Τι πρέπει να προσέξει ο Σαμαράς …

 Ο Σαμαράς  στήριξε τον Βενιζέλο.

Του έκανε πλάτες με επιλογή ακατάλληλων προσώπων για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Του έκανε πλάτες υποσκάπτοντας δικούς του υποψηφίους, του έκανε πλάτες επιτρέποντας του να μπλοκάρει μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια.

Το δυστύχημα είναι πως το παράκανε, και τελικά , θέλοντας να στηρίξει το καταρρέον ΠΑΣΟΚ, υπονόμευσε την ίδια τη ΝΔ…

Όσοι γνωρίζουν, δηλώνουν πως η πίεση του Βενιζέλου μπορεί να γίνει αφόρητη.

Ο άνθρωπος είναι εμμονικός.

Επιχειρηματολογεί ακατάσχετα με πάθος, εστιάζει με απόλυτη σαφήνεια, επανέρχεται στο ζήτημα που τον ενδιαφέρει ξανά και ξανά, εξουθενώνοντας τελικά τον συνομιλητή του, αν του δοθεί το σχετικό θάρρος.

Τους τελευταίους μήνες ο Σαμαράς, αποσκοπώντας στη στήριξη της κυβέρνησης ενέδωσε συχνά στην πίεση του Βενιζέλου, με αποτέλεσμα, μετά από διάφορες άσχετες μεταξύ τους εκλογικές καραμπόλες, ο τελευταίος να καταστεί ρυθμιστής της πολιτικής ζωής για το ορατό μέλλον.

Ο καταποντισμός της ΔΗΜΑΡ, η επικείμενη διάλυση των ΑΝΕΛ, η μέτρια επίδοση του Ποταμιού, όλα αυτά καθιστούν το ΠΑΣΟΚ αναγκαίο κυβερνητικό εταίρο και για τα δυο σημερινά «μεγάλα κόμματα», και προνομιούχο παίκτη στις κινήσεις αναδιάρθρωσης της κεντροαριστεράς.

Επιπλέον, η καλή του εκλογική επίδοση, και μάλιστα σε «χαλαρές» εκλογές, μπορεί να  βάλει σε ιδιαιτέρους μπελάδες το Ποτάμι, το οποίο ίσως πλέον χάσει την στήριξη που πρόσφατα του προσέφεραν τα εκδοτικά συγκροτήματα,  θεωρούμενο ως περιττό στο διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό.

Ο πρωθυπουργός φέρεται να οδεύει σε νέο τακτικό λάθος, το οποίο πιθανότατα θα έχει μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες για την χώρα, για το κόμμα και για την υστεροφημία του.

Φημολογείται π.χ. πως σχεδιάζει την επαναφορά στην κυβέρνηση προσώπων εγνωσμένης ανικανότητας, των οποίων το μόνο προσόν είναι η συμμετοχή στην … λαοπρόβλητη κυβέρνηση ΚΚ, μόνο και μόνο για να αποκτησει η σημερινή κυβέρνηση «κοινωνικό προφίλ».

Μια τέτοια ενέργεια, συνδυασμένη με την δεδομένη απέχθεια  του Βενιζέλου για κάθε μεταρρύθμιση που μπορεί να διαταράξει τις σχέσεις του με την εκλογική του πελατεία, θα οδηγήσει στο απολυτο τέλμα κάθε ήδη χωλαίνουσα προσπάθεια εθνικής προόδου.

Το πιο κωμικοτραγικό όμως θα είναι πως μια τέτοια εθνικά ολέθρια κίνηση δεν θα έχει κομματικά οφέλη, όπως δεν είχε και για τον  ΚΚ το ’09.

Αρχικά, θα ενταφιάσει κάθε επέκταση εκλογικής επιρροής προς το εκσυγχρονιστικό κέντρο. 

Περαιτέρω, απαρνούμενη το έως τώρα μεταρρυθμιστικό της έργο, η κυβέρνηση θα είναι σα να λέει στους ήδη δύσπιστους Έλληνες πως η ταλαιπωρία που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια ήταν άχρηστη, πως υπέφεραν τόσα ώστε να ικανοποιηθούν εμμονές της τρόικας και κάποιων υπουργών.

Αν κάποιοι φωστήρες του Μαξίμου πιστεύουν πως μετά από μια τέτοια ομολογία ανεπαρκείας οι ψηφοφόροι θα ξανασταυρώσουν στην ζωή τους τη ΝΔ , είναι μακριά νυχτωμένοι!

Ο μόνος ωφελημένος μια τέτοιας προσέγγισης θα είναι το ετοιμοθάνατο ΠΑΣΟΚ.

Μια οδό βλέπω εγώ για τον Σαμαρά και τη ΝΔ.

Να προχωρήσει μπροστά με τις μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις, μη φοβούμενος ακόμη και να συγκρουστεί με το ΠΑΣΟΚ, εκθέτοντας το στα μάτια του λαού.

Αποκαλύπτοντας τον υπονομευτικό για την πρόοδο της χώρας ρόλο του.

Πέραν του ότι ο μνημονιακός εκσυγχρονισμός είναι εθνική αναγκαιότητα, μια τέτοια στάση θα είναι και κομματικά επωφελής.

Οι δυνατότητες επέκτασης της ΝΔ προς τα δεξιά είναι περιορισμένες , και εξαντλούνται στα μικρά ποσοστά του Καμένου και του Πολύδωρα.

Αντίθετα, στο χώρο του κέντρου υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή ευρωπαϊστών αστών, οι οποίοι είτε ψήφισαν κάποια από τα «φιλελεύθερα» μικρά κόμματα, είτε, συνηθέστερα, απείχαν των πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων.

Αν ο Σαμαράς αφεθεί να  παρασυρθεί από τεμπέληδες συμβούλους και τις…νουθεσίες του Βενιζέλου, η χώρα θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, και εδώ είναι που χρειάζεται η χημεία του μεγάλου «παίκτη» που είναι αναμφίβολα ο Σαμαράς.

Θα το δούμε;

Αντίγονος