Senatus populusque…

Προχθές, όσο η τηλεόραση έδειχνε την ωραία σκηνή του έπους που ακούει στο όνομα ελληνικό πανεπιστήμιο, με τις λαϊκές δυνάμεις να εισβάλλουν στα ανάκτορα της αστικής συγκλήτου, προσπαθούσα να διακρίνω τη σεβάσμια μορφή της δασκάλας και αγωνίστριας Θεανώς Φωτίου.

Ματαίως όμως και ανησύχησα μην την τελευταία στιγμή λιποψύχησε, κρυολόγησε ή κατελήφθη εξαπίνης από κάποιον άγνωστο ιό, απ’ αυτούς που αναστέλλουν την εξέλιξη της ταξικής πάλης, κάτι σαν τους Β-αναστολείς της αρτηριακής πίεσης…

Με καθησύχασε όμως η παρέμβαση του επίσης δασκάλου και αγωνιστή κ. Μητρόπουλου, του εργατολόγου, την επομένη, ο οποίος διευκρίνισε πως διαφωνεί με τον τρόπο παρέμβασης του λαού στις εργασίες της Συγκλήτου πλην όμως τη βρίσκει ώς ένα σημείο δικαιολογημένη.

Θεωρεί πως πρόκειται για μία εντελώς φυσιολογική ψυχολογική αντίδραση των αγνών αγωνιστών του εκπαιδευτικού μας συστήματος στην υπερβολική έκθεση του κ. Φορτσάκη στη δημοσιότητα.

Και σκέφτηκα ακούγοντας τον κ. Μητρόπουλο, τον εργατολόγο, πως τέτοιοι άνθρωποι μας πρέπουν κι ας μην είναι και αρχιερείς, άνθρωποι που μπορούν να διακρίνουν τις υπόγειες κινήσεις της ύπαρξης πέρα από την επιφάνεια, που ψυχολογούν τις πολιτικές κινήσεις και αναδεικνύουν την πολιτική σημασία ακόμη και της κοινής ψυχασθένειας.
Από σεβασμό στον θεσμό υποθέτω ο κ. Μητρόπουλος, ο εργατολόγος, δεν είπε πως ο κ. Φορτσάκης δεν έχει το ταλέντο του Πελεγρίνη του αξέχαστου με τη χλαμύδα, πως πεζολογεί αφορήτως και αυθαιρετεί διότι δεν θέτει σε δημόσιο διάλογο τα δύο μεγάλα προβλήματα του πανεπιστημίου μας, τον τρόπο φύλαξης των χώρων και την απαλλαγή του από τους φοιτητές που δεν φοιτούν.

Κοινώς, ο κ. Φορτσάκης, ως συγκλητικός, δεν αντιλαμβάνεται τη λαϊκή ψυχή των τριάντα παιδιών τα οποία, αγανακτισμένα από τη δημόσια προβολή του πρύτανη και θέλοντας να τον ανταγωνιστούν εν ονόματι της ισονομίας, αποστηθίζουν αγωνιστικά εδάφια και παίζουν το έργο «φοιτητικό κίνημα» σε πρώτη ευκαιρία. Εργο το οποίο, για να είμαι ειλικρινής και με όλον τον σεβασμό στην ελίτ της plebis, έχει αρχίσει να κουράζει.

Και αν κάτι αισιόδοξο ακούστηκε προχθές σε όλη τη βαβούρα, ήταν αυτό που ο ίδιος ο κ. Φορτσάκης φώναξε στους μαινόμενους αγωνιστές: «Αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα».

Σκληρός ο κ. Φορτσάκης.

Ποιους αγώνες θα έχουν να διηγούνται στα εγγόνια τους τα σημερινά παιδιά και οι αυριανοί παππούδες;

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή