Ο Μάκης, ο Λάκης και ο Ζαγοράκης...

Η «παλαβή» αριστερά και δεξιά οι οποίες φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο  ευθύνης της χρεοκοπίας της χώρας, προκειμένου να την συγκαλύψουν και να επιβιώσουν πολιτικά, προσπαθούν τα τέσσερα χρόνια της χρεοκοπίας να μας πείσουν πως για τη χρεοκοπία ευθύνεται το ευρώ, η Μέρκελ, ο Τόμσεν, το ΔΝΤ που απ’ όπου περνά αφήνει καμένη γη...

Ιδίως το τελευταίο.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα «καμένης γης» μετά το ΔΝΤ, αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να υπενθυμίσει πως το ΔΝΤ δεν επισκέπτεται υγιείς οικονομικά χώρες, αλλά χώρες που έχουν καταρρεύσει οικονομικά.

Τουτέστιν επισκέπτεται το δάσος μετά την πυρκαγιά...

Στην ουσία το ΔΝΤ παίζει το ρόλο ενός εσχάτου δανειστή ανάγκης.

Όταν μια χώρα έχει καταρρεύσει και κανείς δεν τη δανείζει, το ΔΝΤ τη δανείζει θέτοντας σκληρούς κατ’ άλλους, φυσιολογικούς κατ’ εμέ όρους...
Είναι δηλ. σαν να κατηγορεί κάποιος τη χημειοθεραπεία πως σκοτώνει το ανοσοποιητικό και ρίχνει τα μαλλιά.

Είναι αλήθεια, αλλά για να φτάσει κάποιος στη χημειοθεραπεία πρέπει να έχει διαγνωστεί καρκίνος και η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο θάνατος σε σύντομο χρονικό ορίζοντα.
Μετά τη χημειοθεραπεία άλλοι επιστρέφουν σε μια κανονική ζωή, άλλοι την παρατείνουν και σε άλλους αποτυγχάνει πλήρως.
Η οικονομική πολιτική που επιβάλλει το ΔΝΤ μοιάζει με μια ευρέως φάσματος χημειοθεραπεία, όπου είναι σύνηθες μαζί με τα κακά κύτταρα να σκοτώνει και πολλά υγιή...

Αυτό συμβαίνει γιατί είναι ένας διεθνής οργανισμός και ακολουθεί κάποιους γενικούς κανόνες χωρίς να λαμβάνει (ή να μπορεί να λάβει υπόψη) τις τοπικές γεωγραφικές, πολιτικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες κάθε χώρας.
Συνήθως το πολιτικό σκηνικό από τις χώρες που περνά το ΔΝΤ αλλάζει άρδην, όχι λόγω του ΔΝΤ αλλά λόγω της χρεοκοπίας που έχει προηγηθεί και έχει φέρει το ΔΝΤ. Αλλά οι «άλλοι» αποτελούν ένα καλό άλλοθι για τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας.
Ο πιο εύκολος τρόπος να συγκαλύψεις μια αποτυχία σου είναι να μεταθέσεις την ευθύνη στους άλλους, λες και οι άλλοι πρέπει να νοιάζονται πρωτίστως για το δικό σου συμφέρον και όχι το δικό τους.
Όποιος συγκαλύπτει την αποτυχία, μέσω της μετάθεσης των ευθυνών χάνει την ευκαιρία να εντοπίσει τα λάθη του και ενδεχομένως να τα διορθώσει.
Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι καλλιτέχνες αρέσκονται να «χαϊδεύουν» τα αυτιά του λαού, γιατί σκοπεύουν, όπως και οι κόλακες, να τον εκμεταλλευτούν. Αυτομάτως,  όποιος τους λέει την αλήθεια κατάμουτρα ορίζεται σαν εχθρός και αντιμετωπίζεται σαν τέτοιος μέχρι η πραγματικότητα να αλλάξει τα δεδομένα του καθεστώτος, όχι πάντα προς την ορθή κατεύθυνση είναι η αλήθεια...
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι γενικά και αόριστα η οικονομία, είναι οι Έλληνες και οι κακές τους συνήθειες. 

Οι Έλληνες ή η πολιτική τους ηγεσία;
Η πολιτική ηγεσία όταν είναι επαρκής και με την πορεία της ζωής της σηματοδοτεί αξίες και εμπιστοσύνη αποτελεί υπόδειγμα και διαθέτει πειθώ. Τέτοιου είδους πολιτική ηγεσία μπορεί να καθοδηγήσει και να μην ακολουθεί σαν νευρόσπαστο τις διακυμάνσεις των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων.

Αν διαθέτει και αναλυτικό πολιτικό πρόγραμμα τόσο το καλύτερο.
Ποια είναι η πολιτική ηγεσία του τόπου σήμερα;

Μια ματιά στα ψηφοδέλτια των Ευρωεκλογών αποτελεί εύλογη φωτογραφία των προθέσεών της.
Ποιο είναι το κίνητρο, τα Ευρωψηφοδέλτια να κοσμούνται από ονόματα όπως του λαϊκού βάρδου, Μάκη Χριστοδουλόπουλου, του ποδοσφαιριστή Θόδωρου Ζαγοράκη και παρ’ ολίγον του Λάκη Λαζόπουλου, πέραν της πρόθεσης υφαρπαγής ψήφων;
Ποια ήταν η συνεισφορά του Σταύρου Ξαρχάκου ή της Νανάς Μούσχουρη και πολλών άλλων συμπαθών στην κοινή γνώμη που πέρασαν από την Ευρωβουλή (κατά τα άλλα διαπρεπών Ελλήνων);
Ποια είναι η ευθύνη όσων αναδείξουν τους γνωστούς άσχετους και ρυθμιστές και εκπροσώπους της Ελλάδας για την επόμενη χρεοκοπία;
Η Μέρκελ και το ΔΝΤ επιλέγει το Μάκη και τον Λάκη να διαχειριστούν τα ζητήματα της Ελλάδας και της Ευρώπης;

Κώστας Στούπας

Capital.gr