Συνοπτικά: Στην Ελλάδα χρεοκόπησε το
κράτος, δανειζόμενο για διορισμούς και παροχές*, ενώ στις υπόλοιπες χώρες
ήταν οι Τράπεζες που οδηγήθηκαν σε οικονομικό αδιέξοδο υπερδανεισμού και
ανέλαβαν οι κυβερνήσεις να τις διασώσουν μέσω του προϋπολογισμού.
Ετσι, οι φορολογούμενοι φορτώθηκαν το σχετικό
βάρος και δεν άντεξαν οι εθνικές οικονομίες.
Και στις δύο περιπτώσεις ήσαν οι μεγάλες
ευρωπαικές Τράπεζες – Γερμανικές και Γαλλικές κυρίως – που είχαν φορτωθεί με τα
σχετικά δυσβάσταχτα βάρη.
Τα προγράμματα διάσωσης λοιπόν εκπονήθηκαν με
ουσιαστικό στόχο την διάσωση των δικών τους Τραπεζών επιβαρύνοντας και χώρες,
όπως λχ η Τσεχία, η Σλοβενία και η Εσθονία, των οποίων οι Τράπεζες δεν είχαν
εμπλακεί στις ανόητες κι απερίσκεπτες αυτές χρηματοδοτήσεις…
Συνεπώς αν είχε ασκηθεί η απειλή της χρεοκοπίας
και της στάσης πληρωμών εκ μέρους της χώρας πριν μπούμε στα μνημόνια πιθανότατα
οι ευρωπαικές χώρες θα αναγκάζονταν να εκδώσουν κάποιο ομόλογο για να καλύψουν
με γενική συμμετοχή τα χρέη.
Γι αυτό και στην αρχή Γερμανοί και Γάλλοι
απέρριπταν κάθε ιδέα κουρέματος των χρεών. Αυτό έγινε δεκτό μοναχά αφού οι
Τράπεζές τους είχαν απαλλαγεί από τα σχετικά ελληνικά τοξικά ομόλογα – που
αρκετά περίεργα είχαν φορτωθεί πολλές Κυπριακές Τράπεζες!!
Τώρα το ελληνικό χρέος έχει μεταφερθεί στα κράτη
– στους ευρωπαίους φορολογούμενους δηλαδή. Κούρεμα η διαγραφή τώρα λοιπόν είναι
περίπου αδύνατον να γίνει. Αφ’ ενός μεν διότι δεν το επιτρέπει ο θεσμικός νόμος
της ΕΕ (Συνθήκη της Ρώμης) αλλά κι’ επειδή χρειάζεται και την έγκριση των
κοινοβουλίων των χωρών της ευρωζώνης. Πράγμα δυσχερέστατο με βάση τα σημερινά
δεδομένα.
Πως μπορούμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τα
αδιέξοδα;
Οι μέχρι σήμερα χειρισμοί της κυβέρνησης
δείχνουν ένα τερατώδη ερασιτεχνισμό και ελλιπή γνώση στοιχειωδών δεδομένων.
Η κυβέρνηση δείχνει να διαπραγματεύεται μη
διαπραγματευόμενη.
Δεν κάνει προτάσεις ενώ αρνείται τις
όποιες σκέψεις των δανειστών.
Δείχνει να απαιτεί χρήματα – τα οποία μέχρι προ
τινος δήλωνε πως δεν θα χρειασθεί – με βάση όρους που θα θέσει εκείνη!!
Δεν νομίζω να έχει ανακαλυφθεί σε παγκόσμια
κλίμακα δανειστής που θα δεχόταν κάτι τέτοιο.
Οι απειλές για ζημιά της Ευρώπης σε περίπτωση
ελληνικής στάσης πληρωμών δεν στέκουν σε λογική αντιμετώπιση. Τα χρήματα μας
έχουν ήδη δοθεί και μιά πιθανή τους απώλεια είναι ήδη προεξοφλημένη. Κάθε
παραπέρα χρηματοδότηση της χώρας από τους δανειστές διακινδυνεύει πολλούς
περισσότερους καινούργιους πόρους απ΄ αυτά που οι ευρωπαικές χώρες θα χάσουν
από την όποια στάση πληρωμών.
Ενώ για μας οι συνέπειες θα είναι μαρτυρικές. Με
πραγματική, τη φορά αυτή, ανθρωπιστική κρίση.
Μοναδική σωτηρία, αν υπάρξει, θα προέλθει από
δραματικές περικοπές δημοσίων δαπανών. Όχι από φόρους η μειώσεις μισθών και
συντάξεων. Αλλά από κατάργηση δημόσιων φορέων.
Μείωση δηλ του δημοσίου και απολύσεις όσων
ευρίσκονται εκεί.
Ποια είναι η λογική 1 εκ. τριακοσίων χιλιάδων
ανέργων στον ιδιωτικό τομέα και ταμπού απολύσεων στο δημόσιο;
Υπάρχουν έλληνες δύο ταχυτήτων;
Το υπερδιογκωμένο δημόσιο προκάλεσε την κρίση.
Δεν θα πρέπει να συμμετέχει σημαντικά κι αυτό στις θυσίες για την αντιμετώπισή
της;
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
*Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πόρισμα που θα
βγάλει η Επιτροπή Αποτίμησης Χρέους της Βουλής όταν διαπιστώσει πως τα δανεικά
δαπανήθηκαν για παροχές, διορισμούς και για διόγκωση του δημόσιου τομέα.
Ποιος θα είναι και επίσημα υπεύθυνος για την
χρεοκοπία τότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου