Που ετάφη ο Μέγας Αλέξανδρος;

Στην Αμφίπολη των Σερρών η ανεύρεση βασιλικού τάφου έχει πυροδοτήσει σειρά συζητήσεων για το εάν αυτό που σταδιακά βλέπει το φως της ημέρας δεν είναι ένας τάφος κάποιου σημαίνοντος προσώπου, όπως ας πούμε της Ρωξάνης και του γιου της με το Μ.Αλέξανδρο, αλλά ο τάφος του ίδιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο τάφος έχει περίμετρο 498 μέτρα (!!), σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερος από τον τάφο του Βασιλιά Φιλίππου στη Βεργίνα, παραπέμποντας σε δημιούργημα που θα κατασκευαζόταν μόνο για έναν Βασιλιά.

Εξωτερικά έχει επενδυθεί με μάρμαρο αρίστης ποιότητας, λαξευμένο με τέτοιο τρόπο που ακόμα και σήμερα προκαλεί δέος, τόσο η αρμονία όσο και η τελειότητα της εργασίας, με δεδομένα μάλιστα τα εργαλεία που είχαν στη διάθεσή τους εκείνη την εποχή.

Η ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου που, σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς, παρέμεινε για επτά αιώνες στην Αλεξάνδρεια και εν συνεχεία εξαφανίστηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, ανέκαθεν αποτελούσε όνειρο για τους αρχαιολόγους και όχι μόνο.

Μόνο στην Αίγυπτο, τo Ανώτατο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων έχει αναγνωρίσει περισσότερες από 140 απόπειρες για την εύρεση του θρυλικού μνημείου, η πλειοψηφία των οποίων επικεντρώνεται στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξάνδρειας.

Το 1850, ο ευφάνταστος ξεναγός Ambroise Schilizzi ανακοίνωσε ότι διέκρινε τη μούμια του Αλεξάνδρου σ’ έναν μυστικό, υπόγειο θάλαμο κάτω από το τζαμί του Ναμπί Ντανιέλ, κοιτάζοντας μέσα από μια μικροσκοπική τρύπα στην ξύλινη πόρτα.

Περίπου 15 χρόνια αργότερα, ο Χάινριχ Σλίμαν έφτασε στην πόλη αποφασισμένος να πραγματοποιήσει ανασκαφή στην περιοχή γύρω από το τέμενος, όμως ουδέποτε έλαβε την απαραίτητη άδεια από τις αιγυπτιακές αρχές.

Στο μεταξύ, ακόμα ένας «τάφος του Αλεξάνδρου» είχε ανακαλυφθεί κοντά στους λόφους της Σιδώνας, στον σημερινό Λίβανο, από τον ζωγράφο και συλλέκτη Οσμάν Χάμντι Μπέι και είχε μεταφερθεί στο Οθωμανικό Αυτοκρατορικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης, όπου για ένα διάστημα αποτέλεσε ακαταμάχητο πόλο έλξης επισκεπτών.

Σύμφωνα με άλλες θεωρίες, που ανά περιόδους απασχόλησαν την κοινή γνώμη, η σορός του Αλεξάνδρου βρισκόταν στο Βρετανικό Μουσείο, σε διάφορες περιοχές της Αιγύπτου και- φυσικά- κάτω από εκκλησίες και δρόμους της Αλεξάνδρειας, στη Μακεδονία, ακόμα και στη Βενετία, όπου υποτίθεται ότι τη μετέφερε κατά λάθος ένα ζεύγος Βενετών εμπόρων, πεπεισμένο πως επρόκειτο για τη σορό του Αγίου Μάρκου.

Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως ο τάφος καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των χριστιανικών διωγμών της Αλεξάνδρειας, στις αρχές του 5ου αιώνα, αλλά και πως το σώμα του μεγάλου στρατηλάτη τοποθετήθηκε στην – άδεια- σαρκοφάγο του Φαραώ Νεκτανέμπο Β΄.

Το 2000, ο Ιταλός αρχαιολόγος Achille Adriani εξέδωσε το βιβλίο «La tomba di Alessandro», όπου ισχυρίζεται ότι ο εντυπωσιακός τάφος από αλάβαστρο, που είχε αποκαλύψει ο ίδιος τη δεκαετία του 1930 στο Ρωμαϊκό Νεκροταφείο της Αλεξάνδρειας, αποτελούσε την τελευταία κατοικία του Αλεξάνδρου.

Πάντως, μεταγενέστερες έρευνες γύρω από το μνημείο δεν έφεραν στο φως σημαντικά στοιχεία.

Σύμφωνα με τον Κούρτιο Ρούφο, ο Αλέξανδρος ζήτησε από το νεκροκρέβατό του να ταφεί στο Αμμώνειον που βρισκόταν στην όαση της Σίβα, κοντά στο ναό του θεού Άμμωνα.

Tribune.gr