Ο Καναδάς, η Ελλάδα και η δημοσιονομική προσαρμογή...

Ένας κόσμος χωρίζει την Ελλάδα από τον Καναδά, μία από τις πιο φερέγγυες χώρες στην παγκόσμια οικονομία.

Κοινό σημείο, όμως, είναι ότι και οι δύο εφαρμόζουν προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής: ο Καναδάς εκουσίως από το 2011, με στόχο να εξαλείψει έλλειμμα της τάξης του 4,9% του ΑΕΠ έως το 2017· η Ελλάδα, με την πλάτη στον τοίχο της χρεοκοπίας, από το 2010.

Τις συνέπειες του δικού μας προγράμματος τις βιώνουμε καθημερινώς.

Αξίζει να δούμε την περίπτωση του Καναδά…

Πέρα από τα πλούτη των φυσικών πόρων και το μέγεθος της οικονομίας του, ο Καναδάς έχει το «πλεονέκτημα» προηγούμενης εμπειρίας.

Υστερα από δεκαετίες στις οποίες το χρέος αυξανόταν, το 1994 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι τοπικές κυβερνήσεις εφάρμοσαν πρόγραμμα το οποίο έως το 1997 είχε «σβήσει» έλλειμμα ίσο με 8,3% του ΑΕΠ.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση περιόρισε πολλές από τις λειτουργίες της, μείωσε αμυντικές δαπάνες και προγράμματα διεθνούς αρωγής και περιέκοψε επιδόματα για επιχειρήσεις.

Μείωσε τα ποσά που έδινε στις τοπικές κυβερνήσεις για κοινωνικά προγράμματα, την υγεία και την εκπαίδευση.

Υιοθετήθηκαν μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούσαν στην ανάπτυξη, όπως το ελεύθερο εμπόριο και αλλαγές στο φορολογικό σύστημα και στην κοινωνική ασφάλιση.

Με το πρόγραμμα μειώθηκαν οι φόροι, αλλά και το χρέος, και η οικονομία άρχισε να αναπτύσσεται: το 1990-1992 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,4% (ενώ στις ΗΠΑ κατά 2%), από το 1994 έως το 1996 αυξήθηκε κατά 3,3% (στις ΗΠΑ κατά 3,8%) και από το 1998 έως το 2000 κατά 4,8% (έναντι 4,5% στις ΗΠΑ).
Το μάθημα που διδάχθηκε ο Καναδάς είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει να σχεδιάσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα και από την αρχή να πείσει τους πολίτες ως προς τα οφέλη του.

Τα μέτρα πρέπει να είναι σαφή, να επιτυγχάνουν περισσότερα απ’ όσα υπόσχονται και να μεταδίδεται στους πολίτες συνεχώς πως θα βγουν κερδισμένοι απ’ αυτό.

Το τωρινό πρόγραμμα προσαρμογής του Καναδά κατέστη αναγκαίο λόγω ελλείμματος ίσου με το 4,9% του ΑΕΠ, που απορρέει από τη διεθνή κρίση και το κόστος στήριξης της οικονομίας.

Περιλαμβάνει μειώσεις στη φορολόγηση επιχειρήσεων και ατόμων, την κατάργηση φορολογικών «παραθύρων», επενδύσεις σε υποδομές, περιορισμούς των αμυντικών δαπανών και των μισθών του δημοσίου.

Δεν μειώνονται οι μεταφορές πόρων στις τοπικές κυβερνήσεις, οι οποίες αναμένεται να έχουν εξαλείψει τα ελλείμματά τους έως το τέλος του 2017, όπως και η ομοσπονδιακή.

«Πρέπει να αρχίσει η προσαρμογή το νωρίτερο δυνατόν, χωρίς φόβο. Πρόοδος στην αρχή θα μεταδώσει κλίμα εμπιστοσύνης στον ιδιωτικό τομέα και θα στηρίξει την οικονομία», σχολιάζει Καναδός αξιωματούχος.

«Ο περιορισμός των δαπανών, καθώς και οι μειώσεις φόρων, μπορούν να συνδυαστούν με νέες δαπάνες οι οποίες δίνουν μεγαλύτερες προοπτικές για την οικονομική ανάπτυξη».
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η οικονομία του Καναδά θα αυξηθεί κατά 2,5% φέτος και 2,7% το 2015.

Εν ολίγοις: Η εξάλειψη του ελλείμματος δεν αποκλείει την ανάπτυξη.

Η Ελλάδα της βαθιάς ύφεσης και ασφυξίας, των ολοένα υψηλότερων φόρων, της έλλειψης πολιτικής στήριξης και λαϊκής αποδοχής για το πρόγραμμα, έχει πολλά να μάθει.

Και αν εμείς οι Ελληνες δεν γνωρίζαμε τι έπρεπε να κάνουμε, η τρόικα δεν ήξερε;

Νίκος Κωνσταντάρας

Καθημερινή