Άνγκελα μου, Αλέξη μου…

Είναι βέβαιο ότι δεν θα της μιλήσει για τους Μερκελιστές, ούτε για τους γερμανοτσολιάδες που την υπηρετούν στη χώρα μας.

Είναι βέβαιο ότι δεν θα της μιλήσει ούτε για το πόσο εγκλημάτισε η… Βέρμαχτ εναντίον του ευρώ και της λιτότητας.

Είναι βέβαιο, ακόμη, ότι δεν θα πει κουβέντα για την… πλαστογραφία με το υψωμένο μεσαίο δάκτυλο του υπουργού Οικονομικών.

Ούτε για την αποστολή τζιχαντιστών με την οποία απείλησε το Βερολίνο ο συνέταιρός του στην εξουσία…

Είναι βέβαιο επίσης, ότι η συνάντηση Μέρκελ – Τσίπρα μετά την πρωτοβουλία της Γερμανίδας καγκελαρίου, αποτελεί τη σημαντικότερη ευκαιρία να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών, δεδομένου ότι θα είναι «εγκληματική» αμέλεια ν’ αφεθούν οι προσωπικές διαφορές κι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, να υπονομεύουν τόσο τις σχέσεις των δυο λαών, όσο και τη δική μας προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων μας.

Η συνάντηση αποτελεί, επαναλαμβάνω, μοναδική ευκαιρία.

Η Μέρκελ, παρά τα όσα έχει ακούσει από τον Έλληνα πρωθυπουργό, σήκωσε το τηλέφωνο κι έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει ως ηγέτης.

Δεν άφησε τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος και τις άστοχες δηλώσεις –ένθεν κακείθεν- ν’ αποτελέσουν εμπόδιο στην αναγκαία εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δυο χώρες.

Δεν γνωρίζω τι αποτελέσματα θα έχει η συνάντηση των δυο ηγετών κι εκ τούτου κρατώ μικρό καλάθι, αφού είναι άγνωστο με τι «τουπέ» θα εμφανιστεί ο καθένας και πόσο θα επιθυμεί ειλικρινή συζήτηση.

Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε από άστοχες και λαϊκίστικες δηλώσεις, δεν ωφελεί ούτε εμάς, ούτε τη Γερμανία.

Ούτε καν την ίδια την Ευρώπη ν’ αποφύγει μεγαλύτερη κρίση της ήδη υφιστάμενης, πολύ περισσότερο όταν την ώρα της συνάντησης Μέρκελ –Τσίπρα, θα έχουν γίνει γνωστά τ’ αποτελέσματα των γαλλικών νομαρχιακών εκλογών, που κατά πάσα βεβαιότητα θα επιβεβαιώνουν την …άφιξη στην κεντρική ευρωπαϊκή σκηνή της ακροδεξιάς Μαρί Λεπέν.

Χώρια που εμείς είμαστε εκείνοι που έχουν συνεχώς απλωμένο το χέρι για δανεικά.

Συνεπώς, η κατάδειξη πλέον, πολιτικής γενναιότητας και ρεαλισμού, είναι υπέρ το δέον αναγκαίες.

Κι ας μη ξεχνάμε, ότι η Ευρώπη από την εποχή των μεγάλων της ηγετών μέχρι σήμερα, προχώρησε μέσα από διαρκείς συμβιβασμούς κι αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Προσωπικά εύχομαι ο έντιμος συμβιβασμός που αναζητά η ελληνική κυβέρνηση, να μη τορπιλιστεί από την υπεροψία του ισχυρού ούτε από επικοινωνιακά τερτίπια εθνικής περηφάνιας για εσωτερική κατανάλωση.

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

GR Post