Γιατί φιμώνουν τους ήρωές μας;

Ένας ήρωας πάντα ξαγρυπνά για τη σωτηρία της πατρίδας, πάντα έτοιμος να αντισταθεί, έτοιμος να ξεσηκωθεί όταν ακούει τις οιμωγές της ταπείνωσης που βγάνει η μάνα γης.

Των εχθρών τα φουσάτα πέρασαν και περνούν, όμως ο Μανώλης Γλέζος, αν και έφτασε ακτοπλοϊκώς και οδικώς ώς το Ευρωκοινοβούλιο, φουσκώνει τα στήθια του και καταφέρνει ηχηρά ραπίσματα στους αλαζόνες των Βρυξελλών…

«Επιτέλους, τι τη θέλετε τη χώρα μας; Για ξενοδοχείο και θέρετρο της Ευρώπης; Τελικά, αυτό θέλετε; Για τον λόγο αυτό και δεν την αφήνετε να αναπτύξει την αγροτική της οικονομία, τη βαριά της βιομηχανία και τις ήπιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».

Ενας Γλέζος στο ύψος του Γλέζου.

Δεν θα περίμενε κανείς τίποτε λιγότερο από έναν Γλέζο.

Ενας απλός μαχητής τραβάει το ξίφος του και τρώει μερικούς.

Ενας ήρωας τραβάει το ξίφος του και γράφει ιστορία.
Μέσα σε μία καταγγελία ο άνθρωπος που κουβαλάει το βάρος του πρώτου σε σταυρούς Ελληνα ευρωβουλευτή κατάφερε να αναπτύξει ολόκληρο πολιτικό πρόγραμμα, το όραμά του για την Ελλάδα.

Η αφορμή ήταν απλή, γεγονός που ενισχύει ακόμη περισσότερο το βάρος της χειρονομίας.

Πήγε στην επιτροπή Γεωργίας, όπου και δεν καταλάβαινε τι έλεγαν γιατί μιλούσαν στα ξένα, και αντί να αποσυρθεί εγωιστικά άφησε τη φωνή της Ελλάδας να βγει στεντόρεια από τα βάθη της ψυχής του.

«Ηρθα με τις καλύτερες προθέσεις για να ευχηθώ καλή επιτυχία στο έργο μας... Και ρωτάω: Η Ελλάδα δεν είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Αυτή η αντιμετώπιση δεν είναι καινούργια, είναι η σταθερή πολιτική του Διευθυντηρίου της Κομισιόν απέναντι στην Ελλάδα».

Με πληροφόρησαν ότι ο Μανώλης Γλέζος παρουσιάστηκε στην επιτροπή για να μεταφέρει εν ονόματι του ελληνικού λαού τις ευχές του ως αναπληρωματικό μέλος.

Προφανώς έγινε κάποιο λάθος, κάποια απαράδεκτη παράλειψη, χωρίς βέβαια να αποκλείεται και ο πολιτικός δόλος.

Πριν από μερικές ημέρες έδιωξαν από τη συνεδρίαση κακήν κακώς τον βουλευτή του ΚΚΕ διότι δεν συνεμορφώθη προς τους κανονισμούς, τώρα μιλούν άγνωστες γλώσσες στον Γλέζο.

Η μία ανεξάρτητη φωνή φιμώνεται μετά την άλλη.

Η αναντιστοιχία της σημασίας του γεγονότος με την ένταση της αντίδρασης δεν ξέρω αν είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας ή κάποιο βαθύτερο πολιτισμικό αντανακλαστικό, κάτι σαν ελληνοπρεπές σύμπλεγμα.

Είναι πάντως σκληρό ο κ. Γλέζος να ταλαιπωρεί κατ’ αυτόν τον τρόπο τους ιστορικούς του μέλλοντος…

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή