Οι κομπλεξικοί … που όμως ψηφίζουν!

Εκτός από τους άνεργους και τους χτυπημένους από την κρίση, εκτός από τους μπαταχτσήδες, εκτός από τους (πούρους) «αριστερούς», εκτός από τους αργόμισθους δημοσίους υπαλλήλους,  και εκτός από τους δραχμολάγνους, που έχουν βγάλει ήδη τα λεφτά τους έξω, υπάρχει και μια ακόμη (όχι ασήμαντη) κατηγορία οπαδών και ψηφοφόρων του Σύριζα: Οι συμπλεγματικοί, βαλκάνιας νοοτροπίας, φοβικοί και εμμονικοί μικρόνοες.

Αυτοί που δεν είναι αριστεροί, αλλά βρήκαν ευκαιρία να εκφράσουν τις… τρικυμίες εν κρανίω τους.

Και αυτή η τελευταία κατηγορία είναι που συνεχίζει να ακούγεται μετά από δυο μήνες καταστροφικής διακυβέρνησης Σύριζα.

Οι άλλοι εξαφανίστηκαν, για πολλούς και διάφορους λόγους, με κυριότερο την «προδοσία» του Αλέξη, που άλλα έλεγε και άλλα κάνει.

Ναι, αλλά οι συμπλεγματικοί που λέγαμε συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη της «αξιοπρέπειας».

Με μόνιμη επωδό το «σηκώσαμε ανάστημα για πρώτη φορά»…

Άσχετα αν η «περήφανη» ελληνική κυβέρνηση, που σήκωσε ανάστημα μέσω του Δρος Μπαρουφάκη (1.63 χωρίς τακούνια),  έχει καταντήσει ο καρπαζοεισπράκτορας της ΕΕ, και απαξάπαντα τα διεθνή ΜΜΕ, και οι παγκόσμιοι ηγέτες λοιδορούν τον Αλέξη (ως τον νέο Τζανετάκο) και κυρίως τον εγωπαθή υπουργό μας επί των Οικονομικών.

Οι Βαλκάνιοι όμως κομπλεξικοί συμπολίτες μας εκεί… στο μετερίζι τους.

Παλεύοντας με ανύπαρκτους εχθρούς, και υπερασπιζόμενοι την διεθνή μας απομόνωση, την οποία βαφτίζουν αξιοπρέπεια,  ονειρευόμενοι τη μετατροπή μας σε κάτι σαν την πάλαι ποτέ Αλβανία του Ενβέρ. Όπου κυριαρχούσε η πείνα και η φτώχεια, αλλά από περηφάνια να φαν κι οι κότες!

Κάτι σαν τη Βενεζουέλα δηλαδή, που δυο χρόνια τώρα δεν έχει ούτε καν χαρτί υγείας.

Βέβαια, οι ως άνω σπάνια γνωρίζουν ξένες γλώσσες, και η μόνη τους ενημέρωση είναι από τα συμβατικά ελληνικά ΜΜΕ και τα μπλογκς της κακιάς ώρας που πουλάνε ελληνοπρέπεια σε χαϊβάνια. Και η όποια διεθνής τους ενημέρωση είναι εξ αντανακλάσεως, από δεύτερο χέρι, φιλτραρισμένη, ή στη καλύτερη από μετάφραση που οι ίδιοι βάζουν στο γκουγκλ… καταλαβαίνετε δηλαδή. Κάτι σαν τα αγγλικά του Αλέξη.

Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν, που πίνουν νερό στο όνομα του Μπαρουφάκη και του Σκουρλέτη, δεν είναι κατ’ ανάγκη αριστεροί. Άλλοι είναι ημιμαθείς εθνικιστές, που θεωρούν τον συγκαμένο ως αληθινό πατριώτη, άλλοι είναι νεορθόδοξοι που κινούνται στα όρια του ταλιμπανισμού της καθ’ ημάς Ανατολής λατρεύοντας το ράσο, άλλοι (οι περισσότεροι) είναι πρώην πασόκοι, οι φριχτοί μικρομεσαίοι, που έλεγε ο Τζιμάκος, και άλλοι είναι απλά ζαλισμένοι, μέχρι πρότινος απολιτίκ, και από τη κρίση και μετά αγαναΧτιστές.

Για τους οποίους για όλα τα δεινά μας φταίνε οι κακοί ξένοι που επί αιώνες μας καταδυναστεύουν (ίσως και να μας ψεκάζουν).

Και που έχουν πρότυπο τον Ελληναρά Πάνο, και τον εξίσου ημιμαθή με αυτούς επαρχιώτικης νοοτροπίας Αλέξη, που είναι το ίνδαλμά τους, επειδή τους μοιάζει. Είναι η προσωποποίησή της μκρότητάς τους, και τους εκφράζει.

Το λαϊκό παλικαράκι, που με μόνο εφόδιο τη τσάμπα μαγκιά και το στραβό το στόμα, κατάφερε και μέσα από γρηγοράδες και κομματικούς διαδρομισμούς έγινε αρχηγός της Ελλάδας, και τώρα κουνάει το δάκτυλο στους διεθνείς τοκογλύφους. Κουτσαβάκικα πράγματα…

Είναι δηλαδή στα μέτρα τους ο Αλέξης. Ταυτίζονται.  Κατανοήσιμη ποσότητα.

Κοινή συνισταμένη όλων τους το απέραντο κόμπλεξ απέναντι στη Δύση, την οποία θαυμάζουν και μισούν ταυτόχρονα.

Τη θαυμάζουν ζηλότυπα για όλα όσα έχει πετύχει, και τη μισούν διότι αντιπροσωπεύει τον καθρέφτη της δικής τους ανεπάρκειας.

Με αποτέλεσμα οι περισσότεροι, να περιχαρακώνονται στον βαλκανικό βλαχομπαρόκ τους μικρόκοσμο, εκεί όπου νομίζουν ότι χάρη στο αρχαίο μας κλέος, οι σαφώς (κατ αυτούς) «κατώτεροι» Βαλκάνιοι και άλλοι ανατολίτες θα τους έχουν στο βάθρο.

Προτιμούν δηλαδή να είναι μεγάλα ψάρια σε μικρή λίμνη παρά μικρά ψάρια σε μεγάλη.

Και επειδή είναι στη φύση του ανθρώπου να κατεβάζει στο μπόι του ότι δεν μπορεί να φτάσει, βρισκόμαστε σήμερα σε μια φάση «πατριωτικού» παροξυσμού, όπου η ιδεολογία (και η λογική) έχει αντικατασταθεί από την ιδεοληψία.

Με αποτέλεσμα να οργανώνονται κιτς φιέστες για την 25^η Μαρτίου, και να πανηγυρίζουν οι Ελληναράδες, που κατ αυτούς γιορτάζουμε την εκδίωξη των Ναζί από τη χώρα (βλ. Σαμίου).

Για τόσο Έλληνες και δη μορφωμένους μιλάμε.

Για άτομα που σεληνιάζονται με Γονίδη, και που τουιτάρουν τις σοφίες του Νότη… που είναι Αίλυνας με κεφαλαίο το Α, να τα λέμε αυτά!

Και το περίεργο είναι ότι σε αυτή τη συνομοταξία ανήκουν και άτομα που έχουν σπουδάσει ή ζήσει στο εξωτερικό, ακόμη και άτομα που έχουν ακαδημαϊκή καριέρα στην Εσπερία.

Ναι αλλά… το γνωρίζω το είδος. Είναι σαν τους επαρχιώτες περασμένων δεκαετιών (βλ. ταινίες Χατζηχρήστου), που επισκέπτονταν την πρωτεύουσα και θαμπώνονταν από την πλατεία Ομόνοιας.

Έτσι και οι σύγχρονοι «επαρχιώτες» πάνε, σπουδάζουν, ζουν, εργάζονται κλπ στη Δύση, αλλά παραμένουν ξένο σώμα, ανίκανοι να ενσωματωθούν.

Ζώντας στον δικό τους μικρόκοσμο, σε αόρατα «γκέτο» ελληνικότητας.

Είναι η άμυνά τους απέναντι σε ότι δεν μπορούν να φτάσουν.

Πέρασαν δηλαδή, αλλά δεν ακούμπησαν.

Και με τη βαλκάνια τσαχπινοκουτοπονηριά τους, κοιτάνε πώς να ρίξουν τη Δύση, πως να τη προσβάλλουν.

Πώς να τη φέρουν στα μέτρα τους. Μετατρέποντας την σε δαίμονα, που άλλη δουλειά δεν έχει παρά το να κυνηγάει τον περήφανο νεοέλληνα.

Παίζοντάς το και καλά «Έλληνες», κρυμμένοι πάντα πίσω από κάποιους προγόνους μας, που έκαναν ότι έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν, αρνούμενοι όμως να αποδεχτούν τη σημερινή μιζέρια μας.

Αρνούμενοι να αποδεχτούν ότι στους δεκάδες αιώνες που μεσολάβησαν από τον Περικλή ως τα σήμερα, οι Φράγκοι διέπρεψαν σε όλα τα επίπεδα και εμείς ήμασταν στη καλύτερη  κλεφτοκοτάδες (με την αναλαμπή - εξαίρεση του Βυζαντίου, που κάποιοι ξαναανακάλυψαν όψιμα).

Αυτοί λοιπόν οι συμπλεγματικοί, όχι μόνο υπερασπίζονται την διεθνή μας απομόνωση που επεξεργάζεται και διεκπεραιώνει ο Σύριζα, αλλά κάποιοι εξ αυτών είναι και μέλη της κυβέρνησης!

Εκπέμποντας μιζέρια και φτωχοπροδρομισμό σε ολόκληρη την υφήλιο.

Γι αυτό και γίναμε το διεθνές ανέκδοτο μέσα σε δυο μόλις μήνες.

Και για αυτό αν δεν γίνει το θαύμα, αν δεν σταματήσει τη τσάμπα μαγκιά ο Αλέξης κι η παρέα του, αν δεν κάνει την απαραίτητη κωλοτούμπα, σε λίγο καιρό θα κυνηγιόμαστε στους δρόμους για ένα σακί αλεύρι, αγαναΧτιστές, αριστεροί, δεξιοί, και μνημονιακοί συγχρόνως, ένα κουβάρι, περιμένοντας τα αεροπλάνα των «κακών» Δυτικών να μας ρίξουν … ανθρωπιστική βοήθεια.

Εκτός κι αν νομίζουν κάποιοι ότι με περηφάνια και μόνο μπορεί να ζει ο άνθρωπος, όπως είπε και ο πολύς Μπαρουφάκης,  που να με θυμηθείτε στο εγγύς μέλλον πάλι μόνο μέσω Σκάιπ θα τον βλέπουμε από κανένα Μπαλί. Αυτός δεν έχει οικονομική ανάγκη, οπότε ότι θέλει λέει (και κάνει).

Βέβαια, άτομα που θαυμάζουν (και ψηφίζουν) την Ραχήλ, τον Πάνο, την Ζωζώ, τον Δρα Μπαρουφάκη, τον Διαμαντόπουλο, την Κουντουρά, τον Τέρενς Σπένσερ Κουίκ, τον Κουράκη, τον Πάντζα, την Βαλαβάνη, και άλλα τέτοια σούργελα, έχουν ήδη αποστασιοποιηθεί τόσο πολύ από την κοινή λογική, που όλα είναι πιθανά.

Ακόμη και να χρίσουν τον Χαϊκάλη ισόβιο πρωθυπουργό!

Ο Θεός της Ελλάδας ας βάλει το χεράκι του και ας μας βοηθήσει… διότι με αυτούς που μπλέξαμε…

Strange Attractor

ΥΓ- Τα παλιά τα χρόνια όλοι αυτοί οι κομπλεξικοί φριχτοί μικρομεσαίοι θα ήταν χουντικοί, αργότερα πασόκοι.

Σήμερα μέσα στον γενικό ιδεολογικοπολιτικό αχταρμά, με τη γενικευμένη οικονομική ανέχεια ως δαμόκλεια σπάθη, η «περήφανη» στάση εκφράζεται από το συνονθύλευμα Αν. Ελ και Σύριζα, οπότε…

Δρέπουμε τους καρπούς μιας ολόκληρης εποχής που σημαδεύτηκε από παιδαγωγούς στυλ Κορομηλά, Μενεγάκη, Μικρούτσικου, και λοιπών μαϊντανών.

Με τις υγείες μας.

ΥΓ 2- Όταν η επαρχιώτικη νοοτροπία και τα βαλκανικά κόμπλεξ συνοδεύονται από έντονο ναρκισσισμό, τότε έχουμε ως αποτέλεσμα φρούτα στυλ Ζωζώς και Μπαρουφάκη.

Τα πάντα όλα είναι ψυχολογία… Το λέει και η Ελεονώρα Μελέτη!

Και λίγο αστρολογία … αυτό το λέει η Λίτσα Πατέρα.