Ποιος «καθαρίζει» στην Περιφέρεια Αττικής;

Αν τα γεγονότα δεν είχαν εξελιχθεί έτσι όπως έλαβαν χώρα κατά τη τελευταία συνεδρίαση του περιφερειακού Συμβουλίου της περιφέρειας Αττικής, ενδεχομένως όλοι μας να είχαμε την ελπίδα ζωγραφισμένη και όχι απτή, ότι η αντιμνημονιακή Δούρου, το βαρύ πυροβολικό του ΣΥΡΙΖΑ, θα έδειχνε από τις πρώτες ημέρες με την στάση της και ιδίως με τις αποφάσεις της, αυτό που με τα λόγια τα μεγάλα, τα επαναστατικά, τα «αντάρτικα» διατυμπάνιζε, ισχυριζόμενη ότι θα διαμόρφωνε το δρόμο της ακύρωσης όλων των μνημονιακών πολιτικών που «σκλάβωσαν» την αττική και τη χώρα γενικότερα, από τις πρώτες ημέρες που θα αναλάμβανε τα καθήκοντά της.

Τα γεγονότα όμως, ήταν αυτά που μας εξέτρεψαν από αυτή την αριστερίζουσα οπτασία.

Και τα ωραία, με μεγάλη δόση υποσχέσεων λόγια πήραν το τέλος τους.

Η πράξη ήταν αυτή που έθεσε σε μεγάλη δοκιμασία τις προθέσεις και τις διαθέσεις της ηγεσίας της περιφέρειας αττικής και εμφάνισε ευκρινώς το πραγματικό της πρόσωπο…

Η προσγείωση για τη νέα περιφερειάρχη Αττικής στον κόσμο της πραγματικότητας ήταν αναγκαστική και επιβεβλημένη και αυτό γιατί τα προβλήματα που έπρεπε να διαχειριστεί την «έπνιξαν» και την έσπρωξαν να βρει άμεσες λύσεις, γιατί δεν μπορούσαν να περιμένουν.

Και τότε φάνηκε περίτρανα η παντελής έλλειψη σχεδιασμού, καθώς επίσης και η απουσία της περιβόητης άλλης πρότασης.

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι για να δοκιμάσεις κάποιον σε ότι αφορά τις προθέσεις του αλλά και τις διαθέσεις του, του δίνεις εξουσία ή χρήματα.

Αυτό το πολύ σοφό και γρήγορα αποτελεσματικό έκαναν λοιπόν οι κάτοικοι της Αττικής.

Έδωσαν εξουσία σε μια κυρία πολιτικά φιλόδοξη, σε ένα στέλεχος πρώτης γραμμής του κόμματος που διεκδικεί να πάρει τις τύχες της διακυβέρνησης της χώρας στα χέρια του, αλλά αποδείχτηκε πολύ γρήγορα ότι, άλλα ήταν τα λόγια τα προεκλογικά και εντελώς διαφορετικές οι πράξεις οι μετεκλογικές.

Στην μετάβαση της η κυρία Δούρου από τον εύκολο κόσμο της ανέξοδης και άμετρης θεωρητικής προσέγγισης των θεμάτων που ανέλαβε να διαχειριστεί, στον κόσμο της σκληρής πραγματικότητας συνάντησε δυσκολίες που έδειξε εκ του πρώτου αποτελέσματος ότι δεν μπόρεσε ούτε να ελέγξει, ούτε να προβλέψει, πολύ δε περισσότερο να προλάβει.

Η αποδοχή της πραγματικότητας και της ρεαλιστικής αναγκαιότητας εκ μέρους της με σκοπό να δοθούν λύσεις έμπρακτες για θέματα και ζητήματα που απασχολούν τους κατοίκους της αττικής, κάποιους δικούς της τους εξόργισε και τους οδήγησε να φανερώσουν την προσφιλή τους τακτική και να εκδηλώσουν έτσι την άρνησή τους.

Είναι αυτοί που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της παράταξής της και ενδεχομένως να καθορίζουν και να επιβάλλουν με την στάση τους την πορεία της περιφέρειας Αττικής.

Με την ανάληψη όμως των καθηκόντων της, οι μάσκες οι δικές της και όλων των αντιμνονιακών συνεργατών της έπεσαν και αντί να προβούν στην αλλαγή όλου του αντιμνημονιακού σχεδιασμού της προηγούμενης διοίκησης της περιφέρειας Αττικής, προχώρησαν στα ίδια «μνημονιακά» βήματα και μάλιστα σε βαθμό αντιγραφής.

Αυτό έδειξε περίτρανα ότι για πολλά θέματα στην πράξη δεν υπάρχουν πολλές εφικτές εναλλακτικές πολιτικές.

Στην προσπάθειά της να πράξει το αυτονόητο φάνηκε ότι απώλεσε έστω και συγκυριακά τα βασικά της εξαρτήματα που έχουν να κάνουν με την απόσβεση των κραδασμών της πολιτικής της και την συνοχή της παράταξής της.

Και ενώ αυτή με τις εισηγήσεις της έδινε τη γραμμή της πορείας της περιφέρειας αλλά και της αυτοδιοικητικής παράταξης κάποιοι αυτονομήθηκαν υλοποιώντας έτσι την προσφιλή τους τακτική, δεν υπάκουσαν, εκδηλώνοντας την διαφωνία τους άρα και την αμφισβήτηση προς το πρόσωπό της.

Την άρνησή τους να ταυτιστούν με τους όρους της συνέχειας και της συνέπειας της διοίκησης, την εξεδήλωσαν με την ψήφο τους κι αυτό γιατί δεν ήθελαν να κατηγορηθούν ως συνεχιστές της προηγούμενης διοίκησης και συνάμα δεν συμφωνούσαν με την ρεαλιστική και λογική προσέγγιση των θεμάτων που έπρεπε αναγκαστικά να ακολουθήσουν στην όλη πορεία τους.

Διαφώνησαν, χωρίς ωστόσο να προβάλλουν άλλη εφικτή και υλοποιήσιμη πρόταση.

Αυτοί που ήταν και είναι αντίθετοι με την αξιολόγηση, με κάθε αναγκαία μεταρρύθμιση που σκοπό έχει να αλλάξει δοκιμασμένες και αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος, αξιολογούν και αποφασίζουν με βάση την κομματική τους θολότητα, την ιδιοτελή τους σκοπιμότητα και όχι με την αντικειμενική αναγκαιότητα.

Όλα αυτά που μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα τα βαφτίζουν ως μνημονικά επιδιωκόμενα και όχι ως αναγκαία να αλλάξουν και ως απαραιτήτως υλοποιήσιμα.

Αλλά η κ Δούρου είχε άλλη άποψη και καλώς την είχε, διότι αντιλήφθηκε το ρόλο της, ανέλαβε τα καθήκοντά της και τις ευθύνες που απορρέουν από αυτά και εφήρμοσε μια πολιτική που μπορεί να ήταν ταυτόσημη με την άλλη διοίκηση της περιφέρειας.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έπρεπε να υποχωρήσει και να ενδώσει στις απροσδιόριστες κομματικές ή προσωπικές ιδιοτελείς επιδιώξεις, παρ’όλες τις γκρίνιες, τις αμφισβητήσεις, τους τριγμούς και τις πρόσκαιρες παραιτήσεις.

Δεν έσκισε, δεν ακύρωσε, δεν άλλαξε καμία ειλημμένη απόφαση, καμία ώριμη σύμβαση που είχε συνταχθεί και αποφασιστεί από την προηγούμενη διοίκηση. Προχώρησε στην αυτονόητη υλοποίηση αυτών, γιατί η περίοδος του θεωρητικού μήνα του μέλιτος της εξουσίας πέρασε, γιατί τα προβλήματα απαιτούν λύσεις άμεσες και αποτελεσματικές, γιατί οι υποδομές, η καθαριότητα, η φύλαξη είναι θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά.

Υποκινούμενος από αυτά τα λίγο ως πολύ αναμενόμενα, αναγκάστηκα να ανασυντάξω τις σκέψεις μου και να επαναφέρω στην μνήμη μου το πολύ κοντινό παρελθόν, προκειμένου να θυμηθώ σκηνές και γεγονότα που η σημερινή Περιφερειάρχης Αττικής ήταν πανταχού παρούσα με όλο της το επιτελείο και ομιλούσα δεσμευτικά για κάθε θέμα που μας εξέτρεπε ως χώρα από την κανονικότητα και μας καθιστούσε υποχείριο των τροϊκανών όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.

Το πρώτο γεγονός που ήρθε στην μνήμη μου ήταν ο αγώνας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών στον οποίο ήταν πάντα δίπλα, ως ηθικός συμπαραστάτης και αρωγός στην προσπάθειά τους να επαναπροσληφθούν.

Ψάχνοντας την υπόθεση των καθαριστριών διαπίστωσα ότι ακόμη μέχρι σήμερα δεν έχουν αποκατασταθεί εργασιακά.

Η υπόθεση με τις καθαρίστριες δημιουργεί ανεπανόρθωτο ηθικό πρόβλημα στην κ Δούρου και αυτό γιατί η νέα Περιφερειάρχης που ήταν το βασικό στήριγμα για τις απολυμένες καθαρίστριες, από τις οποίες σύμφωνα με δήλωσή της «Παίρνω δύναμη από τον αγώνα των καθαριστριών» που δήλωσε την ημέρα της ορκωμοσίας, στην οποία την περίμεναν σύσσωμες οι καθαρίστριες για να τις θυμίσουν την εκπλήρωση του αυτονόητου γι΄ αυτές.

Η ανάθεση όμως της καθαριότητας των κτιρίων της Περιφέρειας σε ιδιωτική εταιρεία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έκανε και το υπουργείο Οικονομικών απολύοντας τις εργαζόμενες στον τομέα αυτό, εκθέτει την δελφίνο του ΣΥΡΙΖΑ, την κυρία Δούρου.

Και τούτο διότι ή γνώριζε ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από ότι έπραξε η προηγούμενη διοίκηση, την οποία να σημειωθεί κατέκρινε συνολικά.

Ή έλεγε σκόπιμα ψέματα και υποσχόταν πράγματα που δεν μπορούσε να τα υλοποιήσει και άρα κορόιδευε συνειδητά και τις καθαρίστριες και τους πολίτες που έχουν ευαισθησίες και αγωνίες για τα κοινωνικά προβλήματα μόνο και μόνο για εκλογικούς λόγους, ή επέδειξε πολιτική ανεπάρκεια και προσωπική ανικανότητα, αν όχι αδιαφορία, για το πρόβλημα των καθαριστριών, για το πώς λειτουργούν αυτές οι υπηρεσίες και πώς λύνονται αυτά τα προβλήματα, ώστε να βρεθεί τελικά χωρίς εναλλακτική πρόταση και διαφορετική πολιτική από τον προκάτοχό της.

Αναλύοντας τις δύο περιπτώσεις έχουμε:

Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για τον έσχατο λαϊκισμό, δημαγωγία και ηθελημένη εξαπάτηση των ανθρώπων που χτυπήθηκαν εργασιακά από την κρίση.

Η δεύτερη περίπτωση αν ισχύει, φανερώνει ότι κάποιοι, που επιλέγονται εκλογικά και καλούνται από τον λαό να αναλάβουν τις τύχες της χώρας σε κρίσιμες στιγμές, αντιλαμβάνονται την εξουσία ως μια τυπική διαδικασία και μια ευκαιρία να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και τα κομματικά τους απωθημένα, αδιαφορώντας για την εκπλήρωση του αυτονόητου και προσπαθώντας για κάθε υπαρκτή δυσκολία να απαντούν με κατασκευασμένες δικαιολογίες, προκειμένου να καλύψουν την ανεπάρκειά τους και την έλλειψη του εφικτού και υλοποιήσιμου σχεδιασμού τους.

Τα δεύτερο κατά σειρά που θυμήθηκα ήταν η διαχείριση των σκουπιδιών της Αττικής με τον ΧΥΤΑ στο Γραμματικό που μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να συνεχιστούν κανονικά οι εργασίες, απορρίπτοντας ουσιαστικά την προσφυγή κατοίκων για το αντίθετο, καθιστά το όλο θέμα το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει

Να θυμίσουμε εδώ ότι η σημερινή περιφερειάρχης είχε ταχθεί με την πλευρά των κατοίκων του Γραμματικού και με μόνα όπλα της τις «ευχές και την ελπίδα» ότι το ΣτΕ θα έδινε τη λύση και θα διαμόρφωνε μια καλή διέξοδο, περίμενε τις εξελίξεις…

Αλλά η απόφαση δεν την βοήθησε και την αναγκάζει σήμερα να βρει τρόπο.

Τώρα είναι αναγκασμένη ακροβατώντας να κινηθεί ανάμεσα στις αναλυμένες και δεσμευτικές συμβατικές υποχρεώσεις της περιφέρειας, οι οποίες μπορεί να μην έχουν την λαϊκή αποδοχή, έχουν όμως πια και τη δικαστική επικύρωση και έγκριση και στις ανέφικτες πολιτικές υποσχέσεις της προς τους κατοίκους, ότι αυτή και η παράταξή της θα έδινε άλλη λύση στο πρόβλημα.

Αυτό που έπαθε η κυρία Δούρου στην Περιφέρεια με το πρώτο άγγιγμα των απλών λειτουργικών θεμάτων ακόμα είναι στην αρχή.

Η αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της Αττικής με πρωτεύον το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών θα σημάνει ίσως και την έναρξη του αριστερού αλληλοσπαραγμού στην περιφέρεια αττικής.

Τα μηνύματα όλων αυτών που πίστεψαν και ακλούθησαν την αντιμνημονιακή πορεία και λύση για την περιφέρεια αττικής έχουν σταλθεί σε όλους του τόνους και προς όλους τους αποδέκτες. 

Η κ Δούρου γνωρίζει ότι οι πολιτικοί κρίνονται από το έργο τους και όχι από τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.

Για το σκοπό αυτό πήρε τις αποφάσεις της και προτίμησε να κόψει τις αντάρτικες εκφάνσεις της, τις σοσιαλιστικές και σουρεαλιστικές της εμπνεύσεις και ακροβασίες, για να προσπαθήσει να υπηρετήσει την αττική και τον λαό της.

Το θέμα είναι όμως αν μπορεί, ή ακόμη αν την αφήσουν.

Είναι αλήθεια ότι τόσο οι απόψεις πολύ δε περισσότερο οι πρακτικές του πρώτου παράγοντα εξουσίας που κέρδισε εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχονται και αξιολογούνται και όλοι οι αντιφρονούντες με την πολιτική αυτή περιμένουν στην γωνία τη νέα περιφερειάρχη Αττικής.

Μαζί με αυτούς την κυρία Δούρου και το κόμμα της ιδεολογικής της στέγης και καθοδήγησης, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τους περιμένουν και ο λαός της Αττικής, οι οποίοι προσμένουν να δουν εμπράκτως, ποιος θα «καθαρίζει» στην περιφέρεια αττικής, προς ποια κατεύθυνση και αν οι υποσχέσεις που πήραν θα είναι υλοποιήσιμες ή απατηλές…

Ο Επιφορικός