Η ψυχωτική νοσταλγία των Ρώσων για την… ΕΣΣΔ!

Όποιος παρακολουθεί την ρωσική ειδησεογραφία, και τις ιντερνετικές κόντρες, θα νομίζει ότι η Ρωσία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου!

Και όπως σε κάθε εμφύλιο, έτσι κι εδώ, διεξάγονται μάχες χαρακωμάτων μεταξύ συναδέλφων, φίλων, ακόμη και μεταξύ συγγενών.

Και όλα αυτά με αφορμή την προσάρτηση της Κριμαίας, και την ρωσική διάθεση απέναντι στην Ουκρανία…

Όπως έγραψε στο LiveJournal blog η διάσημη ψυχολόγος Lyudmila Petranovskaya: «παλιές φιλίες διαλύονται, παιδιά δεν μιλάνε στους γονείς τους, και βλέπουμε ακόμη και διαζύγια… πρόκειται για καθαρή τρέλα»!

Για πολλούς Ρώσους, ειδικά για όσους γεννήθηκαν μετά τη κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η Σοβιετική Ένωση αποτελεί μια μυθική χρυσή εποχή μεγάλης ισχύος, που θα μπορούσε να προσφέρει την σταθερότητα για πολλές γενιές.

Ο πρόεδρος Πούτιν έθεσε τους όρους της επιθετικότητας για το ζήτημα της Κριμαίας, σε μια ομιλία του πριν από δυο εβδομάδες, όταν αποκάλεσε τις αρχές της Ουκρανίας «ρωσοφοβικές, και νεοναζί».

Επί πλέον, χαρακτήρισε όσους Ρώσους εναντιώθηκαν στην προσάρτηση «εθνικούς προδότες», έναν όρο που χρησιμοποιούσε συχνά και ο Χίτλερ σε όσους του εναντιώνονταν.

Τα λόγια του Πούτιν αμέσως αντήχησαν παντού, μέσα από τα επίσημα ΜΜΕ, και τα φιλικά προς το Κρεμλίνο μπλογκς.

Στη Δούμα, μια ομάδα βουλευτών κατηγόρησε τον Ilya Ponomaryov, τον μοναδικό βουλευτή που καταψήφισε την προσάρτηση, για προδοσία, και απαίτησαν να του αφαιρεθεί η βουλευτική ιδιότητα.

Η διαμάχη για τη Κριμαία ξεπέρασε τις συνηθισμένες κομματικές διαφορές.

Προφανώς η Ρωσία έχει μόνο δυο κόμματα: Αυτό του πολέμου, και αυτό της ειρήνης.

Η δημοφιλής και κάποτε φιλελεύθερη βουλευτίνα Yelena Tkach σόκαρε πολλούς υποστηρικτές της όταν απαίτησε την τροποποίηση του συντάγματος, προκειμένου να ψηφιστεί νόμος δια του οποίου θα αφαιρείται η υπηκοότητα των «προδοτών».

Εν τω μεταξύ, ο κατά τα άλλα εθνικιστής Alexei Navalny τοποθετήθηκε σαφώς εναντίον της προσάρτησης της Κριμαίας, και συμφώνησε με την αναγκαιότητα να επιβληθούν κυρώσεις κατά της Ρωσίας από την Δύση.

Οι αριστεροί ηγέτες την μια μέρα ασκούσαν αυστηρή κριτική εναντίον του «ολιγαρχικού» καθεστώτος, και την άλλη το στήριζαν με όλη τους τη καρδιά.

Ακόμη και ο Sergei Udaltsov, ηγέτης του Αριστερού Μετώπου, που δικάζεται με τη κατηγορία της πρόκλησης εξεγέρσεων το 2012, έγραψε επιστολή στους Ουκρανούς, υποστηρίζοντας τις θέσεις του Πούτιν για την αυτοδιάθεση της ανατολικής Ουκρανίας.

Γράφει στην ιστοσελίδα του κινήματός του: «Γεννήθηκα στην ΕΣΣΔ, και αυτή θα είναι για πάντα η πατρίδα μου. Όσοι την κατέστρεψαν, μαζί με τους σημερινούς οπαδούς τους, θα αποτελούν για μένα πολιτικούς αντίπαλους. Η αναγέννηση της Σοβιετικής Ένωσης με μια νέα μορφή είναι απαραίτητη, κρίσιμη, και επείγουσα».

Η δημοσιογράφος της Komsomolskaya Pravda Ulyana Skoibeda, που έγινε διάσημη πέρσι όταν δήλωσε θλιμμένη που οι πρόγονοι των σημερινών Εβραίων αντικαθεστωτικών δεν εξολοθρεύτηκαν από τους ναζί, είναι μέσα στη τρελή χαρά που προσαρτήθηκε η Κριμαία.

Γράφει λοιπόν: «Ακούγοντας τον Πούτιν να μιλάει για την προσάρτηση, αγκάλιασα το παιδί μου σφιχτά , και του είπα ότι αυτή τη μέρα θα τη θυμάται για πάντα… το να πηγαίνεις κόντρα σε ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να υπερασπιστείς τα δικαιώματα σου και τα συμφέροντά σου, αυτό θα πει ΕΣΣΔ.

Και το να είσαι πρόθυμος να ζεις φτωχά, αυτό επίσης είναι η ΕΣΣΔ.

Και τι έγινε αν μας διώξουν από τους G8; Ούτως ή άλλως η Σοβιετική Ένωση πάντα ζούσε στην απομόνωση. Πήραμε πίσω την πατρίδα μας».

Μια μεγάλη μερίδα του ρωσικού λαού συμφωνεί με τα παραπάνω.

Όλοι όσοι υποστηρίζουν τη χρήση βίας εναντίον της Ουκρανίας, το κάνουν επειδή έτσι πιστεύουν πως θα αναγεννηθεί και πάλι η ΕΣΣΔ.

Αυτό ίσως να εξηγείται από το γεγονός πως η πλειονότητα αυτών των ανθρώπων δεν πρόλαβαν την ΕΣΣΔ, και δεν τη θυμούνται καν.

Για αυτούς, είναι απλά μια ηρωική εποχή, με μια υπερδύναμη που πρόσφερε σταθερότητα.

Η διαφωνούσα επί ΕΣΣΔ Valeriya Novodvorskaya απάντησε σε όλα αυτά μέσω του σάιτ Grani.ru το οποίο έχει μπλοκαριστεί από την κυβέρνηση, αλλά εύκολα μπορεί να διαβαστεί μέσα από κάποιες απλές ιντερνετικές διαδικασίες: «Οι υποστηρικτές του Πούτιν επιλέγουν την ΕΣΣΔ. Ας πάμε όμως πίσω στο 1990, τότε που μπορούσες να αγοράσεις σαλάμι μόνο στη Μόσχα, και το βούτυρο διατίθετο με κουπόνι (200 γραμ. το μήνα), τότε που δεν υπήρχαν ούτε μπουτίκ, ούτε iPhones, ούτε μοδάτα καφέ, ούτε ξένα αυτοκίνητα…».

Παράλληλα θυμάται πολύ καλά την καταπίεση της σοβιετικής περιόδου.

Η ίδια φυλακίστηκε επανειλημμένα για την δραστηριότητά της.

Για πολλούς όμως Ρώσους, οι καταπιέσεις της σοβιετικής περιόδου είναι… μέρος της αρρωστημένης έλξης που τους ασκεί η ΕΣΣΔ.

Υπάρχουν αρκετοί βουλευτές που ετοιμάζουν σχέδιο νόμου, βάσει του οποίου θα κατηγορούνται για «εξτρεμισμό» όσοι γράφουν σε μπλογκς εναντίον της προσάρτησης της Κριμαίας.

Αν αυτό συνδυαστεί με ένα άλλο νομοσχέδιο που ετοιμάζεται, σχετικά με την κατασκευή νέων ειδικών φυλακών για τρομοκράτες και εξτρεμιστές, τότε η Ρωσία κινδυνεύει να ξαναγίνει η «σατανική αυτοκρατορία».

Παρόλα αυτά, οι διαθέσεις απέναντι στην Ουκρανία δεν είναι απλό ζήτημα.

Αν και σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του κέντρου Levada, το 86% των ερωτηθέντων καλωσόρισε την «εθελοντική» επιστροφή της Κριμαίας στη ρωσική αγκαλιά (όπως χαρακτηρίζει την προσάρτηση το Κρεμλίνο),  μόλις το 24% συμφωνεί με την αποστολή ρωσικών στρατευμάτων στις υπόλοιπες περιοχές της Ουκρανίας.

Επί πλέον, πάνω από το 83% των ερωτηθέντων, ανησυχεί για μια ενδεχόμενη στρατιωτική σύρραξη με την Ουκρανία.

Ίσως αυτό είναι που κρατάει τα ρωσικά άρματα μάχης μακριά από το Donetsk, το Lugansk, και το Kharkiv.

Παρά την επίσημη προπαγάνδα του Κρεμλίνου, με σκοπό να προκαλέσει το μίσος απέναντι στους Ουκρανούς, οι Ρώσοι συμβιώνουν μαζί τους επί πάρα πολλά χρόνια, έχοντας δημιουργήσει οικογενειακούς δεσμούς, και άρα δεν μπορούν να τους δουν ως εχθρούς σήμερα.

Ένας από τους υποστηρικτές του κόμματος της ειρήνης, ο βετεράνος της ροκ Andrei Makarevich, έγραψε στο Facebook ότι «μόλις επιτέλους τελειώσει η εθνική αυτή ψύχωση, θα θυμηθούμε πως η Ουκρανία είναι ο πιο στενός μας συγγενής, και γείτονας, και πως μόλις χθες ακόμη είμαστε αγαπημένοι φίλοι.

Τότε θα καταλάβουμε ποιος μας έβαλε να τσακωνόμαστε.

Δεν ήταν η Ουκρανία, αλλά ούτε και οι ΗΠΑ!

Μαντέψτε ποιος ήταν…».

Σήμερα, ελάχιστοι Ρώσοι ψάχνουν για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Αλλά μόλις ξεπεραστεί αυτή η περίοδος της τυφλότητας, τότε η απάντηση θα είναι ξεκάθαρη σε όλους.

Victor Davidoff

The Moscow Times

Απόδοση: S.A.