Κυβέρνηση αναποφάσιστων…

Σαφώς και δεν είναι ό,τι το καλύτερο να διαπραγματεύεται κανείς με το πιστόλι στον κρόταφο.

Ούτε είναι καλύτερο η επίτευξη μιας οιασδήποτε συμφωνίας μόνο και μόνο για να κλείσει  το κεφάλαιο των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές ανεξαρτήτως του κόστους.

Όμως, αν αναλογιστεί κανείς πως από τις 25 Ιανουαρίου που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση χρειάστηκαν 25 μέρες για να καταλήξουν στις 20 Φεβρουαρίου ότι ζητάμε παράταση του μνημονίου και άρχισαν οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις και σχεδόν δύο μήνες τώρα οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν προχωρήσει ούτε βήμα, κάτι δείχνει. 

Δεν ξέρω ποιόν βολεύει αυτό το ροκάνισμα του χρόνου και ποιος θα βγει τελικά κερδισμένος, όμως   στο μεταξύ η κατάσταση στην πραγματική οικονομία έχει οδηγηθεί σε χειρότερο σημείο ακόμα και από αυτό  μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2012.
Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου ή δημοσιογραφική υπερβολή για να τονίσει μια κακή κατάσταση.

Ζούμε σε μια πραγματική παραλυσία της οικονομίας όπου δεν δουλεύει τίποτα.

Οι τράπεζες στην πραγματικότητα υπολειτουργούν και οι μόνες υπηρεσίες που προσφέρουν είναι να πληρώνουν συντάξεις  και να εξυπηρετούν στις αναλήψεις ή στις πληρωμές λογαριασμών ΔΕΚΟ.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις υπολειτουργούν καθώς έχουν στραγγίσει από ρευστότητα  και η πρόσβαση   στο χρήμα είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη και επίπονη διαδικασία.

Οι χιλιάδες επιχειρήσεις που προμηθεύουν το δημόσιο βρίσκονται εδώ και μήνες στο περίμενε καθώς τα όποια διαθέσιμα του δημοσίου, πηγαίνουν για μισθούς,συντάξεις και δανειακές υποχρεώσεις.
Και επειδή η οικονομία είναι αλυσίδα, το πρόβλημα  μετακυλίεται στους εργαζόμενους οι οποίοι δεν πληρώνονται στην ώρα τους και όχι πάντα το σύνολο του μισθού τους, με συνέπεια  κι αυτοί με τη σειρά τους να καθυστερούν στην αποπληρωμή των υποχρεώσεων τους αλλά και να κόβουν συνεχώς  από την κατανάλωση ακόμα και είδη  πρώτης ανάγκης και ο φαύλος κύκλος ξανανοίγει για μια άλλη σειρά επιχειρήσεων λιανικής  που με τη σειρά τους καθυστερούν πληρωμές στους προμηθευτές τους και πάει λέγοντας.

Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση έχει πλήρη επίγνωση των προβλημάτων που δημιουργεί η πολιτική της και εάν όλα αυτά είναι επιλογή της συνειδητή ή αν είναι αποτέλεσμα της απειρίας  της στη Διοίκηση και στη διεκπεραίωση των καθημερινών θεμάτων λειτουργίας ενός κράτους και μιας οικονομίας.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, είναι υπόλογη. Γιατί αν συνεχίσει  να πορεύεται με αυτό τον τρόπο, δεν θα αργήσει εκείνη η στιγμή που η κατάσταση  θα γίνει μη αναστρέψιμη.
Θα μου πείτε, εδώ δεν μπορούν να αποφασίσουν να εκκενώσουν την Πρυτανεία από μερικές δεκάδες αντιεξουσιαστών και περιμένουμε να αποφασίσουν τι επιτέλους θα κάνουν με την οικονομία;

Σωστό κι αυτό. Αλλά αν είναι να μετατρέψουν την ελπίδα που μας έταξαν, σε κατάρα, μέσα σε τρεις μήνες, να ετοιμάζονται να εισπράξουν και τα επίχειρα.

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα