταχύτητα που σε βάζει σε σκέψεις, βλέπουμε στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς.

Πρόκειται για έναν από τους παλαιότερους πεζοδρόμους της πόλης και όταν κατασκευάστηκε είχε δώσει τεράστια ώθηση στην εμπορική ανάπτυξη της Καλαμαριάς.

Θυμάμαι ακόμη τις καμπάνιες του τοπικού εμπορικού συλλόγου που καλούσαν τον κόσμο να προτιμήσει την τοπική αγορά και πραγματικά δεν υπήρχε λόγος να κατέβεις στο κέντρο…

Σήμερα, στα περίπου 500 μέτρα δρόμου, από την οδό Μεταμορφώσεως μέχρι την οδό Πασσαλίδη και στα γύρω στενά, τα εμπορικά καταστήματα κατεβάζουν στόρια και στη θέση τους προσπαθούν να συνυπάρξουν 45 καφετέριες και φούρνοι και κάτι λίγα ψητάδικα.

Τα μισά από αυτά άνοιξαν μέσα στους τελευταίους έξι μήνες, μετά από την, ομολογουμένως εντυπωσιακή, ανάπλαση του πεζοδρόμου.

Και τώρα που πιάνουν οι ζέστες, οι δεκάδες καφετέριες και φούρνοι διοργανώνουν μια υπαίθρια έκθεση επίπλων με ποικιλία τραπεζοκαθισμάτων, καφέδες που λήγουν σε –τσινο, σάντουιτς και καναπεδάκια.

Καρέκλες τύπου σκηνοθέτη (οι αγαπημένες μου), μπαμπού, μεταλλικές γαλλικής τεχνοτροπίας, με μπράτσα ή χωρίς, ξύλινες και ό,τι μπορείς να φανταστείς από τραπεζάκι προσπαθούν να προσελκύσουν τους επισκέπτες του πεζοδρόμου.

Οι αρχιτέκτονες της ανάπλασης υπολόγισαν στη μελέτη τους την κατασκευή ειδικών ξύλινων επιφανειών, τα λεγόμενα decks, μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Καλαμαριάς, για να μπουν εκεί τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Πέρα από αυτά που έχουν μπει σε 4 σημεία του πεζοδρόμου, εκτός από τις επιφάνειες που είχαν ήδη κατασκευαστεί έξω από την αυλή του δημαρχείου, ο δήμος απαγορεύει τραπέζια και καρέκλες έξω από τις βιτρίνες των καταστημάτων (εκτός και αν το κτίριο διαθέτει προκήπιο) και στους κάθετους δρόμους.

Αυτοί οι κανόνες φυσικά είναι μόνο στα χαρτιά.

Έλεγχος δεν υπάρχει, ο δημόσιος χώρος καταστρατηγείται ανεξέλεγκτα, σε βαθμό που κάθεσαι σ’ ένα καφέ και παραγγέλνεις στη σερβιτόρα του διπλανού.

Παραδοσιακά εμπορικά μαγαζιά της περιοχής έκλεισαν και οι νέοι επιχειρηματίες προσπαθούν να αλιεύσουν τους πελάτες της βόλτας του Σαββατοκύριακου.

Πόσες βόλτες όμως μπορούν να θρέψουν μαγαζιά που προσφέρουν τις ίδιες υπηρεσίες;

Ο ανταγωνισμός συμπιέζει τις τιμές προς τα κάτω, για τον καταναλωτή, αλλά και τα μεροκάματα για τους σερβιτόρους και όσους εργάζονται σ’ αυτά.

Οι άδειες δόθηκαν αφειδώς, όπως και σ’ άλλες περιοχές της πόλης και είναι ζήτημα πόσα από αυτά θα αντέξουν τον επόμενο χειμώνα.

Αυτή την ανάπτυξη θέλει η περιοχή;

Σάκης Ιωαννίδης

Παράλλαξη