Συνειδητοί σαμποτέρ, ή απλά βλάκες;

      

Τώρα που (πάνω απ όλα) η χώρα χρειάζεται σταθερότητα, προκειμένου να ολοκληρωθεί η (αιματηρή) προσπάθεια να βγούμε από τη κρίση, έρχονται οι συνήθεις ύποπτοι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι, και την απειλούν με περιπέτειες.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στους γνωστούς δραχμολάγνους πράκτορες του χάους, που συνεχίζουν τις ψευδοπροφητείες τους, ούτε στους επαγγελματίες μπαχαλάκηδες, ούτε καν στους Χαϊκάληδες και στους ψεκασμένους.

Αυτοί την δουλειά τους κάνουνε.

Αναφέρομαι σε δήθεν σοβαρούς πολιτικούς παράγοντες, που επειδή όπως όλα δείχνουν το αστέρι τους δύει για τα καλά, άρχισαν τα υπόγεια μαγειρέματα με σκοπό την επιβίωσή τους και από κει και πέρα γαία και πυρί μιχθείτω…

Έτσι, βλέπουμε τη Ντόρα να μιλάει για την «πραγματική» ΝΔ, αυτήν δηλαδή που η ίδια εγκατέλειψε μόλις έχασε την μάχη για την αρχηγία, και να συνεχίζει τεχνηέντως αυτό που οικογενειακά αποτελεί για αυτήν παράδοση: Την υπονόμευση δηλαδή του Σαμαρά, και δευτερευόντως της παράταξής της, αλλά και της χώρας (εξ αντανακλάσεως).

Κοντά σε αυτή να’σου και ο ξεχασμενος Βουλγαράκης, ο Βύρωνας, ο «πικραμένος» Πανίκας, ο Χριστόπουλος, η Κοππά, ο Κούλογλου, και άλλοι τέτοιοι αυτόκλητοι σωτήρες, που σαν σαζανόσπορος αυξάνονται και πληθύνονται.

Χώρια οι διάφοροι «αντάρτες», χώρια οι μαϊντανοί σελέμπριτις των ψηφοδελτίων.

Χωρίς να λείπει από τη μπουγάδα ούτε ο τρισμέγιστος πολιτικός στοχαστής, ο θρυλικός ΓΑΠ, ο μέντορας του Κρίτωνα και της Πατουλίδου, που έχει βάλει αμέτι μουχαμπέτι να διαλύσει το (ήδη ψόφιο) Πασόκ, μπας και πάρει την εκδίκησή του από τον Μπένυ, που καλώς ή κακώς δυο χρόνια τώρα βάζει πλάτη στην εθνική προσπάθεια του Σαμαρά.

Και ενώ οι εκλογές που έρχονται θα μπορούσαν να είναι μια απλή διαδικασία και τίποτα άλλο, κάποιοι έχουν βαλθεί να τις ανεβάσουν σε σημασία, σε τέτοιο βαθμό που να παίζεται η όλη πορεία της χώρας ανοιξιάτικα.

Κυκλοφορούν φήμες ότι αυτές τις μέρες ο Άρειος Πάγος, ή η κυβέρνηση, ή κι εγώ δεν ξέρω ποιος, θα απαγορεύσουν την συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στις εκλογές.

Και όσο και αν συμφωνώ με την σκέψη αυτή, τόσο ανησυχώ για το τι κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει.

Από την άλλη πάλι, έχουμε τον θίασο του Σύριζα, που προκειμένου να συσπειρώσει τους αλαφιασμένους και εν πολλοίς ζαλισμένους ψηφοφόρους του, τρέμοντας την άνοδο του Ποταμιού, θέτει καθημερινά ζήτημα … ευρώ.

Ποντάροντας δηλαδή στο θυμικό των πάμπολλων ανέργων, και γενικά γονατισμένων από την κρίση Ελλήνων.

Με βασικό (υπόγειο) μήνυμα, «τι είχαμε τι χάσαμε», «ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή», και άρα βουρ για την πλήρη διάλυση…

Αρνούμενος να αποδεχτεί ότι όλα βαίνουν καλώς, και ότι αργά αλλά σταθερά βγαίνουμε από την κρίση οπότε και το μόνο πρόβλημα ή ενδεχόμενο χρεοκοπίας είναι αυτό που ο ίδιος ρισκάρει με τις αρλούμπες του.

Αλλιώς τι νόημα έχει να θέτει καθημερινά ζήτημα ευρώ;

Τι νόημα έχει να δηλώνουν κάποιοι ( εν δυνάμει ) κυβέρνηση, ότι αν δεν πάμε καλά τότε θα αλλάξουμε νόμισμα;

Λες και μιλάνε για μπλούζες και παντελόνια.

Δεν καταλαβαίνουν όλα αυτά τα «διαβασμένα» στελέχη του Σύριζα ότι πάνω απ όλα η ανάπτυξη χρειάζεται πολιτική ηρεμία και σταθερότητα;

Δεν βλέπουν ότι με τις δηλώσεις του υπονομεύουν όχι μόνο τον Σαμαρά, αλλά και την ίδια την ελληνική οικονομία που ψάχνει απεγνωσμένα να βελτιωθεί;

Δεν έχουν ήδη κάνει αρκετά τόσα χρόνια για να μας μετατρέψουν (με τους «αγώνες» τους σε Βουλγαρία, σαμποτάροντας κάθε αναπτυξιακή οικονομική προσπάθεια, είτε κρατική είτε ιδιωτική;

Μα τόσο υπέρμαχοι του χάους και του μπάχαλου είναι;

Λες και είναι βαλτοί από κάποιο, κι εγώ δεν ξέρω ποιο, σκοτεινό κέντρο…

Για να μην αναφερθώ και στους ερασιτεχνισμούς του Σύριζα στο φλέγον ζήτημα της Θράκης αλλά και του Μακεδονικού.

Μαθητευόμενοι μάγοι με τα όλα τους.

Από την οικονομία ως τα εθνικά μας ζητήματα.

Είναι άραγε συνειδητοί σαμποτέρ, ή απλά βλάκες;

Η ιστορία θα το δείξει.

Απλά, μέχρι τότε, ελπίζω να μην παρασύρουν αρκετούς συμπατριώτες μας, που θα τους ψηφίσουν, με αποτέλεσμα να μας πάρουν όλους στο λαιμό τους…

Υπ αυτήν την έννοια, οι εκλογές που  έρχονται φαντάζουν ιδιαίτερα κρίσιμες.

Όπως ιδιαίτερα κρίσιμος θα είναι και ο ρόλος του καθενός από εμάς.

Ας πούμε όχι λοιπόν στους πράκτορες του χάους.

Το χρωστάμε στις επόμενες γενιές.

Που είτε θα καούν από τον Αλέξη και τη φαιδρή παρέα του, είτε θα τον θυμούνται και θα γελάνε ως μια ακόμη γελοία ιστορική περίπτωση.

Στο χέρι μας (στις κάλπες) είναι να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας το δεύτερο ενδεχόμενο.

Strange Attractor