Δύο
χρόνια τώρα η κυβέρνηση παλεύει με τα θηρία, προκειμένου να μη πτωχεύσει
ολοκληρωτικά η χώρα, και ζήσουμε καταστάσεις πραγματικής «κατοχής» στον τομέα
της πείνας, διότι κατά κάποιους ήδη έχουμε κατοχή σε άλλους τομείς.
Για
αυτούς (τους κάποιους) όμως υπάρχει το
γνωστό ξύδι, και δη το καλαματιανό, που έχει ευεργετικές ιδιότητες για τον
οργανισμό.
Η
χθεσινή ημέρα ήταν ιστορική για την Ελλάδα, αφού για πρώτη φορά εδώ και καιρό η
χώρα βγήκε στις διεθνείς αγορές (για κάποιους στους τοκογλύφους), ζητώντας
περίπου 2.5 δις ευρώ.
Η
εμπιστοσύνη των (κακών) επενδυτών ήταν έκδηλη, και όπως όλα δείχνουν οι
προσφορές τους κάλυψαν έξι φορές πάνω την αρχική ζήτηση.
Με
αποτέλεσμα να αφήσουμε πίσω μας το φάντασμα του grexit, και η καταστροφολογία
του Σκουρλέτη, του Καζάκη, του Μπαρουφάκη, και του Καπερνάρου, να μην έχει
πλέον λόγο ύπαρξης…
Και
αν ο Σαμαράς συνεχίσει να κάνει αυτό που ξεκίνησε, σε λίγο καιρό δεν θα έχουν
λόγο ύπαρξης ούτε τα κομματικά μορφώματα αυτά, που σχηματίστηκαν με μοναδικό
τους σκοπό την εκμετάλλευση της κρίσης για ψηφοθηρικούς λόγους.
Εν
ολίγοις, αν όλα πάνε καλά, και κοπάσουν λίγο τα σαμποτάζ, ίσως να μην έχει λόγο
ύπαρξης ο αγαναΧτισμός που σημάδεψε τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας,
προκαλώντας ανείπωτη πολιτική και οικονομική αστάθεια.
Διότι
όταν κάποιος είναι στο χαράκωμα και πολεμάει τους απέναντι εχθρούς, το
τελευταίο που χρειάζεται είναι οι πυροβολισμοί από πίσω, και οι διαδηλώσεις
«συμπολεμιστών» του μέσα στο χαράκωμα για το αν θα πρέπει να πολεμάει τον εχθρό
ή όχι.
Έτσι, η χθεσινή ημέρα
ήταν μέρα χαράς για τους συνειδητοποιημένους πολίτες.
Διότι υπάρχουν και οι
άλλοι… οι επαγγελματίες της άρνησης, και γενικά οι πράκτορες του χάους, οι οποίοι όχι μόνο δεν
χάρηκαν, αλλά έβαλαν και πλερέζες.
Με κύριο επιχείρημά τους
το «γιατί να δανειστούμε από τους τοκογλύφους, αφού έχουμε πρωτογενές
πλεόνασμα»!
Ήτοι, σε απλά ελληνικά,
γιατί να βγούμε από το μνημόνιο;
Επικαλούμενοι το
«πλαστό» μέχρι χθες γι αυτούς πλεόνασμα.
Ή σε πιο ποιητική μορφή:
Τι θα απογίνουμε τώρα χωρίς μνημόνιο; Ήταν κι αυτό μια κάποια λύση…
Και
ποιοι το λένε αυτό; Οι φανατικότεροι των αντιμνημονιακών (βλ. Σκουρλέτη,
Παπαδημούλη, Δούρου, και λοιπούς γιαλαντζί αντάρτες.
Με
τον Αλέξη (τον επονομαζόμενο και γλωσσομαθή) όχι μόνο να αφρίζει, αλλά να έχει
στραβώσει και το στόμα του!
Σε
σημείο να αναρωτιέμαι μήπως έχει πάθει καμιά ψύξη στο μάγουλο.
Και
έχει στραβώσει τόσο, που κοντεύει να μοιάσει με το στράβωμα της άλλης, της
πσαικαζμένης (sic), της καγκελαρίου
ντε, που όμως η δική της παραμόρφωση οφείλεται στην … πολλή μαγκιά.
Του
Αλέξη το στράβωμα όμως χρήζει ρευματολογικής εξέτασης.
Διότι
ή είναι από ψύξη, ή από ξαφνικό σοκ, ή (όπως μου είπε έμπειρος συριζαίος)
οφείλεται στην εντατική προσπάθεια που κάνει τελευταία να μάθει αγγλικά, και
μάλιστα με αμερικάνικη (τεξανή) προφορά!
Και
άρα, για να τη πετύχει, κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια, εξ ου και «στράβωσε ο
στόμας του» που λέει κι ο λαός.
Κι
αυτό λύνεται με φαρμακευτική αγωγή.
Αλλά
όλα αυτά (περί στραβώματος) είναι δευτερεύοντα.
Το
πρωτεύον είναι ότι παρά το ζόρι των μαϊμού επαναστατών, παρά τις αγωνιώδεις
τους προσπάθειες να επιστρέψουμε στη δραχμή και στα ρεβίθια (Αιγύπτου), ο
Σαμαράς και ο Στουρνάρας δεν τους έκαναν το χατίρι, και έτσι ο κάθε κατεργάρης
θα επιστρέψει στο πάγκο του.
Άλλος
στη λήθη και στην αφάνεια (βλ. συγκαμένο), και άλλος στο μικρό πλην όμως
περήφανο και συμπαγές 3% (βλ. Αλέξη).
Με
τα ποντίκια να εγκαταλείπουν το καράβι της εξουσίας (HMS Syrizas)
οσονούπω, αφού όχι μόνο λιμάνι δεν βλέπει, αλλά και καπετάνιο θα αλλάξει
σύντομα και μάλιστα μεσοπέλαγα.
Και
αυτό που θα μείνει στον σέξι Αλέξη για να θυμάται όταν μεγαλώσει, και που θα
έχει να λέει στα εγγόνια του ότι κάποτε κόντεψε να γίνει και πρωθυπουργός, θα
είναι το μόνιμο στράβωμα στο στόμα!
Κάτι
σαν παράσημο για την εποχή που το έπαιζε guerillero της ευρωπαϊκής
αριστεράς, και του ντόπιου αγαναΧτισμού.
Κάτι
σαν τον Μπερλίνγκουερ, αλλά στο πιο βλαχομπαρόκ… μια διασταύρωση δηλαδή μεταξύ
Φωτόπουλου της ΔΕΗ, και Ανέστη Βλάχου των ορέων.
Ένας
Τσε Παπάρα με στραβωμένο στόμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου