Σύριζας και σκυλάδικα παντού!

Να είσαι τώρα Αλέξης Τσίπρας, να έχεις ένα σωρό σκοτούρες, να ετοιμάζεσαι για το κοινοβουλευτικό νταβαντούρι με την ψήφο εμπιστοσύνης, να σε κατηγοράνε διάφοροι σύντροφοι για "δεξιά στροφή" και να κουβαλάς στην καμπούρα σου και τον Γιώργο Μαργαρίτη;

Μάλιστα, τον Γιώργο Μαργαρίτη!

Τον γνωστό τραγουδιστή, η εμφάνιση του οποίου στο Φεστιβάλ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ του περασμένου Σαββάτου άναψε φωτιές στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι αντιδράσεις βροχή, καταιγίδα σας λέω.

Από τις πιο light σε στυλ "Tι δουλειά είχε αυτός εκεί;", ως τις πιο heavy του τύπου "Σκυλάδικο έγινε η Αριστερά".

Και δώσε καυγά και πάρε μαλλιοτράβηγμα στα social media, τα οποία λες και φτιάχτηκαν ειδικά για κάτι τέτοιες καταστάσεις. Για καταγγελία, μουρμούρα και ξεχαρμάνιασμα.

Να μείνουμε όμως στο προκείμενο.

Στον Γιώργο Μαργαρίτη, που έχει διαγράψει μια πορεία 35 χρόνων στο ελληνικό τραγούδι.

Μια δύσκολη πορεία, ξεκινώντας άσημος και άγουρος από το χωριό του, την Βασιλική Τρικάλων ("κάθε σπίτι και αποστακτήριο") και φτάνοντας στις κορυφές της καλλιτεχνικής αναγνώρισης.

Δεν είναι πολύ πίσω ο καιρός όπου η μισή Ελλάδα τραγούδαγε "Δεν με νοιάζει, μη σε νοιάζει οι δρόμοι που τραβάνε", σ' εκείνη τη μνημειώδη παραγωγή του Θοδωρή Μανίκα. Για να μην ξεχνιόμαστε...

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, πρώτον και βασικότερον, ούτε έχει ξεφτιλιστεί ούτε έχει ξεφτιλίσει στη ζωή του.

Πάντοτε του κεφαλιού του έκανε, πάντοτε ακολουθούσε τον δαίμονα εαυτού και πάντοτε υπηρετούσε τα γούστα και όχι τις ανάγκες της στιγμής.

Ίσως γι' αυτό δεν "πρόκοψε", όπως κάτι άλλα καϊνάρια που αντικατέστησαν εγκαίρως και ευκόλως το μπουζούκι με το ντραμ μασίν, την γκάβλα με την υποθερμία, το καουμποϊλίκι με την ανιδιοτέλεια για τον συνάνθρωπο.

Ο Μαργαρίτης αυτό που ήταν, αυτό έμεινε. Ένα παιδί από χωριό, στρέτο σαν σιδηροδρομική ράγα.

Σ' αρέσει; Έχει καλώς.

Δεν σ' αρέσει; Πάλι ωραίος είσαι.

Από ένα σημείο και ύστερα, είναι απλώς θέμα γούστου.

Κι αυτό γιατί ο Γιώργος Μαργαρίτης δεν εκπροσωπεί ούτε μια κυρίαρχη κουλτούρα, όπως η Παόλα και ο Παντελίδης, ούτε μια κυρίαρχη ιδεολογία όπως ο Νταλάρας.

Ο Μαργαρίτης εκπροσωπεί το πρόσωπό του και τους απανταχονταλκαδιασμένους και ζοχαδιασμένους.

Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. τελεία και παύλα.

Οπότε η πρωτοβουλία της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ να τον καλέσει στο Φεστιβάλ της ήταν μια έκπληξη ευχάριστη.

Ήταν ένα άνοιγμα προς ένα κόσμο που συχνά πυκνά η αριστερά τον αντιμετώπιζε αφ' υψηλού.

Και καλά λούμπεν και καλά υποκουλτούρα και δευτεράντζα.

Τώρα όμως που η κρίση μας έφερε πιο κοντά τον έναν στα χνώτα του αλλουνού, ανακαλύπτει κανείς ότι δεν πειράζει να μυρίζουν και λίγο Τζώνυ.

Αντιθέτως, η συγκεκριμένη εσάνς προδιαθέτει για το τόσο απαραίτητο γαμωσταυρίδι των ημερών.

Χρήστος Ξανθάκης

Provocateur