Η πτυχιολαγνεία και οι συνέπειές της…

Αυτή η ιστορία με τον μαϊμού γιατρό στη Σκύρο, μπορεί να έχει μπόλικο ενδιαφέρον, αλλά εμένα δεν με εκπλήσσει και τόσο.

Κατά καιρούς έχω ακούσει και διαβάσει για ουκ ολίγες παρόμοιες περιπτώσεις.

Για γιατρούς χωρίς πτυχία, για απόφοιτους λυκείων που δεν πέρασαν ούτε απ έξω, για νοσοκόμες, για λογιστές, ακόμη και για πιλότους (!) που προσθέτουν ανύπαρκτες ώρες πτήσης, ή επεκτάσεις  στα διπλώματά τους (αν είναι κι αυτά γνήσια).

Στη συγκεκριμένη περίπτωση του απατεώνα γιατρού μπορεί να φταίει το ότι δεν υπάρχει πλέον το περιβόητο ΔΙΚΑΤΣΑ.

Που όταν υπήρχε και βασάνιζε τον κοσμάκη, έκανε ως και 2-3 χρόνια για να αναγνωρίσει κάποιο πτυχίο της αλλοδαπής.

Ποιος ξέρει;

Το συνηθισμένο πάντως ζήτημα με τα πλαστά πτυχία είναι άκρως ενδεικτικό της πτυχιολαγνείας από την οποία πάσχει τις τελευταίες δεκαετίες η κοινωνία μας.

Που έφτασε σε σημείο να ζητάει «χαρτιά» ακόμη και για να γίνει κάποιος … κομμωτής.

Η λεγόμενη πιστοποίηση…

Καλή είναι, δεν λέω, αλλά έτσι χάνεται η ουσία.

Πλέον, για να βρει κανείς οποιαδήποτε «αξιοπρεπή» δουλειά, θα πρέπει να παρουσιάσει κάθε είδους χαρτί, αφού ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.

Ακόμη και σε θέσεις εργασίας που το πτυχίο ΑΕΙ είναι εντελώς περιττό.

Και δεν αναφέρομαι μόνο σε κάτι ακραίες περιπτώσεις όπου ζητείται απολυτήριο λυκείου για να προσληφθεί κάποιος ως τσοπάνης σε στάνη ορεινής περιοχής (έχει γίνει κι αυτό).

Μιλάω και για το δημόσιο.

Ένα κλασικό παράδειγμα είναι και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, που μόνο στην μπανανία μας χρειάζεται να είναι πτυχιούχοι πανεπιστημίου.

Ασχέτως κατεύθυνσης και επιστήμης.

Λες και χρειάζεται να είναι κάποιος μαθηματικός, ή γεωπόνος για να μπορεί να προσγειώνει αεροπλάνα.

Έτσι έχουμε φτάσει να είμαστε όλοι σούπερ καταρτισμένοι, και υπερεπιστήμονες στα χαρτιά, αλλά στη πράξη ξύλα απελέκητα.

Να έχει σχεδόν ο καθένας μας από ένα δυο πιστοποιητικά ξένης γλώσσας, άσχετα αν δεν μπορούμε να βάλουμε τρεις λέξεις στη σειρά στη γλώσσα για την οποία πιστοποιηθήκαμε!

Και τι γίνεται μέσα σε αυτή τη παραζάλη συσσώρευσης χαρτιών προκειμένου να βρει κάποιος δουλειά;

Σκάνε μύτη οι επιτήδειοι, και βρίσκουν τρόπους να παρακάμψουν το όλο εκπαιδευτικό σύστημα, και να παρουσιάσουν οποιοδήποτε «επίσημο» χαρτί χρειάζεται.

Ακόμη και πτυχίο ιατρικής!.

Όχι βέβαια ότι όλοι αυτοί που τελειώνουν κανονικά το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι καλύτεροι…

Το έχω ξαναγράψει.

Γνωρίζω πτυχιούχους νομικής που δεν ξέρουν βασική ορθογραφία, και μαθηματικούς που μπορούν να κάνουν πράξεις μόνο με κομπιουτεράκι!

Τι να λέμε…

Το δημόσιο είναι γεμάτο από τέτοιους «πλάτανους», που όμως δηλώνουν (φ)τυχιούχοι «επιστήμονες», αρπάζουν τη σφραγίδα, και σου κάνουν τον βίο αβίωτο…

Με νόμιμα πτυχία παρακαλώ!

Και βέβαια, αν το καλοσκεφτούμε,  όλα αυτά είναι δευτερεύοντα.

Εδώ στέλνουμε ντουγάνια στην Ευρωβουλή, επειδή είναι όμορφες, ή επειδή σήκωσαν πριν από δέκα χρόνια τη κούπα.

Κι ας μη ξέρουν καν ελληνικά.

Λες και δεν υπάρχουν καλλιστεία αν πρόκειται για ομορφιά, ή κάποια τιμητική θέση στην ΕΠΟ αν κλωτσάνε καλά το τόπι.

Όχι, εμείς τους στέλνουμε στις Βρυξέλλες  για να καθορίσουν την ευρωπαϊκή μας πολιτική, σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας.

Για να μην αναφερθώ στη περίπτωση Ανατολάκη, που έγινε ξανά επίκαιρη αυτές τις μέρες με τον διορισμό του στο υπουργείο Παιδείας(!), μάλλον ως «συμβούλου εκπαίδευσης».

Για αυτό σας λέω: Ο μαϊμού γιατρός μας πείραξε;

Που στο κάτω κάτω έφερε σε πέρας τα ιατρικά και επιστημονικά του καθήκοντα επί σχεδόν δεκαπέντε χρόνια…

Ας κοιταχτούμε λίγο στο καθρέφτη.

Strange Attractor

ΥΓ- Όπως έμαθα πριν από λίγο, ο απατεώνας "γιατρός" δεν θα τιμωρηθεί, αφού μετά από 20 χρόνια το αδίκημά του έχει παραγραφεί!
Ελλάδα ολέ!