Ζητείται ελπίδα!

 Το έγραψε η «Καθημερινή», το αναπαρήγαγαν κάποια άλλα μέσα, αλλά ξεχάστηκε αμέσως.

Βλέπετε, για τα ελληνικά ΜΜΕ, πρωτεύον ζήτημα είναι η εξαφάνιση του αεροπλάνου στη Μαλαισία (πράγματι είναι, αρκεί να μη ξεχνάμε τα δικά μας κεφαλαιώδη) ή οι …απαιτήσεις της καταραμένης τρόικας για τις διαρθρωτικές αλλαγές ή οι κινήσεις του Γιωργάκη….

Ποιο είναι το θέμα;

Ότι η ελληνική κοινωνία πρέπει να πληρώσει δισεκατομμύρια ευρώ, επειδή κατέπεσαν οι εγγυήσεις των δανείων που είχαν λάβει δημόσιοι οργανισμοί, κρατικές εταιρείες, δήμοι και λογής λογής δημοτικές επιχειρήσεις.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι μόνο για τα δάνεια της περισσότερο χρεωμένης κρατικής επιχείρησης στην Ευρώπη, του ΟΣΕ, πρέπει να πληρώσουμε ποσό που αγγίζει τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Δηλαδή, όσα μάζεψε το Κράτος από ένα ετήσιο χαράτσι στα ακίνητα.

Κι ύστερα, μιλάμε για το μοίρασμα του πρωτογενούς πλεονάσματος που μαζεύτηκε με αίμα της κοινωνίας.

Κι όχι μόνο αυτό.

Η ΑΔΕΔΥ, έκανε πάλι απεργία για να μην ακουμπήσει κανένας το δημόσιο!

Κι από πάνω βρίζουμε τους δανειστές μας.

Καταριόμαστε τις…νεοφιλελεύθερες επιλογές της Μέρκελ και του Σόιμπλε.

Κρύβουμε κάτω από το χαλί τη μαλακία μας.

Αρνούμαστε ν’ ακουμπήσουμε τις «ιερές αγελάδες» που διοικούν κομματόσκυλα και συνδικαλιστές.

Κι εκφράζουμε κιόλας τη συμπαράστασή μας στα…δεινά τους.

Έχουμε καταχωνιάσει στο ηλίθιο dna μας την άποψη ότι το Κράτος πρέπει να είναι επιχειρηματίας και να μοιράζει δουλειές.

Να επεμβαίνει στην τιμή των γιαουρτιών, του ψωμιού, να λέει που θα πωλούνται καλλυντικά ή σερβιέτες, να διατηρεί μονοπώλια στο ρεύμα, να εξακολουθεί να «προστατεύει» επαγγέλματα εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας….

Κι επιπλέον, έχουμε και την Αριστερά, παλαβή κι ορθόδοξη, να επιμένει ότι όλα πρέπει να κινούνται από το Κράτος!

Οι τράπεζες να είναι κρατικές, η ακτοπλοΐα, οι συγκοινωνίες το ίδιο, κάποιοι να εξακολουθούν να λαμβάνουν συντάξεις στα 50-55 και να σιγοντάρει τους πρυτάνεις στην απαίτησή τους να πληρωθούν… οι διοικητικοί των πανεπιστημίων για όσες ημέρες έκαναν απεργία….

Αν τα θέλουμε όλα αυτά, ας τα πληρώνουμε.

Κι ας μη φωνάζουμε ότι μας πετάνε τα μάτια έξω από τους φόρους.

Αν τα θέλουμε όλα αυτά, ας κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να τα συντηρούμε.

Ας αφήσουμε τις δημόσιες επιχειρήσεις να παράγουν ελλείμματα, που στη συνέχεια όλοι εμείς θα πληρώσουμε….

Κι ας βρίζουμε ολημερίς κι ολονυκτίς τους δανειστές μας, επειδή δεν μας καταλαβαίνουν…

Να σας πω την αλήθεια, θα ήμουν λιγότερο επιφυλακτικός προς νέους πολιτικούς σχηματισμούς, αν δεν μάσαγαν τα λόγια τους.

Αν, για ν’ αποκτήσουν πελατεία, δεν έλεγαν σε πολλούς όσα θέλουν ν’ ακούσουν.

Αν έλεγαν ξάστερα, σαν πεντακάθαρο, γάργαρο ποταμίσιο νεράκι, ότι το χωρίς σάλιο πήδημα από τους φόρους, δεν γίνεται επειδή το θέλουν οι δανειστές, αλλά επειδή πρέπει να πληρώνουμε τα τεράστια ελλείμματα που εξακολουθούμε και παράγουμε από το Κράτος που φτιάξαμε και θέλουμε να εξακολουθούμε να είναι ίδιο….

Αν έλεγαν ότι το δημόσιο δεν είναι βιομήχανος για να προσφέρει εργασία….

Αν έλεγαν τι θα κάνουν κι όχι να μένουν σε διαπιστώσεις που μπορεί να κάνει ο καθένας…

Προς το παρόν δεν τα έχω ακούσει.

Προς το παρόν, καλούμαι κι εγώ να πληρώσω τα δισεκατομμύρια των εγγυήσεων των κρατικών επιχειρήσεων που εξέπεσαν…

Βλέποντας πρωτοσέλιδα που προαναγγέλλουν λύσεις για την ανεργία, με ένα εκατομμύριο προσλήψεις συμβασιούχων, εντεκάμηνης θητείας, στο δημόσιο!

Ακούγοντας τους υπερπατριώτες να διαλαλούν ότι θέλουν την πατρίδα πίσω από τους κατακτητές…

Τους δε πολιτοφύλακες του Μαδούρο να κάνουν κηρύγματα αλληλεγγύης στους δοκιμαζόμενους κρατικοδίαιτους…

Ζητείται ελπίδα!

Νίκος Σακελλαρόπουλος

GR Post