Το επερχόμενο παγκόσμιο χάος…

Σε γενικές γραμμές, τις τελευταίες δεκαετίες ο πλανήτης έζησε μια άνευ προηγουμένου περίοδο ευημερίας και ειρήνης.

Το άνοιγμα στη Κίνα και το τέλος του «ψυχρού πολέμου» είχαν σαν αποτέλεσμα μια μεγάλη περίοδο συνεργασίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης, που ήταν πρωτοφανής στην ανθρώπινη ιστορία.

Σήμερα όμως, όλα αυτά αλλάζουν.

Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία και η πτώση του αεροσκάφους της ΜΗ17 έχουν προκαλέσει τεράστιες εντάσεις μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας, και πολλοί αναλυτές πιστεύουν πως οι σημερινές σχέσεις των δυο κρατών είναι χειρότερες κι απ ότι επί ψυχρού πολέμου…

Επιπλέον, η δίωξη πέντε Κινέζων για ηλεκτρονική κατασκοπεία, σε συνδυασμό με τις έντονες διαμάχες για τις διεκδικήσεις του Πεκίνου στη Νότια Κινεζική Θάλασσα (και άλλα πολλά) έχουν διαβρώσει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα, θυμίζοντας προηγούμενες εποχές.

Μήπως όλα αυτά οδηγήσουν τον πλανήτη στο χάος;

Και τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για τη παγκόσμια οικονομία;

Για πάρα πολλά χρόνια κυριαρχούσαν παγκοσμίως το αμερικανικό δολάριο και η αμερικανική οικονομία.

Τώρα, οι δυνάμεις της Ανατολής θέλουν να αλλάξουν αυτό το μονοπώλιο.

Τέσσερα κράτη BRICS (Κίνα, Ρωσία, Ινδία και Βραζιλία) βρίσκονται ανάμεσα στις δέκα ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, και έχουν αρχίσει να απεξαρτώνται από την Δύση και την Αμερική (οικονομικά).

Για παράδειγμα, την περασμένη εβδομάδα τα κράτη αυτά σύστησαν δυο νέα όργανα ως εναλλακτικές λύσεις στο ΔΝΤ και στη Παγκόσμια Τράπεζα.

Ανακοίνωσαν την ίδρυση μιας νέας Τράπεζας Ανάπτυξης με έδρα τη Σαγκάη που θα χρηματοδοτεί τον αναδυόμενο κόσμο.

Παράλληλα συστήνουν μια νέα συναλλαγματική συνεργασία έκτακτων αναγκών που θα τα βοηθήσει να προσαρμόζονται στις ανισορροπίες που προκύπτουν σε σχέση με τη Δύση. Κάτι σαν το ΔΝΤ δηλαδή.

Ο σκοπός είναι να αντικατασταθούν τα νυν Όργανα της Δύσης.

Να ελέγχουν δηλαδή τους πόρους τους από μόνα τους, χωρίς τους ενοχλητικούς όρους που βάζει το ΔΝΤ και η Π. Τ. στα σημερινά δάνεια και βοήθεια.

Αυτό γίνεται σε μια εποχή που η Ρωσία και η Κίνα δίνουν έμφαση στα δικά τους νομίσματα, και απομακρύνονται από το δολάριο.

Το κινεζικό γιουάν θεωρείται ήδη μια ανερχόμενη δύναμη, και η χρήση του στις διεθνείς συναλλαγές αναπτύσσεται ραγδαία.

Το χρησιμοποιούν κατά 23% οι γερμανικές επιχειρήσεις (πέρσι 9%), και κατά 26% οι γαλλικές. 

Η Ρωσία από τη πλευρά της ακολουθεί επίσης μια στρατηγική «αποδολαροποίησης».

Κάθε νέος γύρος κυρώσεων εναντίον της την οδηγεί μακριά από το δολάριο, και η Gazprom πιέζει τους μεγάλους πελάτες της να πληρώνουν το φυσικό αέριο σε ευρώ και σε άλλα νομίσματα, πλην του δολαρίου.

Είναι ξεκάθαρο πως η Μόσχα θέλει να απεμπλακεί από την αμερικανική οικονομία και το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Ο Πούτιν θέλει την ανεξαρτησία της χώρας του από αμερικανικούς κολοσσούς όπως είναι η ΙΒΜ και η Μάικροσοφτ. Όποιες νέες κυρώσεις, απλά θα επιταχύνουν αυτή τη διαδικασία.

Πιο επικίνδυνη όμως είναι η διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ Αμερικής και Κίνας.

Και ενώ η Ουάσιγκτον «επιτίθεται» στο Πεκίνο εδώ κι εκεί, οι Κινέζοι εργάζονται σοβαρά και δημιουργούν πραγματικές καταστάσεις, όπως η πρόσφατη έναρξη εργασιών μιας νέας αντλίας πετρελαίου αξίας $1 δις σε ύδατα που διεκδικεί το Βιετνάμ.

Σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές, οι σχέσεις της Αμερικής με τη Κίνα βρίσκονται σήμερα σε πλήρη ένταση.

Και μπορεί ο μέσος Αμερικάνος να μη νοιάζεται για το τι συμβαίνει στις κινεζικές θάλασσες, όμως το Πεκίνο νοιάζεται σφόδρα, και μάλιστα έστειλε πρόσφατα ένα σκάφος επιτήρησης στη Χαβάη, ως αντίποινα στις αμερικανικές προκλήσεις.

Τα προηγούμενα χρόνια το Πεκίνο δεν θα αντιδρούσε καθόλου, αλλά σήμερα η στρατιωτική ανισορροπία μεταξύ των δυο κρατών έχει μικρύνει κατά πολύ.

Εκτός από τον «κυβερνοκόσμο» και τον ηλεκτρονικό πόλεμο, το Πεκίνο αυξάνει την δυναμική του πολεμικού του ναυτικού, της πολεμικής του αεροπορίας, και συνεχώς δοκιμάζει νέους πυραύλους.

Μια ετήσια έκθεση προς το αμερικανικό κογκρέσο, τονίζει το ότι ο συνεχής εκσυγχρονισμός των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Κίνας οφείλεται στις διεκδικήσεις της στην Νότια Κινεζική Θάλασσα, καθώς και στην θέληση του Πεκίνου να αυξήσει την παγκόσμια επιρροή του.

Ήδη αρχίσαμε και βλέπουμε επικεφαλίδες όπως αυτή στο The Week: «Η Κίνα θεωρεί ότι μπορεί να νικήσει τις ΗΠΑ σε πόλεμο»!

Ανάλογη στρατιωτική ανάπτυξη σημειώνει και η Ρωσία.

Ο Πούτιν εκσυγχρονίζει το πυρηνικό του οπλοστάσιο και η χώρα του διαθέτει ήδη πολεμικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς, που θεωρητικά είναι ανώτερα του F-22 Raptor, ενώ υπάρχουν νέα ρωσικά πυρηνικά υποβρύχια τόσο σιωπηλά και «αόρατα» που το αμερικανικό ναυτικό τα έχει ονομάσει «μαύρες τρύπες».

Αν η Ρωσία συνεργαστεί με τη Κίνα, θα μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν το παγκόσμιο αντίβαρο στην Αμερική.

Ακόμη όμως και αν δεν υπάρξει στρατιωτική σύγκρουση, οι κακές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ανατολής κινδυνεύουν να απορρυθμίσουν την παγκόσμια οικονομία.

Εδώ και χρόνια η Αμερική και η Κίνα έχουν μια συμβιωτική σχέση που τροφοδοτεί τεράστια οικονομική δραστηριότητα σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Κάθε χρόνο οι Αμερικάνοι αγοράζουν κινεζικά προϊόντα αξίας πολλών δισεκατομμυρίων.

Φανταστείτε πως θα έμοιαζαν τα αμερικανικά μαγαζιά αν ξαφνικά εξαφανίζονταν τα κινεζικά προϊόντα.

Και αφού τους στέλνουμε τόνους χρημάτων, μετά τους παρακαλάμε να μας τα δανείσουν με χαμηλά επιτόκια.

Αυτή η διαδικασία επέτρεψε στη Κίνα να καταστεί πάμπλουτη, και στην Αμερική να απολαμβάνει υψηλές συνθήκες διαβίωσης χάρη σε … δανεικά.

Τι θα γίνει όμως αν καταρρεύσει αυτή η σχέση;

Παγκόσμιο οικονομικό χάος.

Για αυτό θα πρέπει να παρακολουθούμε στενά την αυξανόμενη κόντρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα, που ο μέσος Αμερικάνος δεν μπορεί καν να φανταστεί…

The Economic Collapse

Απόδοση: S.A.