Στη Καλαμάτα πας σε δύο ώρες, στη Χαλκιδική σε τρεις!

 Στα παιδικά μου χρόνια πηγαίναμε στη Χαλκιδική ζώντας αρκετές ώρες μέσα στο αυτοκίνητο.

Μπορώ να πω πως εκεί έμαθα ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής μουσικής, καθώς οι ατέλειωτες ώρες μέσα στο αυτοκίνητο είχαν ως soundtrack δεκάδες κασέτες που έπαιζαν στα κασετόφωνα της εποχής για να περάσει η ώρα του μποτιλιαρίσματος που ξεκινούσε βαθιά στην Κασσάνδρα και τελείωνε πια στη Θέρμη.

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια.

Μερικοί καινούργιοι δρόμοι προστέθηκαν όμως τα πόδια της Χαλκιδικής παραμένουν απροσπέλαστα τα Σαββατοκύριακα και οι ηρωικές έξοδοι απαιτούν ατσάλινα νεύρα και Ιώβεια υπομονή.

Συζητώντας με δυο φίλους που ταξιδεύουν συχνά λόγω καταγωγής στην Καλαμάτα μου περιέγραφαν τις εξαιρετικές οδηγικές συνθήκες του ταξιδιού Αθήνα-Καλαμάτα.

Την άνεση του νέου δρόμου.

Εδώ πάλι, άλλο ένα καλοκαίρι, μας βρίσκει σε συνθήκες Βαλκανικών δρόμων. Μια σειρά ‘’έργων’’ γίνονται αυτή τη στιγμή λίγο μετά τη Ραιδεστό προς τη Γαλάτιστα, άλλα ‘’έργα’’ συμβαίνουν πριν την Ποτίδαια και μερικά ακόμα προετοιμάζουν την προσέγγιση της Κασσανδρείας με παράκαμψη της Φώκιας. Επιτείνοντας μέσα στο κατακαλόκαιρο το χάος.

Για να φτάσεις στην πύλη του Αγίου Όρους χρειάζεσαι ανάλογα την περίσταση μέχρι και τρεις ώρες ενώ ο γυρισμός από τα βάθη της Σιθωνίας μια Κυριακή βράδυ μπορεί να αποδειχθεί ανάλογα με το μποτιλιάρισμα αγώνας υπομονής. Ή όπως έλεγε και ο αείμνηστος Μιχάλης Φωτιάδης ''ο μαραθώνιος της επιστροφής''. 

Πριν μερικά χρόνια ένα τρομερό σχέδιο είχε ανακοινωθεί για ένα φοβερό και δρόμο που θα έσκιζε το βουνό στη μέση και θα βρισκόταν κανείς στο δεύτερο πόδι από τη Θέρμη σε μισή ώρα.

Από τότε πέρασε καιρός, υποσχέσεις πολλές και άπειροι πολιτικοί άνδρες που εξελέγησαν στη Θεσσαλονίκη και φάνηκαν πολλοί λίγοι να υπηρετήσουν στην πραγματικότητα τις ανάγκες μιας πόλης ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, που το καλοκαίρι στην πλειοψηφία της εξυπηρετείται από τον δημοφιλέστερο προορισμό της τη Χαλκιδική. 

Αν προσθέσεις σε αυτό τον πληθυσμό όσους φέρνει στη Χαλκιδική η Εγνατία από όλους τους νομούς της Βόρειας Ελλάδας, όσους έρχονται οδικά από τα Βαλκάνια αλλά και όσους προσγειώνονται στο αεροδρόμιο Μακεδονία από παντού στον κόσμο και μετά βγαίνουν στον πηγαιμό της Χαλκιδικής, τότε μπορείς να αντιληφθείς το σύνολο του παζλ.

Η πρόσβαση στη Χαλκιδική και αυτό το καλοκαίρι μοιάζει άθλος.

Για εκατό ή εκατόν πενήντα χιλιόμετρα μπορεί να απαιτούνται μέχρι και 4 ώρες μια Κυριακή βράδυ.

Τα χαμένα χρόνια, τα χαμένα κονδύλια, οι χαμένες ευκαιρίες και οι φωστήρες που εξελέγησαν κατά καιρούς ως βουλευτές και υπουργοί σε τούτη την περιοχή της Ελλάδας φρόντισαν για αυτό δεκαετίες.

Γιώργος Τούλας

Παράλλαξη