Διαβάζουμε στο Πρώτο Θέμα (εδώ θα μπει λινκ) άρθρο της La Republica περί κάποιου υποτιθέμενου πλάνου του Αλέξη Τσίπρα το οποίο εξυφαίνεται στους σκοτεινούς διαδρόμους των Βρυξελλών. Διαβάζουμε από τον αναλυτή της εφημερίδας, κο Λιβίνι, πως «ο Αλέξης Τσίπρας εργάζεται στο παρασκήνιο με τους γεφυροποιούς των Βρυξελλών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με στόχο την επίτευξη ενός συμβιβασμού που να απομακρύνει τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, βγάζοντας από το μαγικό καπέλο μια λύση που να επιτρέπει σε όλους να πουν ότι νικήσανε, καθιστώντας δυνατή, μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, την υπογραφή μιας συμφωνίας με την Τρόικα».
Διαβάζοντας περαιτέρω, αντιλαμβάνεται κανείς πως είναι εκτός τόπου και χρόνου όλο το πλαίσιο της λεγόμενης συμβιβαστικής πρότασης. Το κύριο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ αφορά την υποχρέωση τήρησης πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους 4,5% μετά το 2016, που κρίνει ότι είναι πολύ υψηλή και δεσμεύει πόρους από την ανάπτυξη. Το δημόσιο χρέος μας είναι εν πολλοίς ήδη βιώσιμο καθώς η προβολή που είχε γίνει το 2012 έχει ανατραπεί δραστικά προς το καλύτερο και το 2013 και το 2014. Η ύφεση απομειώθηκε πολύ πιο γρήγορα από ό,τι προβλεπόταν και μετετράπη ήδη σε ανάπτυξη από το 3ο τρίμηνο του 2014 (αντί για το τέλος του 2015), η χώρα έχει πρωτογενή πλεονάσματα πολύ μεγαλύτερα από τα προβλεπόμενα, τα ομόλογα Αλογοσκούφη 4,5 δισ. ευρώ αποπληρώθηκαν από τις τράπεζες αντί να ανανεωθούν.
Αυτό που απομένει είναι η εφαρμογή της δέσμευσης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Νοεμβρίου 2012 (τότε που ο Σαμαράς δεν διαπραγματεύτηκε τόσο σκληρά υποτίθεται) για το πρώτο δάνειο των 78 δις ευρώ, των προβλέψεων που εφαρμόστηκαν για το 2ο δάνειο των 130 δις ευρώ (μείωση επιτοκίου 0,5%, επιμήκυνση της διάρκειας του χρέους στα 30 έτη, περίοδος χάριτος πληρωμής χρεωλυσίων 10 ετών). Τέλος, κάποιες κεντρικές τράπεζες έχουν επιστρέψει τα κέρδη τους από την επένδυση στα ελληνικά ομόλογα. Στην παραπάνω εξίσωση δεν έχει υπολογιστεί επουδενί η αφαίρεση από το ελληνικό δημόσιο χρέος του ποσού του ΤΧΣ ύψους 50 δις ευρώ, εκ των οποίων 11,5 δισ. δεν έχουν αξιοποιηθεί και θα επιστραφούν αν όλα πάνε καλά. Μετά την εφαρμογή των warrants των τραπεζών, το ΤΧΣ θα επανακτήσει τα ποσά που επένδυσε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Γίνεται αντιληπτό ότι πρόβλημα με το χρέος επί της ουσίας δεν υφίσταται, απλώς το διατηρούμε και εμείς στην επικαιρότητα διεκδικώντας την επέκταση της συμφωνίας του Νοεμβρίου του 2012. Τέλος, ακόμα και στον πυρήνα της επιδίωξης Τσίπρα, περί της χαλάρωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων, ήδη ο Γιουνκέρ πιέζει να μην συμπεριλαμβάνται στα ελλείμματα τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων των κρατών. Μονομερώς όμως αυτά δεν γίνονται, ούτε με τσαμπουκάδες, ούτε με στάση πληρωμών. Και προφανώς συνδέονται με την εφαρμογή προγραμμάτων και μεταρρυθμίσεων. Αυτές οι ρητορείες του Τσίπρα και των υπολοίπων μας μετατρέπει σε ιδανικούς αυτόχειρες για αυτούς που ψάχνουν αποδιοπομπαίους τράγους και "ειδικές περιπτώσεις".
Αλέξανδρος Αρβανιτάκης
Πολιτικός Επιστήμονας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου