Καβαλάς τη γουρούνα στο νησί;

(Ή αλλιώς: Μη σου τύχει…).

Ένας ναυπηγός και ένας πλοίαρχος θα μας πουν πού ακριβώς πρέπει να αποδοθούν ευθύνες για το θάνατο του δεκάχρονου στη Μύκονο.

Πιθανότατα υπάρχουν παραλείψεις από την πλευρά της επιχείρησης.

Ωστόσο τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν ο χειριστής έκανε αυτό που γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν άδεια για ταχύπλοο: όταν πλησιάζεις ναυαγό βάζεις «νεκρό» στη μηχανή.

Λογικά η έρευνα θα μας δείξει αν το Λιμενικό εκεί κάτω κάνει καλά τη δουλειά του ή δεν ελέγχει ως οφείλει αυτούς τους επιχειρηματίες.

Αν υπάρχει ευθύνη, είναι του Λιμενικού και όχι του Δήμου όπως αυθαιρέτως -και βλακωδώς- έσπευσε να δηλώσει ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας «συμψηφισμό» με την τραγωδία στο λούνα παρκ του Ελληνικού.

Και, αλήθεια, είδατε πολλά επαρχιακά λούνα παρκ να κλείνουν;

Βέβαια ακόμα και αν κάποιοι βρεθούν πίσω από κάγκελα, το νέο δεν θα ακουστεί πάνω από τον ανέμελο παφλασμό των κυμάτων, δεν θα καλύψει τις φωνές των παιδιών και τα χτυπήματα της ρακέτας στις ελληνικές παραλίες.

Ανάμεσα στους συνεπείς και σοβαρούς επιχειρηματίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι τύποι με τα «πειραγμένα» σκάφη, τον παλιό ή ελλιπή εξοπλισμό και τον ανιψιό που «ξέρει» να πηγαίνει τη βάρκα. «Διότι, αγαπητέ μου, αν κάνουμε όλα όσα λένε οι κανονισμοί θα μπούμε μέσα και έναν Αύγουστο έχουμε για να δουλέψουμε» που λέει και ο λαός.

Η Ελλάδα είναι ευλογημένη χώρα, τείνω να το πιστέψω.

Και το ελληνικό καλοκαίρι κυλάει, τελικά, ανάμεσα στα χέρια της Μεγαλόχαρης. Απλώς σκεφτείτε πόσες ρώσικες ρουλέτες στήνονται καθημερινά μέσα σε ένα παραθεριστικό κέντρο.

Ελάτε να μετρήσουμε μερικές.

Ο τρόπος με τον οποίο νοικιάζονται τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες είναι συζητήσιμος, δεν συμφωνείτε;

Πολύ συχνά τα τοπικά γραφεία ενοικιάσεως οχημάτων πιστεύουν καλοπροαίρετα τον πελάτη όταν τους λέει ότι ξέχασε την άδεια ικανότητας στο σπίτι.

Η συντήρηση δε των οχημάτων αποτελεί ελαστική υπόθεση.

Δεν ξέρω ποιοι είναι οι τύποι που οδηγούν «πατημένοι» γουρούνες σε δρόμους ελληνικών νησιών.

Στην αρχή σκεφτόμουν ότι τα νησιά είναι αγαπημένος προορισμός των κορυφαίων κασκαντέρ.

Μετά πρόσεξα ότι είναι πολλοί.

Εν τέλει αυτά είναι τα μεγάλα θαύματα της Παναγίας και όχι τα άλλα που περιμένουν στις εκκλησίες. Όλοι αυτοί γυρίζουν ζωντανοί και αρτιμελείς στα σπίτια τους.

Αν το νησί είναι μικρό ή η κωμόπολη σεμνή, δεν αποκλείεται το δημοτικό λεωφορείο -που χρησιμοποιείται ως αστικό- να έχει συντηρηθεί πριν τις τελευταίες εκλογές.

Φέτος, δηλαδή, θα είναι όλα μια χαρά. Και επειδή το καλοκαίρι θέλει και μια γραφική ταλαιπωρία, το υπερφορτώνουν με όρθιους, να θυμίζει και κάτι από Καλκούτα.

Εσύ μετά θα γράψεις στην Athens Voice για το αξέχαστο γραφικό καλοκαAίρι στο νησί, αλλά ένα φρενάρισμα μπορεί να σε κάνει μονόστηλο σε εφημερίδα και RIP στο Facebook.

Και μια και αρχίσαμε τις μαχαιριές στο ευτραφές σώμα του ελληνικού τουρισμού, ας θυμηθούμε όλοι την τελευταία φορά που φάγαμε κάτι στην ταβέρνα, αλλά μας θύμιζε κάτι άλλο.

Γιατί μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν πονηροί που σπρώχνουν το σάπιο στη μαζική τουριστική κατανάλωση;

Ο σοφός λαός το λέει σε τρεις λέξεις. «Μη σου τύχει».

Γιατί αν σου τύχει, είναι πιθανό να μην υπάρχει γιατρός ή να περιμένεις ώρες σε αγροτικό ιατρείο με έναν απελπισμένο ειδικευόμενο.

Να σε τσιμπήσει, ας πούμε, κάτι περίεργο και να τρέχεις με αλλεργικό σοκ.

Τέλος πάντων, πιστεύω τον Βορίδη και μέχρι τη μεθεπόμενη χρονιά ελπίζω να έχουν στείλει γιατρούς στα νησιά.

Για την επόμενη δεν με ενδιαφέρει, πάμε όλοι Αμφίπολη. 

Κώστας Γιαννακίδης

Protagon