Πολιτιστικές συνεργασίες και... Ελληνορωσικοί ιστορικοί δεσμοί.

Μπορεί το επικοινωνιακό επιτελείο και η αναμφισβήτητη καπατσοσύνη του να ομιλεί πάλι περί μεγάλης διπλωματικής και οικονομικής επιτυχίας με τον Πούτιν, αλλά εμένα να με συμπαθάτε, δεν την έχω κατανοήσει ακόμα.

Πέραν των πολιτιστικών συνεργασιών και την επιβεβαίωση των ιστορικών δεσμών των δύο χωρών, δεν είδα κάτι απτό και πρακτικό. 

Ο Πούτιν δεν μας εξαίρεσε από τα αντίμετρα στις εισαγωγές ελληνικών προϊόντων και θεωρητικολόγησε με γενικότητες κοινών εταιρειών για εκμετάλλευση γεωργικών προϊόντων…

Για τον “ελληνικό” αγωγό ,να εξετάσουμε τις προοπτικές, αν θα βρεθεί χρηματοδότηση και εφόσον δεν σκαλώνει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα συναφή. Για επενδύσεις στην Ελλάδα, όταν και εάν κάνουμε διαγωνισμούς οι Ρώσοι θα εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους και υπό την προϋπόθεση της ισότιμης συμμετοχής σε αυτούς.
Κάποιοι λένε πως άλλα αυτά που λέγονται δημοσίως και άλλα αυτά που στην πραγματικότητα συμφωνήθηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Μακάρι να είναι έτσι και να μην ήταν ένα ταξίδι απ' αυτά του... Know us better!
Πάντως τόσο εκ της πείρας όσο και της ιστορίας, όταν ακούω  για δουλειές με Ρώσους ή Άραβες, πάντα κρατώ μικρό καλάθι.
Γιατί; Μα διότι νιος ήμουν και γέρασα και ούτε επένδυση  Ρώσικη είδα,ούτε Αράβων με τα πετροδολάρια. Μόνο  καλό κλίμα, συσκέψεις, επισκέψεις, χαμόγελα, πρωτόκολλα συνεργασίας και μετά... σκέψεις!
Και απορώ με τους Ευρωπαίους και τον εκνευρισμό τους με την ελληνική κυβέρνηση για το άνοιγμα της  στη Ρωσία. Λες και δεν ξέρουν καλύτερα τους Ρώσους από εμάς. Θα μου πείτε φοβήθηκαν τον Τσίπρα μήπως μέσα στην οικονομική απελπισία πει κάτι που θα διασπάσει την ενιαία ευρωπαϊκή στάση έναντι του Πούτιν και για αυτό έσπευσαν να του θυμίσουν την ευρωπαϊκή πολιτική και τη θέση της χώρας. Κακώς.

Γιατί έτσι που μας έχουν δέσει χειροπόδαρα με δάνεια, μνημόνια, Αγγλικά δίκαια και νόμισμα, ακόμα κι ένας άπειρος ηγέτης αντιλαμβάνεται ότι το παιγνίδι με τη φωτιά είναι επικίνδυνο.
Πάντως επειδή ο πρωθυπουργός δυο φορές αναφέρθηκε στην Άνοιξη που ήρθε και μαζί η Άνοιξη των σχέσεων των δύο χωρών, θα του θυμίσουμε το δημώδες άσμα  των επαναστατημένων Ελλήνων του 1821: “Ακόμα τούτη την άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι,Μοριά και Ρούμελη.

Όσο να ρθει ο Μόσκοβος ραγιάδες, ραγιάδες να φέρει το σεφέρι Μοριά και Ρούμελη…”
Το Ρώσικο σεφέρι ως γνωστό δεν έφθασε ποτέ και πολύ φοβούμαι πως  και στις μέρες μας η Ρώσικη αλληλεγγύη μπορεί να ενταχθεί σε ένα... επικαιροποιημένο δημοτικό τραγούδι.

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα