Η κοινή «ασθένεια» της Αλέκας και του Κασιδιάρη...

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος, εκτός του «έξω πάμε καλά» και του «η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο» έλεγε επίσης πως οι Έλληνες έχουν κοντή μνήμη και αυτός είναι ο λόγος που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη.
Ένας άλλος σπουδαίος Έλληνας, ο Γιάννης Τσαρούχης έλεγε πως στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις...

Η επιλεκτική μνήμη οδηγεί σε γνωστική ασυμφωνία: την απώλεια της επαφής με την πραγματικότητα.
Έτσι π.χ. οι ακροδεξιοί «πατριώτες» οπαδοί της 21^ης Απριλίου, επιλεκτικά λησμονούν πως το καθεστώς της Χούντας, είναι αυτό που φέρει την ευθύνη για την απώλεια και κατοχή της μισής Κύπρου…

Οι εγχώριοι κομμουνιστές συνεχίζουν να πολιτεύονται και να στηλιτεύουν το καπιταλισμό παριστάνοντας πως αγνοούν πως είναι ο δικός τους «ουρανός» που κατέρρευσε στα κεφάλια τους, με τη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας.
Παντού υπάρχουν ακραίοι και φανατικοί όμως σε καμιά ανεπτυγμένη χώρα (δηλαδή χώρα με ευημερία και δημοκρατία) δεν κατέχουν αθροιστικά διψήφια ποσοστά. 
Το άκρο ίσως είναι ένα...
Οι ακροδεξιοί ασκούν κριτική στις δημοκρατικές περιόδους και τους πολιτικούς για διαφθορά και παράδοση των ηνίων της εξουσίας στα οικονομικά συμφέροντα. Επαίρονται πως το μόνο σκάνδαλο της Χούντας ήταν αυτό με τα κρέατα του Μπαλόπουλου, παριστάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν πως σε ένα καθεστώς ανελευθερίας του τύπου, μόνο το καθεστώς μπορεί να ανακαλύπτει και να δημοσιοποιεί τα σκάνδαλα.
Κατηγορούν τους πολιτικούς πως κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους ή τα μέτρα της οικονομικής ολιγαρχίας.
Παραβλέπουν π.χ. πως ο δικτάτορας Παπαδόπουλος διέμενε σε βίλα που του είχε παραχωρήσει ο Ωνάσης, ο οποίος είχε οικονομικές δοσοληψίες με το καθεστώς.
Παραβλέπουν πως είχε χτίσει κατά παράβαση κάθε νόμου βίλα σε δασική έκταση της Πάρνηθας.
Παραβλέπουν πως άλλαξε για 48 ώρες το νόμο του αυτόματου διαζυγίου για να χωρίσει και να ξαναπαντρευτεί...
Αν σήμερα ο Σαμαράς ή χθες ο Σημίτης διέμεναν στη βίλα του τάδε ή του δείνα ολιγάρχη θα αποτελούσε σκάνδαλο ολκής.

Πριν από λίγα χρόνια κάποιος υφυπουργός δεύτερης σειράς αποκαλύφθηκε πως έμενε σε σπίτι που του είχε παραχωρήσει ο Αθανασούλης της Αλτεκ και αποτέλεσε (δικαίως) σκάνδαλο πρώτης γραμμής. 
Οι κομμουνιστές...
Οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι των διαφόρων συνιστωσών της αριστεράς μιλούν για συνέπειες της κρίσης που έχει δημιουργήσει 1,5 εκατομμύριο ανέργους παραβλέποντας πως τα κομμουνιστικά καθεστώτα άμειβαν και αμείβουν τους εργαζόμενους με λιγότερα απ’ όσα ζει σήμερα ένας όχι απλά άνεργος αλλά άστεγος στη Δύση.
Στην Κούβα π.χ. ο μέσος μισθός ισοδυναμεί με 10-15 ευρώ το μήνα και όταν κυκλοφορείς σαν τουρίστας στο δρόμο μετά το πλούσιο πρωϊνό στο ξενοδοχείο σε πιάνουν τύψεις καθώς προκύπτουν ερωτηματικά αν αυτοί που σου ζητούν ψιλά για διάφορα θελήματα, είναι σε θέση να εξασφαλίσουν τις θερμίδες που χρειάζεται ένα οργανισμός για την καθημερινή του επιβίωση...
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα πεποιθήσεις ακόμη και όταν η πραγματικότητα διαψεύδει αυτές που έχουν.

Ο Τσάρλι Μάντζερ συνέταιρος του θρύλου των επενδύσεων Γουώρεν Μπάφετ, έλεγε πως το μυαλό των ανθρώπων είναι όπως το ωάριο: Μπορεί να γονιμοποιηθεί μόνο από ένα σπερματοζωάριο…
Μετά διαμορφώνει συνάξεις και συνδέσεις που προσεγγίζουν την πραγματικότητα με το ίδιο τρόπο, ακόμη και αν αναγκαστούν να αλλάξουν ιδεολογικό, θρησκευτικό ή φιλοσοφικό πρόσημο. 
Η γνωστική ασυμφωνία...
Στην Ελλάδα έχουμε πάθει μια μαζική παράκρουση και αδυνατούμε να αντιληφθούμε τα δεδομένα της πραγματικότητας με στοιχειωδώς αντικειμενικό τρόπο.

Για την ακρίβεια προσαρμόζουμε την πραγματικότητα στις προκαταλήψεις μας.
Επιστημονικά η κατάστασή μας ονομάζεται «γνωστική ασυμφωνία». Η θεωρία της «γνωστικής ασυμφωνίας» διατυπώθηκε το 1957 από το καθηγητή ψυχολογίας του ΜΙΤ Λέον Φέστινγκερ…
Όταν μια αίρεση «παλαβών» της εποχής υποστήριζε πως στις 21 Δεκεμβρίου ο κόσμος θα καταστρεφόταν και μόνο τα μέλη της αίρεσης θα σώζονταν από εξωγήινους, ο Φέστινγκερ είδε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει τη θεωρία του.
Μέλη της ομάδα του προσχώρησαν στη αίρεση για να καταγράψουν τις αντιδράσεις τους κατά την επίμαχη περίοδο εμφάνισης των εξωγήινων και καταστροφής του κόσμου, στην περίπτωση που αυτό δεν συνέβαινε.
Ιδού πως περιγράφει τη συνέχεια ο συγγραφέας Σλάτερ στο βιβλίο «Το κουτί της ψυχής».
«Οι πιστοί μετά το πρώτο μούδιασμα, με άμετρο ενθουσιασμό, άνοιξαν πόρτες και παράθυρα, κάλεσαν τα συνεργεία να περάσουν μέσα, ετοίμασαν τσάι να κεράσουν και άρχισαν τις δηλώσεις.
Η σιωπή των προηγούμενων ημερών και η άρνηση δηλώσεων στα ΜΜΕ τώρα, μετά τη διάψευση της προφητείας αντικαταστάθηκε από μια μανία υποστήριξης των πιστεύω που μόλις... διαψεύστηκαν. «Ο κόσμος σώθηκε γιατί εμείς προσευχηθήκαμε...».

Η προφητεία ουδόλως προέβλεπε κάτι τέτοιο.
Αυτό όμως δεν έχει σημασία.

Η διάψευση, προκαλεί έναν τέτοιας ισχύος αμυντικό μηχανισμό που τα άτομα, αντί να σταθούν στη λογική της διάψευσης και να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Αλλάζουν τη λογική των πραγμάτων και αρχίζουν με μεγαλύτερο ζήλο τον προσηλυτισμό στα πιστεύω που διαψεύστηκαν.

Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας δείχνει ότι οι αντιδράσεις στην καταφανή αποτυχία επαλήθευσης της πίστης στο προσδοκώμενο, προκαλεί μεγαλύτερη ακόμα ενίσχυση αυτής της πίστης, παρά το ότι συγκρούεται με κάθε έννοια λογικής.
Όταν τα πιστεύω ενός ατόμου συγκρούονται λοιπόν με τις απτές αποδείξεις της πραγματικότητας, η δυσφορία που προκαλείται είναι τόσο μεγάλη, που σαν αποτέλεσμα έχει την ενεργοποίηση τέτοιων μηχανισμών άμυνας που αντί να οδηγούν στην αλλαγή συμπεριφοράς την ενισχύουν.
Μετά από σειρά πειραμάτων ο Λίον Φέστινγκερ μας παρέδωσε μαζί με τη θεωρία του περί της «γνωστικής ασυμφωνίας» και τον αφορισμό: «Τα ανθρώπινα όντα ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ.
Επιδίδονται στην πλέον θαυμαστή πνευματική άσκηση, κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν την υποκρισία τους.»
Κι όμως...
Μην περιμένετε λοιπόν να αλλάξουν εύκολα απόψεις όσοι έχουν ήδη διαμορφώσει κάποιες (εκτός ελαχίστων που ξεπερνούν τις προκαταλήψεις και κινδυνεύουν να κατηγορηθούν γι’ αυτό απ΄ όλους τους άλλους ομού). Ο μόνος τρόπος να λάβουν τις σωστές αποφάσεις είναι να τεθούν τα σωστά διλήμματα.  

Κατά διαστήματα θα εμφανίζεται κάποιος ηγέτης που θα δρομολογεί κατά το δοκούν τις επιλογές στο μέλλον, με βάση το ρίσκο κέρδους ζημιάς ή πόνου ευχαρίστησης, όπως έκαναν κατά το παρελθόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Σημίτης με την ΕΟΚ και το Ευρώ.  

Από τη στιγμή που βρεθήκαμε στην ΕΕ και το Ευρώ (με πρόσκαιρο αντάλλαγμα τις επιδοτήσεις και τα χαμηλά επιτόκια) το κόστος της εξόδου ήταν μεγαλύτερο από αυτό της παραμονής και της αναγκαστικής προσαρμογής αργότερα όταν ήλθε ο λογαριασμός.  

Οι πολιτικοί απόγονοι του Καλαβρού και του Παλαιολόγου αυτή τη φορά βρέθηκαν καλύτερα προετοιμασμένοι από τους απογόνους του Γρηγορίου Παλαμά και του μέγα Δούκα Λουκά Νοταρά που για να αποφύγουν τον Πάπα έφεραν το Σουλτάνο…

Η εμβέλεια της ισχύος των τσάρων πάντα δεν έφτανε στην περιοχή παρά ως αντιπερισπασμός για άλλες ζωτικές περιοχές και συμφέροντα.

Κώστας Στούπας

Capital.gr