Θα μας φάει η πολλή «ανθρωπιά» μας….

Η τραγική περίπτωση της εν ψυχρώ σφαγής ενός αθώου εργαζόμενου σωφρονιστικού υπαλλήλου, οικογενειάρχη, και πατέρα τριών παιδιών, την ώρα που έκανε την δουλειά του, αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της υστέρησης που παραδοσιακά μας χαρακτηρίζει ως χώρα, από τις τρέχουσες εξελίξεις.

Ανέκαθεν η Ελλάδα ήταν μια φιλόξενη χώρα, με κατοίκους έξω καρδιά, οι οποίοι διάβαζαν στις εφημερίδες για την σκληρή εγκληματικότητα άλλων λαών, μακρινών χωρών, και κουνούσαν το κεφάλι συγκαταβατικά μιλώντας για «Σικάγο», κλπ.

Στα καθ ημάς, πέρα από τα διαχρονικά εγκλήματα πάθους, ή αυτά που είχαν αφορμή οικογενειακές κτηματικές διαφορές, το στυγνό έγκλημα ήταν κάτι το μακρινό.

Το αμερικάνικο…

Ακόμη παραξενεύομαι με τις παλιές ταινίες, ή τα επίκαιρα επί εποχής χούντας, όπου ένας μόνο αστυφύλακας, με την επίσημη στολή και το πηλίκιο στο χέρι, κυνηγούσε και συλλάμβανε δυο δυο τους διαρρήκτες, ή έτρεπε σε φυγή ολόκληρη διαδήλωση…

Οι δε επαγγελματίες κακοποιοί ήταν σχεδόν όλοι τους σεσημασμένοι, και γνωστοί με τα ψευδώνυμα του στυλ Μπάμπης ο Σουγιάς, Λάκης ο Τανάλιας, Μήτσος ο Τζιμάνης, και … Αυτιάς.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, και επειδή είμαστε λαρτζ ως χώρα, βοηθούσης και της σοσιαλιστικής ουμανιστικής ευδαιμονίας που μας έφερε το Πασόκ, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος είναι καλός από τη φύση του και για όλα φταίει η κακούργα η κοινωνία, οπότε την αλλάζουμε και όλα βαίνουν καλώς, προσαρμόσαμε τη νομοθεσία μας και τον σωφρονισμό στα σύγχρονα (σκανδιναβικά) ανθρώπινα μοντέλα.

Με φυλακές, που ναι μεν δεν είναι πολυτελείας (αλά Νορβηγία), αλλά εν πάση περιπτώσει, όποιος θέλει να μείνει μένει, κι όποιος αποφασίσει να φύγει φεύγει. Ότι ώρα θέλει…

Είτε με ελικόπτερο, είτε με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο…

Άλλωστε, όπως είχε πει κι ο ίδιος ο άλλοτε αρχιφύλακας του Κορυδαλλού, το μόνο που δεν μπαίνει στις φυλακές είναι το άρμα μάχης, κι αυτό διότι δεν χωράει από την πύλη.

Με αυτά και με αυτά ολοκληρωθήκαμε ως χώρα και ως κοινωνία, ζώντας το όνειρο, μέχρι όμως που οι διεθνείς εξελίξεις μας πρόφτασαν και μάλιστα βιαίως.

Με αποτέλεσμα, εδώ και μια δυο δεκαετίες, να αντιμετωπίζουμε το εισαγόμενο κυρίως έγκλημα, με τα καλάσνικοφ να κελαηδούν, τις χειροβομβίδες να χορεύουν, και με ανταλλαγές πυροβολισμών με αστυνομικούς για ψύλλου πήδημα, ακόμη και για ληστείες περιπτέρων!

Χώρια η οικονομική κρίση…

Και μπορεί η αστυνομία μας (όταν δεν κρύβεται) να έχει προσαρμοστεί ως ένα βαθμό στις νέες δύσκολες συνθήκες, και να έχει κάπως σοβαρευτεί, αλλά οι νόμοι μας και οι φυλακές μας παραμένουν αυτό που ήταν πάντα: Ένα σκορποχώρι.

Με σήμα του τη χαλαρότητα.

Επιβεβαιώνοντας καθημερινά αυτό που λέω χρόνια τώρα, ότι είμαστε η Ντίσνειλαντ της ανομίας και της χαβαλέ νοοτροπίας.

Με ένα σωφρονιστικό σύστημα στο οποίο οι «δεσμοφύλακες» φοβούνται τη σκιά τους, και είναι στο έλεος του κάθε μαχαιροβγάλτη πικραμένου, που η κακιά πολιτεία του γδέρνει τα όνειρα… στερώντας του την άδεια αναψυχής, και το ίντερνετ στο κελί του.

Υπάρχει δηλαδή μια γενική υστέρηση με την υπόλοιπη υφήλιο, η οποία έχοντας ζήσει το κανονικό έγκλημα εδώ και χρόνια, έχει προσαρμόσει ανάλογα και την αντιμετώπισή του, αλλά και την «τιμωρία» του.

Όπως για παράδειγμα τα χαζά αμερικανάκια, τα οποία ζουν με το μότο if you can’t do the time, don’t do the crime.

Κάτι που δεν ισχύει στα δικά μας, διότι πάντοτε το time είναι δυσανάλογο του crime, αφού αν δεν κάνω λάθος ακόμη και τα δις σε ισόβια, στη πράξη σημαίνουν το πολύ 10-20 χρονάκια.

Και ενδιάμεσα δώσ’ του 8ήμερες άδειες, και άλλα τέτοια καλούδια που αποδεικνύουν την ιδεαλιστική μας προσέγγιση απέναντι στο φαινόμενο της εγκληματικότητας.

Και πάνω που άρχισε επιτέλους να συζητιέται το ενδεχόμενο να κτιστεί μια κανονική φυλακή υψίστης ασφαλείας, και να σφίξουν λίγο τα λουριά με τις άδειες, άρχισαν οι πονόψυχοι να διαμαρτύρονται, να αντιδρούν, ακόμη και να προκαλούν τους κρατούμενους σε διαδηλώσεις.

Την ίδια ώρα που τα θύματα των δολοφονιών έχουν λιώσει προ πολλού μέσα στο χώμα, και το έγκλημα συνεχίζει πιο αδίστακτο από ποτέ.

Με αποτέλεσμα ένας Αλβανός δολοφόνος δυο ατόμων, να σκοτώσει ακόμη έναν, μέσα στη φυλακή αυτή τη φορά, διότι δεν πήρε άδεια!!!

Αντί να τον έχουν αλυσοδεμένο χεροπόδαρα, και να βλέπει την αυλή της φυλακής 5 μόνο λεπτά το 24ωρο, κι αυτά με πάνοπλη συνοδεία.

Αλλά τότε θα αντιδρούσε ο Σύριζας (ολέ), και ίσως και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  μια και κατ αυτούς έχουμε χούντα αφού…

Για να το κλείνω: Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, και καλά θα κάνει η χώρα να προσαρμοστεί σε αυτές.

Χρειάζεται πιο αυστηρή αστυνόμευση, πιο σφιχτή νομοθεσία, και σαφώς πιο αυστηρές συνθήκες φυλάκισης.

Αλλιώς, είμαστε όλοι εν δυνάμει θύματα, και εν πάση περιπτώσει ο φόβος φυλάει τα έρμα.

Σήμερα, με την γενική χαλαρότητα και την ατιμωρησία που ισχύει σε όλα τα επίπεδα, το να είναι κανείς κακοποιός, το μόνο που ρισκάρει είναι λίγη ταλαιπωρία και τίποτα περισσότερο.

Αυτό πρέπει να αλλάξει…

Και όχι μόνο με βραχιολάκια και GPS, αλλά και με κανονικές συνθήκες κράτησης, ειδικά για τους αδίστακτους δολοφόνους.

Strange Attractor