Η προσευχή ενός άθεου…

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε το Αγιον Ορος.

Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Αμανατίδης, υπεύθυνος Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, προ ολίγων μόνον μηνών είχε διαβεβαιώσει το κοινό του ότι ο κ. Τσίπρας είναι «άθεος», προφανώς για να διασκεδάσει τις όποιες ανησυχίες για απόκλιση από τις απόλυτες προοδευτικές συντεταγμένες, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται και η αθεΐα.

Η αλήθεια είναι πως, απ’ ό,τι φαίνεται, ο κ. Τσίπρας δεν έχει δηλώσει ποτέ «άθεος».

Τον έχω ακούσει σε τηλεοπτικό κανάλι να λέει ότι δεν πιστεύει και ότι δεν είναι θρησκευόμενος, τη λέξη άθεος όμως δεν την έχει εκστομίσει ποτέ, ίσως από συστολή, ίσως από πολιτική πρόνοια.

Πάντως, η όλη στάση του το μόνο που σε κάνει να σκεφτείς είναι ότι η επίσκεψή του στο Αγιον Ορος είναι τουλάχιστον καιροσκοπική και η διάθεσή του να μείνει μόνος με την εικόνα του «Αξιον Εστί» ήταν σκηνοθετημένη, κοινώς υποκριτική. Μπορεί και να μην είναι έτσι.

Μπορεί ο άνθρωπος, προσμένοντας το θαύμα της πρωθυπουργίας του, της κατάργησης των οικονομικών εξαρτήσεων της χώρας εν μια νυκτί, να θέλησε να συνομιλήσει με κάποια υπέρτατη δύναμη με την οποία, πιστεύεις δεν πιστεύεις, καλόν είναι να μην την αγνοείς στους υπολογισμούς σου.

Θέλω να πω, το θέμα δεν είναι μόνον ψηφοθηρικό.

Το ζήτημα είναι πάντως προβληματικό ούτως ή άλλως και έχει να κάνει με τις πνευματικές καταβολές μιας ελληνικής Αριστεράς η οποία εξακολουθεί να πολιτεύεται στον 21ο αιώνα με τις βεβαιότητες των περασμένων και των προπερασμένων αιώνων.
Οπως έλεγε ο Ράσελ, όποιος δηλώνει ότι δεν πιστεύει δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτόν που δηλώνει ότι πιστεύει. Και οι δύο πιστεύουν σε κάτι, δεν αμφιβάλλουν, άρα εκχωρούν τα δικαιώματα της σκέψης τους.

Πόσο καλύτερα μπορείς να περιγράψεις αυτήν τη «ριζοσπαστική» Αριστερά της οποίας η ιδεολογία, επειδή ακριβώς στηρίζεται στην πίστη, ψάχνει τρόπους για να συνδυάσει την ορθοδοξία και τον μαρξισμό, την υπόσχεση του επί Γης παραδείσου με την υπόσχεση του επέκεινα;

Ετσι, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει ο Υψιστος, αυτοί κερδισμένοι είναι, όπως ο Τσάβες που αγιοποιήθηκε.

Πέραν τούτου βέβαια υπάρχει και το Αγιον Ορος, μια μοναδική πραγματικότητα, με βαθιές ιστορικές καταβολές και το περίφημο άβατο, το οποίο καλόν θα ήτο να το αφήσουν ήσυχο, διότι και ο πολιτισμικός σχετικισμός έχει τα όριά του.

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή