Ξεκολλήστε επιτέλους από τη δεκαετία του '80!

Η πλήρης αλλαγή οικονομικής πολιτικής και η απαλλαγή του πολιτικού συστήματος από τον λαϊκισμό είναι η μόνη λύση που υπάρχει πλέον για να ορθοποδήσει η οικονομία και να περάσουμε από την ύφεση στην ανάπτυξη.

Χρειάζεται δηλαδή άμεσα απελευθέρωση όλων των αγορών και επαγγελμάτων, προσέλκυση ξένων και ελληνικών επενδύσεων, κατάργηση και όχι απλώς μείωση της γραφειοκρατίας, ριζικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, δραστικό περιορισμό των αντιπαραγωγικών δράσεων του δημοσίου τομέα και κυρίως άμεση μείωση των φόρων που θα στηριχθεί στη μείωση των δαπανών του δημοσίου και στην σύλληψη της φοροδιαφυγής. 

Φυσικά κανείς δεν συζητά για αυτά, κανένα κόμμα δεν τα προτείνει και το σύνολο του πολιτικού συστήματος στρέφεται ξανά με μανία προς τον λαικισμό.

Ομως, οι λαικιστικές υποσχέσεις που χαιδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων δεν έχουν πλέον κανένα νόημα, αντίθετα καθηλώνουν την οικονομία, παγιώνουν την ύφεση και διαλύουν κάθε προοπτική. 

Όλα όσα υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τα είχε υποσχεθεί νωρίτερα ο Σαμαράς και ακόμη νωρίτερα ο Γ. Παπανδρέου.

Κανείς δεν τα έκανε διότι κανείς δεν μπορούσε και δεν θα μπορέσει στο μέλλον να τα κάνει. Και δεν μπορεί διότι, πρώτον δεν υπάρχουν λεφτά και ούτε θα υπάρξουν και δεύτερον, διότι όλα αυτά είναι αντιπαραγωγικά, παλιομοδίτικα και δεν στέκουν στη σύγχρονη παγκόσμια κοινωνία που, θέλουμε δεν θέλουμε, μας αρέσει δεν μας αρέσει, είναι παγκοσμιοποιημένη. 

Δυστυχώς όλα τα κόμματα στηρίζουν την πολιτική τους σε ψευδείς υποσχέσεις, στην λαικιστική παροχολογία και σε ψευδοοράματα. Τελικά όμως καταλήγουν απλώς να αυξάνουν τους φόρους για να καλύψουν τις υψηλές ανάγκες για τη συντήρηση ενός σπάταλου και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα. 

Για να συνέλεθει η οικονομία πρέπει άμεσα να μειωθούν οι φόροι. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί όσο οι ανάγκες του δημοσίου για έσοδα παραμένουν πάρα πολύ υψηλές. Δεν μπορεί να συμβεί, όσο η φοροδιαφυγή βασιλεύει, δεν μπορεί να συμβεί όσο οι κυβερνήσεις αντικαθιστούν τη δημόσια διοίκηση κάθε δυο τρία χρόνια και όσο προσλαμβάνουν ημέτερους.

Δεν μπορεί να συμβεί όσο μια χούφτα διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες ελέγχουν όλες τις κυβερνήσεις.  

Για να επανέλθουμε σε ρυθμούς ανάπτυξης η οικονομία πρέπει να απαλλαγεί από τους διαπλεκόμενους - είναι καθαρά θέμα πολιτικής απόφασης και ελπίζω να είμαστε πολύ κοντά σε αυτό αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να υλοποιήσει έστω και αυτή τη μία υπόσχεση του. (Απορώ γιατί ακόμη δεν έχει κοστολογήσει και ζητήσει τα λεφτά για τις τηλεοπτικές άδειες - ποιανού τα συμφέροντα υπηρετεί και δεν το κάνει;)   

Η απελευθέρωση της οικονομίας από τον κρατισμό είναι άμεση ανάγκη. Η απελευθέρωση όλων των αγορών και των επαγγελμάτων το ίδιο. Η διαχείριση της περιουσίας του Δημοσίου, είτε μέσω πώλησης κρατικών επιχειρήσεων, γής και συμμετοχών σε ιδιωτικές δραστηριότητες το ίδιο. 

Το κλείσιμο άχρηστων δημόσιων οργανισμών είναι απαραίτητο.

Οι μετακινήσεις δημοσίων υπαλλήλων από θέσεις όπου πλεονάζουν σε θέσεις όπου υπάρχει ανάγκη είναι αναγκαίες.

Η δημιουργία ενός και μόνο ενιαίου ταμείου ασφάλισης, η καθιέρωση ανώτατης σύνταξης, ο περιορισμός των επικουρικών συντάξεων, όλα αυτά πρέπει να γίνουν για να μειωθούν οι δαπάνες.  

Όλα βέβαια κολλάνε στον λαικισμό των πολιτικών, αλλά και στις "παγίδες" που έχει βάλει το "σύστημα" ( ένα είναι το σύστημα στην Ελλάδα, η γραφειοκρατία του δημοσίου) ώστε τίποτα να μη μπορεί να αλλάξει. 

Και δυστυχώς όλα τα κόμματα, υπηρετούν αυτό το ένα και μοναδικό σύστημα. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να προτείνει οποιαδήποτε αλλαγή. Όλα θεωρούν ώς αλλαγή την επιστροφή στον κρατισμό της δεκαετίας του 80. 

Η Ελλάδα ζεί στις αρχές της δεκαετίας του 80 και κάποιοι θέλουν να την πάνε ακόμη πιο πίσω στη δεκαετία του 70.

Ωραία δεκαετία, δεν λέω, αλλά πέρασε.

Ο κόσμος προχώρησε, οι μηχανισμοί αλλάξανε, τα μυαλά των ανθρώπων αλλάξανε. Εδώ, τίποτα.

Οι πολίτες - που πολλοί τονίζουν οτι είναι συνυπεύθυνοι και φυσικά είναι, έχουν ένα μεγάλο ελαφρυντικό: Κανείς δεν τους έχει πεί την αλήθεια, κανείς δεν τους έχει προτείνει κάτι διαφορετικό, κανείς δεν τους έχει δώσει ένα άλλο όραμα. Δεν έχουν δηλαδή καμία άλλη εναλλακτική επιλογή, πέραν της λαικιστικής δεξιάς και της λαικιστικής αριστεράς.   

Αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι μια οικονομική πολιτική ελεύθερη, που θα επιτρέψει την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, όχι στο παλιό μοντέλο ιδιωτικών επιχειρήσεων που στηρίζονταν στις κρατικές παραγγελίες και στη διαπλοκή, αλλά στη δημιουργία παραγωγικών, εξωστρεφών και σύγχρονων μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων που να μπορούν να σταθούν σε διεθνές επίπεδο.

Και για να γίνει αυτό θα πρέπει κάποιοι (πολύ λίγοι) από τους υπάρχοντες πολιτικούς να συστρατευθούν σε μια νέα λογική μακριά από τον λαικισμό και να προσελκύσουν και άλλους πολίτες που μέχρι σήμερα δεν έχουν ασχοληθεί με την πολιτική, να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια.

Ήρθε η ώρα τα πράγματα να τα λέμε με το όνομα τους αντί να πιπιλάμε καραμέλες και να αντιπαραθέτουμε ταμπέλες όπως της Αριστεράς, της λαικής Δεξιάς, του νεοφιλελευθερισμού κλπ. 

Αν δεν το κάνουμε αυτό σε λίγο θα δούμε τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και την κατάρρευση του, ένα νέο ακραίο αριστερίστικο κόμμα να κερδίζει ψηφοφόρους, τη Χρυσή Αυγή να απειλεί τον κοινοβουλευτισμό με εκλογική νίκη, τους τρελούς και ψεκασμένους να αναρριχώνται σε πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας.

Δυστυχώς όμως, όλα αυτά είναι πολύ πιθανότερα από το να υπάρξει στην Ελλάδα μια πραγματικά προοδευτική (και όχι κατ' όνομα) αλλαγή.

Γρηγόρης Νικολόπουλος

Reporter.gr