Περί πρωτομαγιάς…

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του 2011 για την πρωτομαγιά, που όμως είναι διαχρονικό, όπως άλλωστε και οι συμβολισμοί της σημερινής γιορτής.

Ποτέ άλλοτε στη πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας μας, ο συμβολισμός και το νόημα της αυριανής εργατικής πρωτομαγιάς δεν ήταν τόσο επίκαιρος.
Η χώρα μας έχει μπει σε ένα σκοτεινό τούνελ, η άκρη του οποίου δεν είναι καν ορατή.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, εργασιακά κεκτημένα, δικαιώματα, εισοδήματα, εργασιακές σχέσεις, και άλλα πολλά, έχουν γίνει στάχτη και καπνός, με τη βοήθεια της κατά τα άλλα σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης…

Και επειδή τα τελευταία  χρόνια ήταν κυρίως χρόνια (τεχνητής) ευμάρειας, όπου πολλές από τις κατακτήσεις των λαών θεωρούνται αυτονόητες και δεδομένες, σίγουρα θα υπάρχουν πάρα πολλοί συμπατριώτες μας, κυρίως νεαροί, που ίσως να  αγνοούν το μήνυμα, ή και τον συμβολισμό της εργατικής πρωτομαγιάς.
Εκτός λοιπόν από μια γιορτή της άνοιξης, η αυριανή ημέρα θεωρείται και ως η διεθνής ημέρα της παγκόσμιας εργατιάς.

Από την αρχαιότητα ακόμη, η πρωτομαγιά γιορτάζονταν από τους περισσότερους ευρωπαϊκούς λαούς ως το τέλος του χειμώνα και η απαρχή του θέρους.

Η έμπνευση όμως για τον εργατικό συμβολισμό της είναι σχετικά πρόσφατη, και προέρχεται από κάποια δραματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Αμερική.
Σαν ιδέα, η γιορτή της εργατιάς πρωτοξεκίνησε στην Αυστραλία το 1856. Χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για να επιτευχθεί το πολυπόθητο τότε οκτάωρο.

Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να διαθέσουν μια ημέρα για γενική απεργία και συγκεντρώσεις, με αίτημα τους το οκτάωρο.

Η αρχική ιδέα ήταν η πρωτομαγιά να ισχύσει μόνο για μια χρονιά.

Ήταν όμως τόσο μεγάλη η επιτυχία της, που τα συνδικάτα και οι οργανώσεις αποφάσισαν να τη γιορτάζουν κάθε χρόνο.

Έτσι, η προλεταριακή αυτή γιορτή όχι μόνο καθιερώθηκε, αλλά σύντομα υιοθετήθηκε από την εργατική τάξη σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.
Οι πρώτοι που ακολούθησαν το παράδειγμα των Αυστραλών ήταν οι εργαζόμενοι των ΗΠΑ, που το 1886 αποφάσισαν να χαρακτηρίσουν την πρωτομαγιά ως ημέρα γενικής απεργίας.
Τη χρονιά εκείνη, στη διάρκεια διαδηλώσεων με αίτημα το οκτάωρο στο Haymarket του  Chicago, η αστυνομία δολοφόνησε τρεις απεργούς της εταιρίας McCormick Harvesting Machine Co.

Δυο ημέρες αργότερα, εξερράγη μια βόμβα, και στη συνέχεια οι αστυνομικοί επιτέθηκαν στο πλήθος, και ακολούθησαν μάχες σώμα με σώμα,  με αποτέλεσμα να δολοφονηθούν τουλάχιστον 12 άτομα, οι μισοί εκ των οποίων αστυνομικοί. Αρκετοί απεργοί συνελήφθησαν, και λίγο αργότερα κάποιοι δικάστηκαν, ενώ καταδικάστηκαν σε θάνατο 7 αναρχικοί, οι οποίοι και κρεμάστηκαν.

Οι δίκες συνοδεύτηκαν από διεθνή κατακραυγή, αφού οι πέντε εκ των καταδικασθέντων δεν ήταν καν παρόντες στα επεισόδια, ενώ το σώμα των ενόρκων αποτελούνταν κυρίως από επιχειρηματίες.
Παράλληλα, σε ολόκληρο τον κόσμο, το εργατικό κίνημα δυνάμωνε όλο και περισσότερο.

Στο Διεθνές  Εργατικό Συνέδριο του 1889 αποφασίστηκε, με πρωτοβουλία των εκπροσώπων των γαλλικών συνδικάτων, η διεκδίκηση του οκτάωρου να γίνει μέσω μιας παγκόσμιας ημέρας απεργίας.

Ο Αμερικανοί εκπρόσωποι θύμισαν την απόφαση των δικών τους οργανώσεων να απεργήσουν την 1η Μαΐου του 1890, και έτσι το Συνέδριο ψήφισε ομόφωνα να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη ημερομηνία ως η παγκόσμια ημέρα του προλεταριάτου. 

Αργότερα, το 1898, η Σοσιαλιστική Διεθνής, που ιδρύθηκε από τον Κ. Μαρξ και άλλους σοσιαλιστές και αναρχικούς, ανακήρυξε και αυτή τη 1η Μαΐου ως τη διεθνή ημέρα των εργαζομένων.

Με το τέλος του Α`Π.Π. και τη ρωσική επανάσταση, επήλθε διάσπαση στη σοσιαλιστική διεθνή, με την ίδρυση της αντίστοιχης κομμουνιστικής, η οποία κατηγόρησε τη πρώτη για αναθεωρητισμό και οπισθοχώρηση από τον διεθνισμό.
Η πρωτομαγιά συνέχισε να γιορτάζεται και από τις δυο διεθνείς, μαζί με τα εργατικά συνδικάτα όλου του κόσμου.

Στην ΕΣΣΔ, η ημέρα ορίστηκε ως επίσημη εθνική γιορτή, με στρατιωτικές παρελάσεις κλπ.

Κάτι ανάλογο συνέβη αργότερα και στα κράτη του σοβιετικού μπλοκ, αλλά και στη Κίνα.
Στα δικά μας, όλοι θυμόμαστε το σύνθημα: «Η πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία».

Strange Attractor

Antinews