Σήμερα, αν δεν κάνω λάθος, κλείνουμε πέντε
χρόνια από την ημέρα που η Νέα Δημοκρατία έκανε την επανάστασή της,
εκπλήσσοντας (εμένα τουλάχιστον) θετικά.
Σαν σήμερα λοιπόν, το 2009, εξελέγη (από τη
βάση) πρόεδρος της ο Αντώνης Σαμαράς με ποσοστό 50,06% έναντι 39,72% της Ντόρας
Μπακογιάννη, και 10,22% του Παναγιώτη Ψωμιάδη (αλήθεια που είναι αυτός);
Προσωπικά όχι μόνο δεν ήμουν ποτέ Νέα
Δημοκρατία, αλλά ήμουν από αυτούς που επί δεκαετίες την απεχθανόμουν, για
πολλούς και διάφορους λόγους.
Το γεγονός ότι ο λαός της έκανε την υπέρβαση και
επέλεξε τον Σαμαρά έναντι της κυρίας με το συραμμένο χαμόγελο, με έκανε να
αλλάξω άποψη.
Τόσο για τον κόσμο (οπαδούς) της ΝΔ, όσο και για
τον άνθρωπο γενικά...
Η εκλογή του Σαμαρά στη προεδρία ενός «παλαιολιθικού»
κόμματος, κόντρα στις προβλέψεις των «ειδικών» με εξέπληξε ευχάριστα, και με
έκανε να αισιοδοξώ αφού όπως φάνηκε ο απλός λαός έχει ακόμη σωστό αισθητήριο.
Ο απλός λαός επαναλαμβάνω, διότι αν ψήφιζαν οι
κομματικοί, τα στελέχη, και οι διαδρομιστές, τότε η Ντόρα θα έβγαινε με τα
τσαρούχια. Και στη δύσκολη περίοδο που μεσολάβησε, η ΝΔ θα είχε τη τύχη του…
ΚΟΔΗΣΟ.
Από τότε μέχρι τώρα έγιναν πολλά.
Η χώρα μας πέρασε διά πυρός και σιδήρου.
Και κόντρα στις Κασσάνδρες, κόντρα στους σαμποτέρ,
κόντρα στα παπαγαλάκια, κόντρα στους δραχμολάγνους, κόντρα στους άπειρους
πράκτορες του χάους, στάθηκε όρθια.
Για μένα, στάθηκε όρθια χάρη στον Σαμαρά και
μόνο.
Έτσι σήμερα, παρά τα χίλια προβλήματα και τις απειλές
από παντού, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παραμένουμε στην ΕΕ και στην ευρωζώνη, το
ΑΕΠ ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά, οι τράπεζες μας επέζησαν και μπορούν να δανειοδοτήσουν,
η ΑΟΖ προχωράει, και άλλα πολλά δευτερεύοντα ή μη, που δείχνουν ότι θέλουν δεν
θέλουν κάποιοι, η χώρα προχωρά στην ανάκαμψη.
Σίγουρα πρέπει ακόμη να γίνουν πάρα πολλά. Όμως όσοι
ζούμε και ξέρουμε την Ελλάδα, καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να γίνει ακόμη
και το πιο αυτονόητο όταν έχεις απέναντί σου κεκτημένα συμφέροντα
επιχειρηματιών, συνδικαλιστών, και λοιπών αντιδραστικών πανίσχυρών ομάδων που
επί δεκαετίες κάνουν κουμάντο από τα παρασκήνια και από τα πεζοδρόμια.
Και για όσους υποτιμούν τη συμβολή του Σαμαρά,
να τους θυμίσω κάτι το αυτονόητο, που πολλοί επιλέγουν τεχνηέντως να το
αγνοούν.
Ο Σαμαράς είπαμε επελέγη για την αρχηγία της ΝΔ
από τη βάση της.
Οι μηχανισμοί του κόμματος τον θεωρούσαν (και
ίσως και σήμερα σε ένα βαθμό) ως ξένο σώμα.
Το κόμμα σαν κόμμα τον εχθρεύονταν.
Έτσι ο Σαμαράς κληρονόμησε μια ΝΔ απαρτιζόμενη
κατά το ½ από ντορικούς, και από το άλλο ½ από καραμανλικούς.
Τη μεγάλη μάχη του για να ορθοποδήσει η Ελλάδα ο
Σαμαράς την έδωσε έχοντας απέναντί του μια εχθρική τρόικα, μια καχύποπτη
Μέρκελ, και έναν Σύριζα που τάζει τα πάντα στους πάντες υπονομεύοντας
καθημερινά το μέλλον μας για ψηφοθηρικούς λόγους και μόνο.
Δίπλα του στα χαρακώματα, ο Σαμαράς αντί για
πραγματικούς συμμάχους είχε και έχει τον γνωστό Μπένυ, που επίσης τον κοιτάζει
με ένα μάτι, και τον αλήστου μνήμης κυρ Φώτη!
Με αυτούς στο πλευρό του έδωσε τον υπέρτατο
αγώνα…
Και από πίσω, αντί για έναν στρατό ενωμένη
γροθιά, είχε την ΝΔ, που όπως είπαμε την κληρονόμησε και δεν την έφτιαξε ο ίδιος,
άρα αποτελούμενη από ιδιοτελείς ανθρωπάκους που με τη πρώτη κουτσουκέλα του
ήταν έτοιμοι να τον φάνε ζωντανό, για τους δικούς τους μικροκομματικούς
συμφεροντολογικούς λόγους.
Χώρια οι Αν Ελ, χώρια οι χρυσαυγίτες, και χώρια
οι κάθε είδους αγαναΧτιστές που καθημερινά έβαζαν νάρκες σε κάθε προσπάθεια του
Σαμαρά.
Έτσι έδωσε και έτσι συνεχίζει να δίνει τη μεγάλη
μάχη ο Σαμαράς.
Μόνος του (με ελάχιστους δικούς του), και με την
(ανοργάνωτη) βάση να τον στηρίζει, κόντρα στα θηρία εντός και εκτός της Ελλάδας,
εντός και εκτός του κόμματός του.
Και είτε στο τέλος πετύχει, είτε πάει αδιάβαστος,
η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς δεν κιότεψε, στάθηκε όρθιος, και μαζί του στάθηκε
όρθια (όσο μπορούσε) η Ελλάδα.
Και αν αυτό δεν του το αναγνωρίσει η γενικά
μικροπρεπής νεοελληνική κοινωνία μας, είμαι σίγουρος πως θα του το αναγνωρίσει
η ιστορία.
Και μακάρι να αντέξει ως το τέλος, διότι αν
κρίνω από την εναλλακτική λύση, τον Αλέξη δηλαδή, που με το φτωχό μυαλό του θα
βαράει το ντέφι και η κακιά τρόικα ή και οι αγορές θα χορεύουν τσάμικο, τότε
ζήτω που καήκαμε…
Γι αυτό λοιπόν: Σαμαρά κράτα γερά!
Strange Attractor
ΥΓ- Οι διάφοροι περίεργοι ως επί το πλείστον
ντορικοί που θεωρούν τον Σαμαρά ξένο σώμα στη ΝΔ, ξεχνούν
τεχνηέντως ότι ο ίδιος είναι γέννημα θρέμμα της ΝΔ, ενώ το ίνδαλμά τους (Μητσοτάκης)
προέρχεται από τους Παπανδρεϊκούς, και προσωπικά όταν ήμουν 16 χρονών είχα
παρακολουθήσει (τυχαία) συγκέντρωση του κόμματος των Φιλελεύθερων στη Πλατεία
Αριστοτέλους, όπου ο αρχηγός του Μητσοτάκης στόλιζε γενιές δεκατέσσερις τον
Καραμανλή (τον κανονικό).
Ένα χρόνο μετά ο Καραμανλής τον έκανε υπουργό
Συντονισμού, και έτσι έγινε νεοδημοκράτης ο Μητσοτάκης.
Καλά είναι να έχουμε μνήμη, αν θέλουμε να έχουμε
και άποψη.
Εγινε Πρωθυπουργός στα δύσκολα όταν απλά θα μπορούσε να κάτσει και εύκολα να αναλάβει μια διαλυμένη χώρα.Μπορεί να έγιναν λάθη αλλά η πραγματικότητα αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.Ήταν ο καλύτερος που μπορούσαμε να έχουμε σε αυτές τις στιγμές και εξαιτίας του αποφύγαμε πολλοί τις Σειρήνες τις ροζ και τις μαύρες.Και ξέρω πολύ καλά πόσο δυνατά ακούγονται αυτές οι Σειρήνες στην δουλειά μου
ΑπάντησηΔιαγραφή