Η ρεαλίστρια Ρένα, και ο αιώνιος έφηβος Στρατούλης!

Δύο ήταν τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας που ξεχώρισαν κατά τη δική μου ποταπή αντίληψη των πραγμάτων.

Το ένα είναι η μεγαλειώδης κυβίστηση της Ρένας της καρδιάς μας, αυτής με το μπεγλέρι, που πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις παράτησε το όραμα της λαοκρατίας, και προσαρμόστηκε στη σκληρή πραγματικότητα του διοικείν.

Όπως έχω γράψει άπειρες φορές, άλλο η εύκολη και ανέξοδη καταγγελία των πάντων, άλλο το χάιδεμα των αφτιών του κάθε πικραμένου, άλλο η μαγκιά στα πεζοδρόμια, και άλλο η καρέκλα της ευθύνης, όπως αυτή που έλαχε στο Ρενάκι με το ντεκαπέ μαλλί και τη μαύρη ρίζα…

Έτσι λοιπόν και η ντεμέκ πασιονάρια, που τελευταία την είδε μέχρι και ανταγωνίστρια του Αλέξη στα εσωκομματικά του Σύριζα, εγκατέλειψε τις επαναστατικές κορώνες και τώρα πάει για ρεκόρ αναδιπλώσεων στις πρώτες 100 μέρες αφότου ανέλαβε την Περιφέρεια Αττικής.

Αναφέρομαι στο ξεγυρισμένο ξεπούλημα των «ηρωικών» (κατά την ίδια) καθαριστριών, τον δίκαιο αγώνα των οποίων είχε κάνει προεκλογική παντιέρα, και που μόλις πήρε τα ψηφαλάκια τους, τις έστειλε αδιάβαστες για βρούβες… προτιμώντας την αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα για τα ζητήματα της καθαριότητας.

Ξεχνώντας σε χρόνο ντε τε τις πομφόλυγές της περί «αντιμνημονιακής μεθόδου αποκομιδής των σκουπιδιών», κλπ.

Παράλληλα ψήφισε και τον προϋπολογισμό του 2015, αυτόν του Σγουρού δηλαδή, που τόσο καιρό κατήγγειλε, αλλά που μόλις ανέλαβε οφίτσια υιοθέτησε ασμένως.

Ως γνήσια σοσιαλίστρια (πρώην Πασόκα και νυν συριζαία).

Το μόνο που απομένει τώρα για να δέσει το γλυκό είναι να δούμε την ρεαλίστρια Δούρου με λαστιχένια γάντια, παρέα με την Χαρούλα Αλεξίου, να οργανώνουν συναυλία υπέρ του… μνημονίου, ή να επιχειρηματολογεί σε κανένα κανάλι για το πώς το μνημόνιο είναι ευλογία για τον τόπο!

Για τέτοιους ιδεολόγους αγωνιστές μιλάμε φίλοι μου.

Ας όψεται ο κοΖμάκης που μασάει και τους ψηφίζει.

Το άλλο σημαντικό γεγονός της εβδομάδας είναι η απόφαση της κυβέρνησης (του Σαμαρά δηλαδή) να περάσει οπωσδήποτε τον νέο συνδικαλιστικό νόμο, που ως τώρα φρέναρε ο έτερος σοσιαλιστής ιδεολόγος Μπένυ, που σε μερικά πράγματα θυμίζει έντονα τον κυρ Φώτη (αλήθεια που είναι αυτός;) που θυσιάστηκε πολιτικά για τους … μοντέρ βάρδιας της ΕΡΤ .

Να θέσει ένα τέρμα δηλαδή στην χρόνια ασυδοσία των εργατοπατέρων του δημοσίου, που έχουν μάθει να συνδιοικούν, να αργομισθούν, να ζουν πλουσιοπάροχα, και να μη δίνουν λόγο σε κανέναν και τίποτα.

Με σύνθημά τους το «εις υγείαν των κορόιδων που μας ψηφίζουν»!

Ναι φίλοι μου, υπάρχουν μεγαλοσυνδικαλιστές που κατέχουν την ιδιότητα επί δεκαετίες, με γραφεία και προσωπικό μεγαλύτερα από τον εκάστοτε υπηρεσιακό προϊστάμενό τους, που απολαμβάνουν τιμές και λατρεία ηρώων (από τους χρήσιμους ηλίθιους που δήθεν εκπροσωπούν), που ο λόγος τους μετράει περισσότερο από αυτόν του εκάστοτε υπουργού, που έχουν πλήρη ασυλία για τη κάθε είδους υπηρεσιακή, ακόμη και ποινική ασυδοσία, που δεν έχουν καμία μα καμία ευθύνη και μπορούν να καταγγέλλουν τους πάντες και τα πάντα (ανέξοδα), και που στο τέλος της ευδόκιμης καριέρας τους πολιτεύονται, και συνεχίζουν τον σκληρό αγώνα για πλέρια δημοκρατία μπλα μπλα από τα έδρανα της Βουλής…

Τόσο καλά.

Ε λοιπόν, ο Σαμαράς είπε επιτέλους να βάλει ένα τέλος σε αυτή την νεοελληνική ερμαφρόδιτη  κατάσταση, που προσβάλλει βάναυσα μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις των εργαζομένων, τον συνδικαλισμό.

Που στη χώρα μας κατάντησε εφαλτήριο για τον κάθε αγράμματο επιτήδειο, που με όπλο το θράσος και τον τσαμπουκά, ξεκινά από αφισοκολλητής, και καταλήγει μέχρι και υπουργός, με ενδιάμεσο σταθμό (επί δεκαετίες) τον συνδικαλισμό!

Πουλώντας προστασία στους διάφορους ανεπαρκείς, αργόμισθους, ακόμη και ποινικά ενόχους.

Και ποιος αντιδρά περισσότερο για αυτή την σωστή σωστότατη νομοθετική σκόπευση της κυβέρνησης, που θέλει να βάλει κάποια όρια στην ασυδοσία;

Εκτός από τους συνήθεις υπόπτους, κυρίως ο γνωστός συνδικαλισταράς-πολιτικός-αγωνιστής, ο μπρούτος Δημήτρης Στρατούλης (χρόνια του πολλά) που μετά από τους θρυλικούς αγώνες του για τη θέση που δικαιούται στα παράθυρα των τηλεοπτικών πάνελ, μετά από την άνανδρη επίθεση που δέχθηκε από τραμπούκους (εδώ Στρατούλης με δολοφονεί η Χρυσή Αυγή), και μετά από τις μακροοικονομικές του θεωρίες περί χρήσης των καταθέσεων μας για να καταργήσουμε το χρέος (ή κάπως έτσι), τώρα βρήκε νέο μετερίζι: Να υπερασπιστεί τον συνδικαλισμό και την εργατιά, που επί δεκαετίες διακονεί και υπηρετεί, και που οι δοσίλογοι του Σαμαρά έχουν βάλει στο μάτι αφού.

Να του ευχηθώ περαστικά, διότι τελικά θα γίνει αυτό που θέλει η λογική (και ο Σαμαράς), και θα είναι μέρα μεσημέρι.

Μέχρι να αναλάβει κι αυτός καμιά θέση ευθύνης κάποτε (λέμε τώρα), και να αρχίσει τις καρατζαφέρικες κωλοτούμπες … αλά Δούρου.

Μέχρι τότε καλή καρδιά ρε συ Στρατούλη… και χαιρετισμούς στον Φωτόπουλο.

Και αν τυχόν δεν μπορεί να το χωνέψει το χουνέρι αυτό του ψηλού ο πούρος και  αντισυστημικός επαναστάτης-αντάρτης (και υπάλληλος του ΟΤΕ), ας τραγουδήσει λίγο Πάριο ή Πουλόπουλο, όπως λέει κι ο Χειμωνάς, και όλα θα στρώσουν…

Θα του περάσει και η κάψα.

Μπορεί να τον ερωτευτεί και η Γιούλα Μπουρδόλη… ποιος ξέρει;

Αυτά τα ολίγα…

Strange Attractor

ΥΓ- Φήμες ότι το Ρενάκι θα οργάνωνε λαϊκές μπριγκάντες από εθελόντριες καθαρίστριες που θα καθάριζαν τα φρεάτια και τα λούκια της Αττικής τραγουδώντας αντάρτικα, διαψεύδονται…

Τώρα οι καθαρίστριες ετοιμάζονται, ακούω, να κάνουν ντου στη Περιφέρεια, και άμα πετύχουν πουθενά τη Ρένα να την κάνουν μπλε μαρέν με τα λαστιχένια γάντια τους.

Εκτός κι αν προβάλλει τα αντρίκια στήθη του ο Στρατούλης, και τη σώσει.

ΥΓ 2- Απορία: Που χάθηκε ο συνήθως πανταχού παρών (ο επονομαζόμενος και βασιλιάς των Τσιγγάνων) Σκουρλέτης;

Αληθεύει ότι κλέφτηκε με τη Ραχήλ και πήγανε κρυφά στο Μπαλί για τρέλες;