Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…

Την ώρα που το EUROWORKING GROUP απέρριπτε την Τετάρτη 25 Μαρτίου το ελληνικό αίτημα για είσπραξη 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ από τα κεφάλαια του ΤΧΣ που επεστράφησαν στο EFSF ώστε να αντιμετωπισθούν τα άμεσα προβλήματα ρευστότητας του δημοσίου, στην Αθήνα πετούσαν αεροπλάνα και ελικόπτερα, έπεφταν κανονιοβολισμοί, παιάνιζαν μπάντες, παρήλαυναν πεζοπόρα και μηχανοκίνητα στρατιωτικά τμήματα, στρατιώτες μοίραζαν πλαστικά σημαιάκια και, σε έναν πρωτοφανή μουσικό συνδυασμό, φιλαρμονικές μαζί με κλαρινοκομπανίες και νταούλια έδιναν τον ρυθμό σε χορευτικά συγκροτήματα, που κατέφθασαν στην πλατεία Συντάγματος από όλη την Ελλάδα.

Η αποθέωση του κιτς σε όλο του το μεγαλείο, το φαινόμενο που είδαμε.

Αλλά και η επιτομή του εθνικολαϊκισμού, με προβολή της δήθεν λαϊκής παράδοσης και της δήθεν εθνικής ισχύος.

Του αριστεροδεξιού εθνικολαϊκισμού, ο οποίος κάνει σήμερα ιδιαιτέρως εμφανή την παρουσία του στο αριστεροδεξιό κυβερνητικό σχήμα.

Και δυστυχώς όχι μόνο σε μία παρέλαση…

Του δεξιού εθνικολαϊκισμού μέσα στη κυβέρνηση προεξάρχει ο κ. Καμμένος και το κόμμα του. Με αφελή επιχειρήματα και απλοϊκές συνομωσιολογικές εμπνεύσεις κινήματος κοινωνικοπολιτικής διαμαρτυρίας, καταγγέλλει τους «άλλους» που φταίνε για τη σημερινή κρίση: Τους Γερμανούς και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, την κλεπτοκρατία, τις ελίτ και γενικά τους «από πάνω», τους λαθρομετανάστες κλπ.

Όλοι αυτοί και όλα αυτά μπορεί να αντιμετωπισθούν, κατά τον κ. Καμμένο, μόνο μέσα στο πλαίσιο μιας νέας «εθνικής ανεξαρτησίας», μακρυά από υπερεθνικά σχήματα και «ξένους» είτε αυτοί είναι τραπεζίτες, είτε λαθρομετανάστες, μαζί με τον «καλό λαό», μαζί με τους «απο κάτω» που καταδυναστεύονται από τους «απο πάνω», μακρυά από διαχωρισμούς τύπου Δεξιά – Αριστερά αλλά με επίκληση της συμμαχίας των «Καλών» εναντίον των «Κακών», με τη σύμπηξη του μετώπου των «πατριωτών» αντιμνημονιακών εναντίον των «εθνοπροδοτών» μνημονιακών.

Του αριστερού εθνολαϊκισμού μέσα στο συγκρότημα της εξουσίας προεξάρχει η πρόεδρος της Βουλής κα. Κωνσταντοπούλου, έχοντας μάλιστα και ένα κανάλι – το κανάλι της Βουλής – στη διάθεσή της.

Και κατά τη δική της άποψη δεν χρωστάμε αλλά μας χρωστούν οι Γερμανοί και άλλοι Ευρωπαίοι, όλοι μας έχουν αδικήσει, η ελληνική και διεθνής κλεπτοκρατία φταίει για όλα, τα μνημόνια πρέπει να καταγγελθούν και να σχιστούν, το χρέος είναι επαχθές και επονείδιστο και άρα δεν πρέπει να αποπληρωθεί και πολλά άλλα παρόμοια.

Σε μία έξαρση μάλιστα ακραίου λαϊκισμού η κα. Κωνσταντοπούλου χρησιμοποίησε και τις ατυχείς απολυμένες καθαρίστριες ως ντεκόρ σε ένα προσωπικό πρόγραμμά της από τον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής, για να περάσει το μήνυμα ότι αυτή, ως «απο πάνω», στέκεται δίπλα στους «απο κάτω».

Συμπίπτουν όλοι αυτοί και όλα αυτά σε έναν κοινό παρονομαστή: Τον ανερμάτιστο αντιμνημονιακό λόγο, την υιοθέτηση μιας άκριτης πολιτικής κινήματος διαμαρτυρίας, την απλουστευτική επιχειρηματολογία, την καταγγελτική ρητορεία  και την εθνικολαϊκιστική αντίληψη.

Συμπίπτουν ακόμη σε πολλά σημεία με θέσεις του βαθέως ΠΑΣΟΚ, της λαϊκιστικής Δεξιάς μέσα στη Νέα Δημοκρατία, αλλά και της Χρυσής Αυγής.

Και είναι γνήσιοι διάδοχοι του «πατέρα» του Μεταπολιτευτικού λαϊκισμού, του Ανδρέα Παπανδρέου.

«Εχθροί του λαού» ήταν το 1981 οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, «εχθροί του λαού» είναι σήμερα οι Γερμανοί και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στις φιέστες της 25ης Μαρτίου, που συνδιοργάνωσαν ο κ. Καμμένος και η περιφερειάρχης κα. Δούρου αναδείχθηκε ανάγλυφα ο επελαύνων αριστεροδεξιός εθνικολαϊκισμός.

Μπάντες, κλαρίνα, νταούλια, τσολιάδες και καραγκούνες, τανκς και αεροπλάνα σε ένα αδιανόητο σύμπλεγμα, η δήθεν λαϊκή κουλτούρα και η δήθεν πολεμική ισχύς, σε ένα μείγμα που θύμιζε έντονα τις γιορτές της χούντας, έδωσαν το στίγμα μιας ισχυρής και επικίνδυνης τάσης, που υπάρχει και αναπτύσσεται μέσα στο αριστεροδεξιό κυβερνητικό συγκρότημα.

Είναι αυτό το πρώτο έντονο δημόσιο στίγμα στη σημερινή προβληματική Ελλάδα μιας απόπειρας ιδεολογικής επικυριαρχίας του ακροδεξιού λαϊκισμού των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του ακροαριστερού λαϊκισμού που ενυπάρχει σε μία πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Και αποτελεί ένα σύμπτωμα, που πρέπει να έγκαιρα να καταπολεμηθεί, πριν η απόπειρα ιδεολογικής επικυριαρχίας μετεξελιχθεί, υποβοηθούμενη και από τη σημερινή μεγάλη κοινωνικοοικονομική κρίση, και σε απόπειρα πολιτικής επικυριαρχίας.

Και καθώς οι μπάντες παιάνιζαν το «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» μέσα στο απερίγραπτο κιτς της πλατείας Συντάγματος, μου ήλθε στο νου η μνημειώδης φράση του Μάνου Χατζιδάκι: «Ακριβώς αφού ποτέ δεν πεθαίνει, δεν υπάρχει ελπίδα και να αναστηθεί». 

Πάνος Λουκάκος

The TOC