Ποιος θυμάται τις ευρωεκλογές;

Τελικά για τι θα ψηφίσουμε στις 18 και στις 25 Μαΐου;

Παρακολουθώντας τα ΜΜΕ έχεις την εντύπωση ότι θα γίνουν βουλευτικές εκλογές.

 

Λίγοι από τους συμμετέχοντες στις εκπομπές τολμούν να θέσουν το ζήτημα ότι έχουμε ευρωεκλογές και αντιμετωπίζονται με ερωτήματα του τύπου “αν θα μείνει το τάδε κόμμα στην κυβέρνηση”.

Όχι άδικα ίσως…

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε πρώτος το ζήτημα ότι έστω και μία ψήφος παραπάνω θα σημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τη λαϊκή εντολή;

Το ότι στις ευρωεκλογές θα βγάλουμε 21 ευρωβουλευτές φαίνεται να μην έχει αξία.

Θα ενταχθούν σε ομάδες στο ευρωκοινοβούλιο και θα ασκήσουν πολιτική για το σύνολο της Ευρώπης.

Ακούμε τις θέσεις για τη διεύρυνση της ΕΕ;

Ακούμε για τα ευρωομόλογα;

Ακούμε για την ανάγκη να υπάρχει κατώτερος μισθός ως ποσοστό του μέσου μισθού κάθε κράτους;

Για τη μετανάστευση;

Για τα ΑΕΙ;

Δεν μπορώ παρά να σημειώσω ότι στο Κόμμα της Αριστεράς, στο οποίο εντάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ (μάλιστα ο επικεφαλής του είναι υποψήφιος πρόεδρος), υπάρχουν κόμματα (π.χ. το ΑΚΕΛ) που κυβέρνησαν και θεσμοθέτησαν ιδιωτικά πανεπιστήμια και άλλα που στις χώρες τους δεν διαφωνούν ούτε ζητούν να καταργηθούν.

Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα προτείνει την απαγόρευσή τους μόνο στην Ελλάδα ή σε όλη την ΕΕ;
Υπάρχουν πολλά ακόμη.

Θα προσανατολιστεί η ΕΕ σε απευθείας κατανομή χρημάτων σε περιφέρειες ή θα δώσει τα λεφτά στο κράτος κι αυτό θα τα κατανείμει;

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε τις θέσεις των κομμάτων για αυτό.

Όταν δεν υπάρχουν θέσεις ή είναι αντιδημοτικές, πετάμε μια αναφορά στην ανάγκη όλοι να ευτυχούν, μερικές γενικές αναφορές για αλλαγή στην Ευρώπη - αλήθεια σε ποια θέματα;

Θα υπάρξει ενιαίος στρατός;

Θα υπάρξει ενιαία φορολογία των επιχειρήσεων;

Τι θα γίνει με την ενεργειακή πολιτική της ΕΕ;

Με τις σχέσεις της ΕΕ με τρίτες χώρες;

Θα επιβληθούν επιπλέον ή λιγότεροι δασμοί;

Για όλα αυτά δεν θα ακούσουμε δυστυχώς τίποτα ή θα ακούσουμε ελάχιστα.

Θα ακούμε για τους διάφορους πήχεις προκειμένου να γίνουν βουλευτικές εκλογές.
Όμως ταυτόχρονα θα γίνουν εκλογές για την αυτοδιοίκηση.

Ούτε για αυτό ακούμε πολλά πράγματα.

Για τον ρόλο της.

Για την ανάγκη θεσμών συμμετοχής του πολίτη.

Για τις περιφερειακές πολιτικές κάθε περιφέρειας.

Έχοντας τα κόμματα αποσυρθεί, ξιφουλκούν για διαδικαστικά ή τριτεύοντα θέματα.

Μαζί με αυτά, ένα πολιτικό προσωπικό σε κατάσταση κρίσης αδυνατεί να (ξανα)βρει την επαφή του με τους πολίτες.

Που δύσκολα θα επιλέξουν πρόσωπα.

Γιατί πολύ λίγοι από το πολιτικό προσωπικό -αν δεν το θυμάστε θα εκλέξουμε και δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους- θα έχουν την ευκαιρία να μεταφέρουν το μήνυμά τους.

Άντε και καλό βόλι...
 

Θόδωρος Χατζηπαντελής

Μακεδονία