Τι περιμένουμε από έναν λαό υπνωτισμένο;

Σαν χθες θυμάμαι που όλοι μαζί λοιδορούσαμε τη γενιά των … 700 ευρώ.

Τότε που ο φραπές σε συνοικιακό καφέ είχε φτάσει τα 4.5 ευρώ, και τα Χάμερ και οι Καγιέν κυριαρχούσαν στους δρόμους.

Τότε που ελέω του τυφλού δανεισμού, η Ελλάδα έδενε (κυριολεκτικά) τα σκυλιά με λουκάνικα (εισαγωγής).

Τότε που όλοι ανεξαιρέτως ζούσαμε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Κολλημένοι στις οθόνες να παρακολουθούμε τις μετοχές του Λαναρά και των Ελληνικών Αποθηκών ΑΕ.

Και το βράδυ πρώτο τραπέζι πίστα να ραίνουμε με γαρδένιες (Βουλγαρίας) τα χρυσά λαρύγγια και τα ξέκωλα των ονείρων μας.

Η χρυσή εποχή της φτιασιδωμένης ψωροκώσταινας.

Της ζαρωμένης σαν σταφίδα Γρεβενών γιαγιάκας, που έκανε μπότοξ με τα πακέτα Ντελόρ, και νόμιζε ότι έγινε γκομενάρα…

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια διαφήμιση από ΙΕΚ στη τηλεόραση με σύνθημα «θέλω να γίνω ένας πετυχημένος επαγγελματίας», και στην οποία τη μια στιγμή ο πρωταγωνιστής ήταν ένας αμήχανος ατσούμπαλος μαθητής της Γ’ Λυκείου, και την άλλη, μετά από 2 χρόνια ΙΕΚ, ήταν γραβατωμένος με τα δυο πόδια επάνω στο πολυτελές γραφείο του, και με δυο ξανθές μπίμπο που του έφτιαχναν καφέ, και του έκαναν μασάζ για να χαλαρώσει από τις … ευθύνες της ημέρας.

Και αναρωτιόμουν εγώ ο ποταπός, μα πόσο μακάκες είναι αυτοί οι διαφημιστές;

Και πόσο κορόιδα τα παιδιά που μασάνε;

Και οι γονείς που πληρώνουν;

Διότι αν με ένα ΙΕΚ δικαιούσαι διευθυντιλίκια, τότε με πτυχίο πανεπιστημίου και μάστερ, τι παραπάνω θα έπρεπε να δικαιούσαι; Στρατιά δούλων, και δρύινο γραφείο με πισίνα στη καλντέρα της Θήρας;

Και εν πάση περιπτώσει αν ο μεγαλοδιευθυντής τελείωσε ΙΕΚ, τότε οι δυο ξανθιές γραμματείς που τον περιποιούνταν τι τελείωσαν; Την Α’ δημοτικού;

Και όμως, η συγκεκριμένη διαφήμιση συμπύκνωνε όλη τη κούφια ματαιοδοξία μιας ολόκληρης γενιάς, που γαλουχήθηκε με τη Κορομηλά, τον Μικρούτσικο, και τη Μενεγάκη. (Μέχρι που ήρθε ο μάγκας ο Σειρηνάκης, και η γενιά αυτή βρήκε επιτέλους τον επαγγελματικό της προσανατολισμό. Το κάλεσμά της…).

Η γενιά της ευκολίας και του τίποτα, που μεγάλωσε στα πούπουλα, με κινητά, με καταλήψεις, με πρότυπο κάποιους τηλεοπτικούς μαϊντανούς, με σκοπό ζωής το πετυχημένο λάιφσταιλ, με σύνθημα την ήσσονα προσπάθεια, και με όνειρα χλιδάτα, και που σήμερα βλέπει … τον Χριστό φαντάρο.

Που για να βρει δουλειά με 400 ευρώ, πρέπει να βάλει μέσο υπουργό… τι λέω; Δήμαρχο!

Την ίδια ώρα που οι πολιτικοί προστάτες της, ειδικά αυτοί του σύριζα, δηλώνουν από βήματος βουλής ότι δικαιολογημένα έχουν 1.5 εκατομμύριο ευρώ στη τράπεζα, αφού δουλεύουν 40 χρόνια, ως μισθωτοί!

Ως καθηγητές ΑΕΙ (χωρίς διδακτορικό) που ενώ τους διόρισε η χούντα, σήμερα δηλώνουν μπολσεβίκοι!!!!!

Τι λέτε ρε; Άρα κι εγώ που δουλεύω 25 χρόνια, λογικά θα έπρεπε να έχω 500.000… και όμως δεν έχω ούτε 3.000. Πως γίνεται;

Τι έκανα λάθος;

Για να μη ξεχάσω και τον άλλο τον μπολσεβίκο του καναπέ, που από τη μια ωθεί τους κατοίκους των Σκουριών να κάνουν επανάσταση, κινδυνεύοντας με σύλληψη, φυλάκιση, κλπ και από την άλλη διατηρεί πλούσιο χαρτοφυλάκιο στην μαμά εταιρία (Μπλακ Ροκ) που ελέγχει τα συγκεκριμένα χρυσορυχεία.

Αλλά τι να περιμένουμε από ένα λαό που έχει κάνει ίνδαλμά του έναν ημιμαθή καταληψία με στραβωμένο από τη μαγκιά στόμα;

Ή που στέλνει στη βουλή μια ανισόρροπη (καγκελάριο) που σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος θα είχε εγκλειστεί για εντατική ψυχιατρική περίθαλψη και ηλεκτροσόκ, με εντολή εισαγγελέα;

Τι περιμένουμε από ένα λαό όπου οι γονείς υπερασπίζονται τα παιδιά τους ακόμη κι αν αυτά είναι τρομοκράτες, ή απλά φτύνουν θεσμούς και παραδόσεις κάνοντας το κομμάτι τους στις παρελάσεις;

Εκεί όπου τα μίνι συναγωνίζονται την αγραμματοσύνη (μαζί και οι δασκάλες);

Τι περιμένουμε από έναν λαό που παρκάρει όπου γουστάρει, που πετάει σκουπίδια στο δρόμο, που βασανίζει ζώα, και που η μόνη κουλτούρα που διαθέτει είναι αυτή του σκυλάδικου;

Που έχει συνδικαλιστικούς εκπρόσωπους κάποιους τενεκέδες ξεγάνωτους, που με μοναδικό εφόδιο το θράσος, την αφισοκόλληση, και τη λαμογιά κάνουν το μαύρο άσπρο, προστατεύοντας κάθε είδους παρανομία, μη τυχόν κι αρχίσει ποτέ το κουβάρι της αργομισθίας να ξετυλίγεται, και πάρει η μπάλα και τους ίδιους… Πριν δηλαδή προλάβουν να γίνουν βουλευτές του σύριζα, που έχει μαζέψει στις τάξεις του τον κάθε επιτήδειο.

Μια χώρα όπου κυριαρχεί το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, την ίδια ώρα που με τη πρώτη βροχή ή πλημμύρα απαξάπαντες φωνάζουν «που είναι το κράτος»;

Μια χώρα όπου βασιλεύει η ασυδοσία και η ατιμωρησία, με τους διάφορους αγαναΧτιστές να λένε και να κάνουν ότι τους καπνίσει, και με μόνιμη επωδό το «έχουμε χούντα (αφού)»!

Μια χώρα όπου η άφθαρτη Αριστερά, αυτή που δεν κυβέρνησε ποτέ, δίνει δείγματα κυβίστησης στην Περιφέρεια Αττικής, και του τι μέλλει γενέσθαι αν ποτέ αναλάβει και το κράτος, έχοντας ξεχάσει σε χρόνο ντε τε κάθε κούφια υπόσχεση που έκανε μέχρι να πάρει τις ψήφους των χρήσιμων ηλίθιων (βλ. καθαρίστριες).

Μια χώρα όπου ο μέσος πτυχιούχος ΑΕΙ είναι λειτουργικά αναλφάβητος, έχοντας διαβάσει το ένα και μοναδικό σύγγραμμα, και αυτό αν ποτέ λειτούργησε η σχολή του και δεν ήταν υπό κατάληψη…

Θυμόσαστε το δημοκρατικό πεντάρι;

Το αναφαίρετο δικαίωμα στην αντιγραφή;

Την εισαγωγή σε ΤΕΙ με λευκή κόλλα;

Εγώ τα θυμάμαι μια χαρά.

Θυμάμαι την εποχή της πλέριας δημοκρατίας, όπου κουμάντο έκανε ο κάθε παρακεντές του κόμματος, και αργότερα η Μιμή, αυτή που «σπούδασε» φιλοσοφία  δίπλα στον Κούντερα (λέμε τώρα).

Και έτσι για να το κλείνουμε, οι κώλοι σφίγγουν, και ο κάθε κατεργάρης θέλει δεν θέλει, θα καταλήξει στο πάγκο του, και όχι επειδή το θέλει ο Σαμαράς, ή η τρόικα, ή ο Σόιμπλε, αλλά επειδή έτσι είναι προγραμματισμένο το σύμπαν: Διαστολή- συστολή.

Αναπνοή- εκπνοή.

Έκρηξη-σύνθλιψη.

Σε κάθε έκφανσή του.

Από το αστρικό γαλαξιακό επίπεδο, ως το τελευταίο έμβιο ον του πλανήτη γη…

Strange Attractor

ΥΓ- Έχετε προσέξει πως παρά τα πέντε χρόνια κρίσης, το μόνο που άλλαξε στους μπαχαλάκηδες και στους συριζαίους υπερασπιστές τους είναι ότι απλά πέρασαν από τα Μπλάκμπερι στα i phones;