Τα μούσκουλα και τα σιδερικά…

Λίγα λόγια για την δολοφονία των δυο (φουσκωτών) νεαρών στη Μάνη, χωρίς να υπεισερχόμαστε και να μπλέκουμε σε στερεότυπα, σε πολιτικούς χαρακτηρισμούς, και σε ανούσιους διαξιφισμούς, και χωρίς να στεκόμαστε σε  πολιτικές ταμπέλες, εξαιτίας των τατουάζ που είχαν τα δυο θύματα.

Πάνω απ όλα οφείλουμε σεβασμό στη μνήμη τους.

Από κει και πέρα, όπως και σε κάθε τι άλλο, έτσι κι εδώ, έχω ορισμένες σκέψεις που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Έχουμε λοιπόν και λέμε…

Πριν από πολλά χρόνια λοιπόν, στα μέσα νομίζω της δεκαετίας του 1990, ήταν πορτιέρης σε ένα διάσημο ιν κλαμπ της Αθήνας κάποιος γυμνασμένος νεαρός, πρώην πρωταθλητής της πυγμαχίας.

Ένα βράδυ, κάποιος πελάτης μάλωσε μαζί του για ασήμαντη αφορμή, έβγαλε πιστόλι, και τον ξάπλωσε νεκρό μπροστά στη πόρτα του κλαμπ.

Το πυγμαχικό παρελθόν του θύματος δεν τον βοήθησε, και  δεν έπαιξε κανένα ρόλο.

Μια άλλη φορά, η Αθήνα έζησε τον εφιάλτη ενός σίριαλ κίλερ, που είχε στοχοποιήσει ταξιτζήδες, δολοφονώντας κάμποσους απ αυτούς.

Όταν επιτέλους τον έπιασαν, έκπληκτη η κοινή γνώμη είδε έναν μικροκαμωμένο, πλην όμως θυμωμένο, κομπλεξικό ανθρωπάκο, που τους ξάπλωνε κάτω σαν κουνούπια, επειδή τον κορόιδευαν και διότι κατείχε … σιδερικό!

Και τέλος, να θυμηθούμε την ΕΟ 17 Ν, τον Κουφοντίνα, και λοιπούς… φαρμακοχέρηδες.

Όταν επιτέλους πιάστηκαν, όλοι ανεξαιρέτως πέσαμε από τα σύννεφα, διότι εκεί που φανταζόμαστε κάποιους Ράμπο, αυτό που είδαμε ήταν κάποιοι κακοχυμένοι, μικρόσωμοι, κακομούτσουνοι, αυτόκλητοι «επαναστάτες»… που τους μαζεύανε από τις παραλίες και τα καφενεία.

Που θέλω να καταλήξω;

Ότι όσο φουσκωτός και αν είσαι, όσο γυμνασμένος, όσο μάγκας και περπατημένος, αν έχεις απέναντί σου ένα πιστόλι την έβαψες.

Και αυτό είναι γνωστό από τον μεσαίωνα, όταν ανακαλύφτηκε το … μπαρούτι, που αυτομάτως έθεσε εκτός κυκλοφορίας τις διάφορες πανοπλίες, και τους άλλοτε περήφανους σιδερόφρακτους έφιππους πολεμιστές, τους ιππότες.

Και το υπογράμμισε τέλεια ο Αμερικανός Κόλτ, όταν σχεδίασε και κυκλοφόρησε το διάσημο πλέον  ρεβόλβερ του, που στην άγρια Δύση ονομάστηκε «the great equalizer», και όχι τυχαία.

Και για να ολοκληρώσω τη σκέψη μου, κάνω μια ευρύτερη αναγωγή και θυμίζω τη περίπτωση του Ισραήλ, που όντας μικροσκοπικό, με ελάχιστο πληθυσμό, λόγω ακριβώς της συστηματικής και πετυχημένης εκμετάλλευσης των «σιδερικών» του, τα βγάζει πέρα και αντιμετωπίζει μια χαρά 300 εκατομμύρια τρελαμένων εχθρών του…

Άρα, καλά τα μούσκουλα, αλλά προσοχή στα πιστόλια…

Strange Attractor

ΥΓ- Άκουσα κάποτε από έναν σενσέι του Αϊκίντο, ότι η καλύτερη λαβή για να γλιτώσεις από κάποιον που σε σημαδεύει με πιστόλι είναι να σηκώσεις ψηλά τα χέρια…