Τα μεγάλα θέματα του επόμενου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Είναι τέσσερα και καίνε όλους τους Ευρωπαίους.

Σε αυτά καλείται να ρίξει το βάρος του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην επόμενη, πενταετή, θητεία του.

 

ΑΝΕΡΓΙΑ: Στην Ελλάδα κοντεύει να φτάσει στο ήμισυ του ενεργού πληθυσμού, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες δεν πηγαίνει καλύτερα.

Στις περισσότερες χώρες-μέλη αυτή τη στιγμή η ανεργία περιστρέφεται είτε λίγο πάνω είτε λίγο κάτω από τον μέσο όρο ανεργίας σε όλη την ΕΕ.

Και είναι ακόμη χειρότερη στις νεότερες ηλικίες μεταξύ 15 και 24 ετών.

Μόνο σε 11 από τις χώρες-μέλη η ανεργία είναι κάτω από το 20% των νέων…

Το να καταφέρει η ευρωπαϊκή νεολαία να βρει μια δουλειά στο άμεσο μέλλον αρχίζει να μοιάζει με άθλο.

ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ: Από το 1979 που ξεκίνησαν οι εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παρατηρείται σταθερή πτώση του ενδιαφέροντος των Ευρωπαίων για τις ευρωεκλογές.

Σε ορισμένες χώρες δε, η αποχή ξεπερνά το 50%, προκαλώντας ανησυχίες στο ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο για το κύρος του.

Η κρίση που ξέσπασε στην ευρωπαϊκή οικονομία μετά τις ευρωεκλογές του 2009, πέρα από την αδιαφορία, έφερε στο προσκήνιο την αυξανόμενη αρνητική ψήφο. Δηλαδή ο Ευρωπαίος ψηφοφόρος φτάνει στην κάλπη και ψηφίζει για ένα κόμμα που είναι κατά της Ενωμένης Ευρώπης.

Οι Ευρωσκεπτικιστές στο Ηνωμένο Βασίλειο αναμένεται να κερδίσουν την πρωτιά, ρίχνοντας στην τρίτη θέση τους Συντηρητικούς, που, αν και πιο ήπιοι, είναι εξίσου επιφυλακτικοί με την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Χώρες που a priori ήταν πολύ πιο φιλοευρωπαϊκές, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ελλάδα, αναμένεται αυτή τη φορά να βγάλουν από την κάλπη έντονο ευρωσκεπτικισμό.

Η ξενοφοβία που αναπτύσσεται σε όλες τις χώρες-μέλη κινδυνεύει να κανιβαλίσει την ίδια την κινητικότητα των ευρωπαίων πολιτών εντός της Ένωσης. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ: Το καυτό θέμα της μετανάστευσης έχει δύο πλευρές.

Η πρώτη, που είναι λανθασμένη, αφορά στην εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης μετανάστευση. Αυτή τη στιγμή κατευθύνεται από Νότο προς Βορρά. Αλλά, κακώς θεωρείται μετανάστευση.

Η ενοποίηση των οικονομιών των χωρών-μελών επιδιώκει την μετακίνηση των εργαζομένων από την μια χώρα στην άλλη, ανάλογα με τις ανάγκες που διαμορφώνει η αγορά εργασίας.

Οι επερχόμενες γενιές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η κινητικότητα στην εργασία σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή οι ευκαιρίες για εργασία μπορεί να είναι σε διαφορετικές χώρες-μέλη από αυτές που μεγάλωσε, σπούδασε ή ξεκίνησε να δουλεύει.

Εκεί, υπεισέρχεται η μαύρη εργασία Ευρωπαίων πολιτών.

Είναι κοινό μυστικό οι λαθραίοι εργάτες από την Λιθουανία στην Ιρλανδία, που δουλεύουν και κοιμούνται μέσα στα θερμοκήπια, χωρίς να βγαίνουν ποτέ από εκεί για να μην τους ανακαλύψει η επιθεώρηση εργασίας.

Το καυτό θέμα, όμως, της λαθρομετανάστευσης είναι αυτό που αγγίζει πλέον όλη την Ευρώπη.

Η πίεση, που την ένιωθαν μέχρι τώρα μόνο οι χώρες του Νότου, επεκτείνεται σταδιακά προς όλη την ευρωπαϊκή ενδοχώρα.

Οι πόλεμοι και η φτώχεια στη Βόρεια Αφρική, ο εμφύλιος της Συρίας και τώρα οι αναταραχές στην Ουκρανία δημιουργούν όλο και μεγαλύτερα κύματα προσφύγων προς τις χώρες-μέλη της ΕΕ.

Η ανάπτυξη της FRONTEX είναι πλέον ανεπαρκής.

Τα μέχρι σήμερα μέτρα ήταν προς τη λάθος κατεύθυνση, πετώντας το πρόβλημα σαν μπαλάκι από χώρα-μέλος σε χώρα-μέλος.

Κατά συνέπεια η ξενοφοβία που αναπτύσσεται σε όλες τις χώρες-μέλη κινδυνεύει να κανιβαλίσει την ίδια την κινητικότητα των ευρωπαίων πολιτών εντός της Ένωσης.

ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Η κρίση στην Ουκρανία ανέδειξε πόσο εξαρτημένη είναι η Ενωμένη Ευρώπη από τις ενεργειακές πηγές της Ρωσίας.

Από την άλλη, οι χώρες-μέλη έχουν μια εντελώς διαφορετική πολιτική μεταξύ τους, που καταλήγει σε μια βαβέλ ενέργειας.

Η Γαλλία στηρίζεται κατά 75% στην πυρηνική ενέργεια, που είναι εντελώς απούσα από Ελλάδα, Αυστρία, Δανία.

Η Λεττονία στηρίζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αντίθετα, Μάλτα και Κύπρος εξαρτώνται σχεδόν πλήρως από το πετρέλαιο. Αυτή η εξάρτηση της Ενωμένης Ευρώπης από άλλες χώρες για να καλύπτει τις ενεργειακές της ανάγκες την κάνει εξαιρετικά ευάλωτη σε άλλα θέματα, όπως η άσκηση μιας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής.

Η εναρμόνιση των πολιτικών αυτών δεν είναι εύκολο θέμα και θα προκαλέσει πολλές συγκρούσεις εντός της Ένωσης.

Πόσο συζητήθηκαν αυτά τα σημαντικά θέματα για όλους μας στην προεκλογική περίοδο; Σχεδόν καθόλου.

Στις περισσότερες χώρες-μέλη η προεκλογική περίοδος για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μια δεύτερη ευκαιρία για τα διάφορα κόμματα να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές σε εθνικό επίπεδο.

Κατά συνέπεια κατεβάζουν ατζέντες που λίγη ή σχεδόν καθόλου σχέση έχουν με τα ευρωπαϊκά θέματα.

Αυτό σημαίνει ότι οι ευρωεκλογές, ενώ αφορούν θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, κρίνονται με θέματα της εσωτερικής πολιτικής αρένας κάθε χώρας-μέλους. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι πολίτες που καταλήγουν στην κάλπη, ψηφίζουν για έναν κύριο ευρωπαϊκό θεσμό έχοντας, πολλές φορές, κατά νου τα τοπικά τους θέματα.

Έτσι οι Βρυξέλλες φαντάζουν κάτι μακρινό, ανεξήγητο, δύσκολο να γίνει κατανοητό. Και εκεί μεγάλο μέρος της ευθύνης έχουν όλα τα κόμματα και όλοι οι πολιτικοί που αρέσκονται να χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών τους, αντί να τους παρουσιάζουν την πραγματικότητα.

Η πρόσφατη αλλαγή εκλογής του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έστω και αν αυτή πρέπει μετά να εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ίσως βελτιώσει την εικόνα των ευρωπαϊκών θεσμών στους πολίτες της Ένωσης.

Η εξάρτηση της Ενωμένης Ευρώπης από άλλες χώρες για να καλύπτει τις ενεργειακές της ανάγκες την κάνει εξαιρετικά ευάλωτη σε άλλα θέματα, όπως η άσκηση μιας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής.

Οι υποψήφιοι για πρόεδροι της Επιτροπής για πρώτη φορά άρχισαν να κάνουν περιοδείες στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, να ξιφουλκούν μπροστά στις κάμερες, να συζητούν καθαρά για θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Στην ουσία πίσω από κάθε υποψήφιο βρίσκεται και μια πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Δεξιοί, οι Φιλελεύθεροι, οι Πράσινοι κλπ.

Έτσι για πρώτη φορά αρχίζει να διαμορφώνεται μια ευρωπαϊκή προεκλογική εκστρατεία, η οποία βγαίνει σταδιακά από τα εθνικά πλαίσια μέσα στα οποία διεξάγεται μέχρι σήμερα.

Ευχής έργο θα ήταν στις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές, το 2019, οι πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να εμπλακούν πιο ουσιαστικά στην προεκλογική διαδικασία, παρασύροντας έτσι και τα εθνικά κόμματα να κινηθούν με πιο ευρωπαϊκές ατζέντες από τις σημερινές.

Έτσι οι Ευρωπαίοι πολίτες θα αρχίσουν επιτέλους να κατανοούν την σημασία των ευρωεκλογών και πόσο αυτές επηρεάζουν τις τύχες τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Μέχρι τότε, οι ευρωεκλογές θα κυριαρχούνται από τον λαϊκισμό και τους διαγκωνισμούς σε εθνικό επίπεδο.

      Δημήτρης Μαχαιρίδης
        Andro.gr