Η ακροδεξιά της Ευρώπης στηρίζει τον Πούτιν!

Μπορεί ο μηχανισμός προπαγάνδας του Πούτιν να καταγγέλλει με μανία τις ουκρανικές αρχές για φασισμό και ξενοφοβία, αλλά αλλού στην Ευρώπη ο Ρώσος ηγέτης φλερτάρει στενά τους ακροδεξιούς πολιτικούς, που τους θέλει συμμάχους του στην σύγκρουσή του με τις κυβερνήσεις της Δύσης.

Όπως λέει ο εκπρόσωπος του ριζοσπαστικού ακροδεξιού γαλλικού Εθνικού Μετώπου Ludovic de Danne, «στη Ρωσία μας αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη εύνοια… όχι μόνο μας ανέχονται, αλλά είμαστε και καλοί φίλοι».

Στη συνέχεια απαριθμεί μια σειρά από Ρώσους κορυφαίους αξιωματούχους (π.χ. τον αναπληρωτή πρωθυπουργό Dmitry Rogozin) που στήθηκαν στην ουρά για να υποδεχτούν την Marine Le Pen, όταν αυτή  επισκέφτηκε πέρσι τη Μόσχα.

«Έχουμε ισορροπημένες σχέσεις. Δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε σε κανένα παιχνίδι που θα μας έβαζε σε ένα νέο ψυχρό πόλεμο με τη Ρωσία… η ανεξαρτησία μας εκτιμάται από την ηγεσία της Ρωσίας, και γι’ αυτό έχουμε καλές επαφές μαζί τους», λέει.

Το Εθνικό Μέτωπο είναι ένα μόνο από τα πολλά ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης που στηρίζουν τη Ρωσία στο ζήτημα της Ουκρανίας, την ίδια ώρα που οι δυτικές κυβερνήσεις κατηγορούν τον Πούτιν ότι σέρνει την ήπειρο στη χειρότερη κρίση από την εποχή της κατάρρευσης του σιδηρού παραπετάσματος.

Στην Ιταλία, ο Matteo Salvini, ηγέτης της Λίγκας του Βορρά αναφώνησε «Ζήτω», όταν έμαθε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την προσάρτηση της Ουκρανίας.

«Αντιστάθηκαν στις διεθνείς υπαγορεύσεις, και δεν άφησαν την Μέρκελ, τον Ομπάμα, η τον Μπαρόζο να επιλέξουν για αυτούς…», είπε. 

Ο Geert Wilders του ολλανδικού Κόμματος της Ελευθερίας δήλωσε πως η ουκρανική φιλοδυτική κυβέρνηση διοικείται από εθνικοσοσιαλιστές, αντισημίτες, και άλλους αντιδημοκράτες, ενώ σε ομιλία του στο ολλανδικό κοινοβούλιο κατηγόρησε τους «ξεδιάντροπους ευρωπαϊστές και τα όνειρά τους για αυτοκρατορίες», ως εμπνευστές της κρίσης.

«Ανέκαθεν μας έλεγαν πως η ΕΕ στηρίζει την ειρήνη… τώρα μάθαμε ότι είναι πολεμοκάπηλη», είπε.

Και κατηγόρησε την ολλανδική κυβέρνηση που στηρίζει με οικονομική βοήθεια μέσω της ΕΕ την ουκρανική, λέγοντας πως αυτά τα χρήματα τα παίρνουν από τα ολλανδικά βρεφοκομεία  και τα ρίχνουν σε ένα πηγάδι διαφθοράς … χωρίς πάτο.

Ο Πούτιν ενθαρρύνει αυτές τις απόψεις καθώς ψάχνει τρόπους πίεσης της Δύσης, η οποία (μαζί με τις ΗΠΑ) καταδικάζει τις εδαφικές του αρπαγές στη Κριμαία, καθώς και την στρατιωτικοποίηση των συνόρων της ανατολικής Ουκρανίας, εκεί όπου ρωσόφιλοι διαδηλωτές πρόσφατα κατέλαβαν κυβερνητικά κτίρια σε αρκετές πόλεις.

Λέει ο Mitchell Orenstein, επικεφαλής  του τμήματος πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου Northeastern University: «Στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου η ΕΣΣΔ χρηματοδοτούσε κομμουνιστικά  και ακροαριστερά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, τα οποία απηχούσαν τις θέσεις της και έσπειραν προπαγάνδα. Η Ρωσία σήμερα χρησιμοποιεί τις παλιές σοβιετικές τεχνικές, μόνο που αυτή τη φορά συνεταιρίστηκε με τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης».

Πολλοί Ευρωπαίοι ακροδεξιοί θαυμάζουν την εικόνα πυγμής που προβάλλει ο Πούτιν.

Ο Nigel Farage, αρχηγός του βρετανικού Κόμματος της Ανεξαρτησίας, είπε την προηγούμενη εβδομάδα ότι θαυμάζει τον Πούτιν περισσότερο από κάθε άλλον ηγέτη. «Αν τον συγκρίνω με τα παιδάκια που ηγούνται της εξωτερικής πολιτικής στη Βρετανία, τότε αυτόν τον σέβομαι περισσότερο», δήλωσε, ενώ τα ρωσικά ΜΜΕ επανέλαβαν τη θέση του ότι η ΕΕ έχει αίμα στα χέρια της, αφού ενεπλάκη στο ζήτημα της Ουκρανίας.

Αν και ο Farage προσπαθεί να αποστασιοποιήσει το κόμμα του από κάποια άλλα ανάλογα κόμματα της Ευρώπης, συμφωνεί μαζί τους στην ανάγκη αναδίπλωσης και τερματισμού της μετανάστευσης, καθώς και στην αντίθεση στους γάμους του ιδίου φύλου.

Στα ζητήματα αυτά ο Πούτιν έχει άποψη που συγκινεί τα ακροδεξιά κόμματα.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο το ιταλικό Εθνικό Μέτωπο γέμισε τη Ρώμη με αφίσες που έγραφαν «Είμαι με τον Πούτιν», και που είχαν μια φωτογραφία του με στρατιωτικό καπέλο.

Ο ηγέτης του κόμματος Adriano Tilgher έγραψε στο Facebook ότι ο Πούτιν είπε όχι στην ΕΕ, και είχε το θάρρος να τα βάλει με το λόμπυ των γκέι, καθώς και με τα παγκόσμια οικονομικά κέντρα που ήθελαν πόλεμο στη Συρία.

Το κόμμα του Πούτιν έστειλε εκπρόσωπο σε μια συνάντηση Ευρωπαίων εθνικιστών που έγινε πριν από μερικούς μήνες στο Τορίνο, και στην οποία παραβρέθηκαν οι Wilders, Salvini, καθώς και ο αρχηγός του αυστριακού Κόμματος της Ελευθερίας  Heinz-Christian Strache, αλλά και πολλοί άλλοι.

Στην ομιλία που έδωσε ο Ρώσος βουλευτής Viktor Zubarev τόνισε τις κοινές ιδέες τους περί οικογένειας, πατρίδας, έθνους, και θρησκείας.

Αποτελεί  βέβαια ειρωνεία που το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο ήταν μέχρι πρότινος στενά συνδεδεμένο με το ακραία εθνικιστικό ουκρανικό κόμμα Svoboda, που συμμετέχοντας στην τωρινή κυβέρνηση με τρεις υπουργούς, έδωσε το δικαίωμα στη Μόσχα να μιλάει για φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο.

Αμφότερα τα κόμματα ήταν μέλη μιας πανευρωπαϊκής ένωσης ονόματι Συμμαχία Ευρωπαϊκών Εθνικών Κινημάτων.

Η Le Pen απέσυρε το δικό της το 2012, στη προσπάθειά της να κερδίσει μετριοπαθείς ψηφοφόρους στη Γαλλία, αν και κάποια κορυφαία στελέχη, όπως ο πατέρας της, και ιδρυτής του Μετώπου, διατηρούσαν δεσμούς με την Ένωση έως πολύ πρόσφατα.

Το Svoboda αποσύρθηκε τον προηγούμενο μήνα εξαιτίας της φιλορωσικής στάσης άλλων μελών, όπως το βρετανικό Εθνικό Κόμμα, και το ουγγρικό Jobbik.

Σε δήλωσή της η Ένωση αναφέρει πως οι Ουκρανοί εθνικιστές έχουν πέσει θύματα χειραγώγησης, και έχουν οργανωθεί και χρηματοδοτηθεί από σκοτεινές δυνάμεις της Δύσης, με σκοπό την περικύκλωση και υποταγή της Ρωσίας!

Ο αρχηγός του Jobbik Gabor Vona ταξίδεψε πέρσι στη Μόσχα όπου συναντήθηκε με τον Alexandr Dugin, πρώην ηγετικό στέλεχος του ρωσικού  Εθνικού Μπολσεβίκικου Κόμματος, ενός ακροδεξιού μορφώματος η σημαία του οποίου μοιάζει με αυτήν της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά αντί για σβάστικα έχει το σφυροδρέπανο.

Ο  Dugin που οραματίζεται μια Ευρώπη και Ασία, υπό την ηγεσία της Μόσχας, λέγεται πως διαθέτει μεγάλη επιρροή στον κλειστό κύκλο της ηγετικής ομάδας του  Πούτιν.

Πέρσι είχε αλληλογραφία με τον αρχηγό της ελληνικής Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή κατηγορούμενος για σχηματισμό εγκληματικής οργάνωσης.

Η στήριξη της Ρωσίας για το ουκρανικό ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Υπάρχουν και ακροαριστερά σχήματα, αλλά και συμβατικά, που ασκούν κριτική στη Δύση για το εν λόγω ζήτημα.

Ο πρώην κεντροδεξιός πρωθυπουργός της Γαλλίας Francois Fillon προειδοποιεί να μην γίνει η Ρωσία ο Νο 1 εχθρός της Ευρώπης.

Ο  Silvio Berlusconi, που είχε σφυρηλατήσει  γερές σχέσεις με τον Πούτιν όταν ήταν πρωθυπουργός, παραπονέθηκε πως η απομάκρυνση της Ρωσίας από τους G8 πάει κόντρα στην ιστορία.

Η περισσότερη στήριξη της Ρωσίας προέρχεται από την Γερμανία, εκεί όπου η φιλειρηνική διάθεση έχει βαθιές ρίζες, ενώ υπάρχουν και σημαντικοί εμπορικοί και επιχειρηματικοί δεσμοί με την Ρωσία. 

Ο πρώην καγκελάριος Gerhard Schroeder, που εργάζεται για τη ρωσική Gazprom από το 2005, έχει εκφράσει την «κατανόηση» του προς τον Πούτιν, ενώ συνέκρινε την προσάρτηση της Κριμαίας, με την επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο το 1999.

Ο επίσης πρώην καγκελάριος (κεντροαριστερός) Helmut Schmidt χαρακτήρισε τις κυρώσεις εναντίον της Μόσχας ως «ηλίθιες».

Ο άλλοτε υπουργός Εξωτερικών του Schroeder , ο Joschka Fischer, αποκήρυξε πριν από μερικές ημέρες τον πρώην αρχηγό του, καθώς και όλους όσοι «κατανοούν» τον Πούτιν, λέγοντας πως χωρίς μια σκληρή αντίδραση της Δύσης, ο Πούτιν θα μπει στην ανατολική Ουκρανία με σκοπό να ανατρέψει το μετασοβιετικό σύστημα.

Ο καθηγητής Orenstein λέει πως ο Schroeder εξαγοράστηκε από το Κρεμλίνο. Παράλληλα υποψιάζεται πως η Μόσχα χρηματοδοτεί κάποια ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα, ειδικά αυτά των πρώην χωρών του ανατολικού μπλοκ, που έχουν ενταχθεί στην ΕΕ από το 2004.

«Οι Ρώσοι θεωρούν πως διεξάγουν πόλεμο με την ΕΕ για την επιρροή στην ανατ. Ευρώπη. Τα ακροδεξιά κόμματα τους βολεύουν διότι αντιστέκονται στην ΕΕ».

Και τα ΜΜΕ παρέχουν αμοιβαία στήριξη στο Κρεμλίνο.

Στη Γαλλία υπάρχει το κανάλι ProRussia TV, το οποίο στηρίζει ο Πούτιν, και του οποίου ηγείται το πρώην στέλεχος του Εθνικού Μετώπου Gilles Arnaud, και στο οποίο παρουσιάζει τις ειδήσεις η Sylvie Collet του Κόμματος της Γαλλίας, ενός ακόμη ακροδεξιού πολιτικού σχήματος.

Το πρόγραμμά του συνδυάζει φιλορωσικές θέσεις επί της Ουκρανίας, με  υπέρ- συντηρητικές θέσεις για τα τεκταινόμενα στη Γαλλία.

Σύμφωνα με τον Orenstein, ο Πούτιν δεν ενδιαφέρεται τόσο για την ιδεολογία των δυτικών υποστηρικτών του, όσο για τη δυνατότητα που έχουν να προωθούν τις απόψεις του Κρεμλίνου, και να διαρρηγνύουν την ευρωπαϊκή συναίνεση απέναντι του.

Παράλληλα, τα ακροδεξιά κόμματα κερδίζουν συνεχώς εκλογικό έδαφος.

Το Jobbik αύξησε τα ποσοστά του στο 20% στις πολύ πρόσφατες εκλογές της Ουγγαρίας.

Μεγάλη πρόοδο σημείωσε και το Εθνικό Μέτωπο στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Γαλλίας.

Αν αυτά τα «φιλο-πουτινικά» ακροδεξιά κόμματα έρθουν στην εξουσία, τότε ίσως θα μπορούσαν να προβάλουν βέτο σε τυχόν κυρώσεις εναντίον της Μόσχας στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

«Ο Πούτιν βλέπει αυτές τις αδυναμίες, και τις εκμεταλλεύεται» λέει ο Orenstein, συμπληρώνοντας πως «η Ευρώπη θα πρέπει να είναι σε συνεχή και πλήρη εγρήγορση…».

Global Post

Απόδοση: S.A.