Οι ένστολοι, οι καθαρίστριες, οι Τούρκοι, και ο ... νερουλάς!

Τη στρατιωτική μου θητεία την υπηρέτησα πριν από σχεδόν 30 χρόνια.

21 ολόκληρους μήνες, και μάλιστα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό, διότι πήγα 24 ετών, και αν είχα παρουσιαστεί λίγο καιρό πριν, θα έπρεπε να υπηρετήσω 26 μήνες.

Μάλιστα έβαλα και «μέσο» για να μη με κάνουν δόκιμο, αφού η θητεία μου τότε θα ήταν 28 μήνες!!!!!

Από τότε μέχρι σήμερα κύλισε πολύ νερό κάτω από το αυλάκι, με τα του στρατού δεν είχα καμία σχέση, και οι μόνες πληροφορίες που είχα για το αξιόμαχό του ήταν από τα ΜΜΕ (και τον Βερύκιο).

Αν συμπεριλάβω και τα διάφορα σκάνδαλα, ή τους διάφορους υπουργούς Εθν. Άμυνας που δεν είχαν πάει καν φαντάροι…

Με αποτέλεσμα να έχω σχηματίσει μια εντελώς λανθασμένη άποψη για τις δυνατότητες και το ηθικό των ενόπλων μας δυνάμεων.

Λίγο λοιπόν η αριστερίστικη κυρίαρχη άποψη των περισσότερων ΜΜΕ, λίγο το κακό παρελθόν των στρατιωτικών λόγω εφταετίας, λίγο το χάσιμο της μισής Κύπρου, λίγο τα ουκ ολίγα σκάνδαλα με τις μίζες και τις προμήθειες των οπλικών συστημάτων, λίγο το φιάσκο στα Ίμια, λίγο η κλάψα των στρατεύσιμων που υπηρετούν 9 ολόκληρους μήνες μακριά από τη μαμά τους, λίγο η γενική νεοελληνική μεμψιμοιρία, και άλλα πολλά παρόμοια, με έκαναν να πιστεύω ότι είμαστε τυχεροί που δεν  μας ορμάνε οι Τούρκοι διότι αν το αποφάσιζαν θα μας έπαιρναν φαλάγγι!

Στα παραπάνω να προσθέσω και το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» (που δεν μας κάνανε ντα οι μπουνταλάδες) από στόματος κοτζάμ πρωθυπουργού…

Την πρώτη αντίθετη άποψη στα παραπάνω είχα την ευκαιρία να την ακούσω το 1998, όταν στα πλαίσια της δουλειάς μου ήρθα σε επαφή με κάποιους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς του πολεμικού ναυτικού, μερικοί εκ των οποίων ήταν παρόντες και σε υπηρεσίες πλοίου το δύσκολο βράδυ των Ιμίων.

Όπως μου είπαν, και με έπεισαν (διότι το είδα στα μάτια τους), ήταν έτοιμοι για όλα, και σίγουροι για την νίκη. Άσχετα το τι επακολούθησε, και για το οποίο οι τότε αξιωματικοί και έφεδροι ουδεμίαν ευθύνη είχαν. Την ιστορία την ξέρει καλά ο Πάγκαλος…

Κάτι ανάλογο είχα την ευκαιρία να ακούσω και αρκετές φορές από «ιπτάμενα παλικάρια», από αυτά που ρισκάρουν καθημερινά τη ζωή τους περιπολώντας στο Αιγαίο και αναχαιτίζοντας τουρκικά αεροσκάφη.

Κοινή συνισταμένη και πεποίθηση όλων αυτών είναι ότι «τους έχουμε».

Αυτές όμως οι στιγμές ήταν οι εξαιρέσεις, όταν ζώντας στην καθημερινότητα, έχοντας μονόπλευρη ενημέρωση αποκλειστικά  από τα ΜΜΕ, αυτό που προσλάμβανα και προσλαμβάνω είναι μια διαρκής ηττοπάθεια, μια ειρωνεία απέναντι στο χακί, και μια γενική φοβία μη τυχόν και μας κάνουν ντου οι απέναντι.

Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.

Καθόλου μάλιστα.

Το αντίθετο θα έλεγα.

Προχθές λοιπόν είχα τη μοναδική ευκαιρία να επισκεφτώ ένα υποβρύχιο και μια φρεγάτα του πολεμικού μας ναυτικού, συζητώντας διεξοδικά με τους άνδρες και τις γυναίκες μέλη των πληρωμάτων τους.

Δεν νομίζω να με ξεγέλασαν, εκτός και αν είναι ηθοποιοί επιπέδου ΟΣΚΑΡ, αλλά όλοι ανεξαιρέτως διακατέχονται από υψηλότατο αίσθημα καθήκοντος, φιλοπατρίας, και πάνω απ όλα πεποίθησης ότι είναι έτοιμοι.

Ότι σε καμία περίπτωση, παρά τη κρίση, παρά την έλλειψη χρημάτων, παρά την αδικία που αισθάνονται (μισθολογικά), παρά  το οτιδήποτε, δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να χρειαστεί να πολεμήσουν και να μη το κάνουν με χαρά (ναι με χαρά), επαναλαμβάνοντας κι αυτοί το «τους έχουμε»!

Μάλιστα, όπως μου είπαν, αν ποτέ χρειαστεί να πολεμήσουν, αυτό θα είναι για αυτούς μια ανακούφιση!!!!

Μια αποσυμπίεση…

Διότι θα κάνουν αυτό για το οποίο ετοιμάζονται χρόνια τώρα, και κυρίως αυτό για το οποίο πληρώνονται.

Και αυτό  (η προετοιμασία) είναι κάτι που αγαπάνε πραγματικά!

Για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, που ήμουν κι εγώ πνιγμένος μέσα στη μιζέρια της καθημερινότητας και τον κυνισμό που με διακρίνει σαν χαρακτήρα… για πρώτη φορά έφυγα περήφανος και αισιόδοξος για το ποιόν των κατασυκοφαντημένων «ενστόλων» μας.

Για πρώτη φορά κοιμήθηκα ήσυχος, χωρίς να φοβάμαι μη και μας «δείρουν» οι φίλοι και σύμμαχοι γείτονες.

Γνώρισα, για παράδειγμα έναν «πιτσιρικά»  πραγματικό λεβέντη, που το μάτι του γυάλιζε, με άπειρες γνώσεις και ευθύνες, με έναν πατριωτισμό που ξεχείλιζε, με έναν επαγγελματισμό που ξεχώριζε (και που χρόνια είχα να δω στο ευρύτερο δημόσιο), και που στα 37 του χρόνια διοικεί υποβρύχιο!!!!!

Έτοιμο να βγει στη θάλασσα και να πολεμήσει μέσε σε 20 λεπτά της ώρας!

Και πόσα παίρνει το μήνα παρακαλώ; 1.300 ευρώ!

Όπως γνώρισα και τον 48χρονο κυβερνήτη φρεγάτας μας, που πριν από ένα μόλις μήνα συμμετείχε στην επιχείρηση διάσωσης πολιτών της Λιβύης, και που παίρνει το μήνα 1.500.

Και οι δυο μαζί εισπράττουν ως μισθό όσα βάζει στο παντελόνι κάθε μήνα ένας μόνο βολεμένος σε ΔΕΚΟ. Ή ο περίφημος νερουλάς της Βουλής…

Τόσο καλά.

Και δεν χρειάζεται φαντάζομαι να περιγράψω το τι απαιτείται από πλευράς γνώσεων, κατάρτισης, ευθύνης, ωραρίου, και χίλια δυο άλλα για να διοικεί κανείς ένα υποβρύχιο ή μια φρεγάτα. 

Στοιχειώδη νου να έχει κάποιος το αντιλαμβάνεται αμέσως.

Και όμως… η ατυχία όλων αυτών είναι το ότι δεν έχουν φωνή, ούτε δύναμη, σαν αυτή που έχει και η τελευταία καθαρίστρια του δημοσίου, η οποία μπορεί να βγει στους δρόμους, και να έχει πίσω της (και δίπλα της) ολόκληρη αξιωματική αντιπολίτευση (χώρια τα ΜΜΕ, χώρια το ΠΑΜΕ, χώρια τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και χώρια το Ρενάκι).

Και η άλλη μεγάλη ατυχία τους είναι ότι είναι πολλοί!

Διότι ένστολος είναι ο γραφιάς στο πυροσβεστικό σώμα, ο μπάρμαν στη λέσχη αξιωματικών, η γραμματέας στον υπουργό, και άλλοι 100.000 σχεδόν (ένοπλες δυνάμεις, αστυνομία, λιμενικό, πυροσβεστική).

Και μέσα στα πλαίσια της δημοκρατικής ισότητας, ο κοιλαράς αστυφύλακας στο αεροδρόμιο Κυθήρων, παίρνει τα ίδια ή και περισσότερα από το παλικάρι της ΔΙΑΣ που ξημεροβραδιάζεται πάνω στη μηχανή και παίζει το κεφάλι του κορώνα γράμμα.

Και μέσα στα πλαίσια αυτά, ο κυβερνήτης ενός υπερόπλου (υποβρύχιο), και ο χειριστής ενός οπλικού συστήματος  αξίας δισεκατομμυρίων (F16) παίρνουν τα ίδια ισχνά μηνιάτικα με όλους τους άλλους που έχουν τον ίδιο βαθμό, την ώρα που η Ραχήλ (για να μην αναφέρω κι άλλους πολλούς παρόμοιους) πληρώνεται τα δεκαπλάσια για να μας δουλεύει…

Ας ελπίσουμε πως ο Σαμαράς, που το ξέρει καλά το έργο, και που πάνω απ όλα είναι πατριώτης, θα κάνει πράξη όλα όσα σκέφτεται και όλα όσα προανήγγειλε, και θα αποκαταστήσει τις μισθολογικές αδικίες που έζησαν στο πετσί τους οι λεγόμενοι «ένστολοι».

Και τι να κάνουμε; Ας ποτιστούν τα ξερά μαζί με τα χλωρά… οι γλάστρες μαζί με τον βασιλικό.

Διότι όσο όλα πάνε καλά, έχουμε τη πολυτέλεια να λοιδορούμε τον στρατό.

Μακάρι όμως να μη τον χρειαστούμε ποτέ.

Και δυστυχώς, βλέποντας το καζάνι που είναι η ευρύτερη περιοχή μας, αρχίζω και φοβάμαι για πρώτη φορά στη ζωή μου, ότι πράγματι ίσως τον χρειαστούμε, για να μη μας αποκεφαλίζουν κάποιοι σαλεμένοι μέσα στο ίδιο το σπίτι μας (με τις ευλογίες των δικών μας ανερμάτιστων ισλαμολάγνων).

Και όσο για όλους αυτούς που διαμαρτύρονται για την «μεροληψία» υπέρ των ενστόλων, με επιχείρημα την ανεργία των ιδιωτικών υπαλλήλων, την γενική ανέχεια, κλπ, τι να πω;

Προφανώς δεν έχουν καταλάβει τι μέλει γενέσθαι αν μας βρουν μπόσικους οι φίλοι μας.

Που δεν μας βρίσκουν διότι κάποιοι  είναι απίκο ολόκληρο το 24ωρο, την ώρα που εμείς οι υπόλοιποι ασχολούμαστε με τον Λουκάνικο, την Κούνεβα, την Μενεγάκη, τον Μήτρογλου, και τον Γλέζο…

Strange Attractor

ΥΓ-  Έμαθα ότι πρόσφατα αποφοίτησε μια σειρά ΟΥΚάδων.

Ξεκίνησαν πριν από 8 μήνες 96 άτομα, και  κατάφεραν τελικά να ολοκληρώσουν την εκπαίδευση μόλις 12!!!!!

Οι υπόλοιποι δεν άντεξαν.

Τι να λέμε;

ΥΓ2 - Όλα τα παραπάνω δεν θα έχουν καμιά σημασία, αν αναλάβει ο Σύριζας (που δεν πρόκειται) ο οποίος έχει δηλώσει πως θα μειώσει στο ήμισυ τις αμυντικές δαπάνες, και πως θα ρισκάρει με τους Τούρκους στο Αιγαίο!

Χώρια που έχει δεσμευτεί να αφοπλίσει την ΕΛ. ΑΣ, και να την κάνει πολιτοφυλακή που θα συναλλάσσεται με τους πολίτες…