Τι είναι χειρότερο από μια λάθος πολιτική; Η
θολούρα.
Διότι, αν κάνεις κάτι λάθος, έχεις μια ελπίδα να
το καταλάβεις και να το διορθώσεις. Ενώ αν δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις -και
κυρίως πώς- φαντάζεσαι διάφορες λύσεις, που οδηγούν σε μεγαλύτερο αδιέξοδο.
Κι αν μεν αυτή η θολούρα βρίσκεται στο μυαλό των
εν ευρεία εννοία καμένων, κανένα πρόβλημα.
Ο εκφραστής τους Πάνος Καμμένος μπορεί να
φαντάζεται ότι θα έρθουν δολάρια από την Αμερική και (…δολαροποιημένα!) ρούβλια
από τη Ρωσία (μέσω του Λαφαζάνη), αλλά οι διαψεύσεις πέφτουν βροχή και
τελειώσαμε.
Οι Αμερικανοί λένε στον Βαρουφάκη «στρώσου στη
δουλειά, αντί να δίνεις διαλέξεις» και οι Ρώσοι παίρνουν πίσω την προκαταβολή
(σχήμα λόγου, οι άνθρωποι δεν την είχαν δώσει ποτέ, κάποιοι δικοί μας την
κατασκεύασαν).
Τι γίνεται, όμως, αν αυτή η θολούρα υπάρχει και
στο μυαλό των (θεωρούμενων ως) σοβαρών της κυβέρνησης;
Διαβάζεις, για παράδειγμα, αυτά που λέει ο
αντιπρόεδρος Δραγασάκης κι αναρωτιέσαι: μα καλά, δεν σκέφτονται λίγο
περισσότερο πριν μιλήσουν;
Λέει ο Δραγασάκης: στο πίσω μέρος του
κεφαλιού μας έχουμε τις εκλογές ή το δημοψήφισμα, εφόσον διαπιστωθεί αδιέξοδο.
Ας αφήσουμε κατά μέρος το ερώτημα ποιον απειλεί
με τις εκλογές ή το δημοψήφισμα, τον Σόιμπλε ή τον Λαφαζάνη κι ας δούμε
την ουσία.
Ποιο πρόβλημα θα λύσουν οι εκλογές ή το
δημοψήφισμα; Παραμερίζουμε την ακραία αβεβαιότητα που θα δημιουργηθεί και τις
σοβαρές παρενέργειες που θα έχει μια τέτοια επιλογή στην ελληνική οικονομία και
κοιτάζουμε αν εξυπηρετείται ο υποτιθέμενος στόχος.
1. Όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν
θα αρθεί το αδιέξοδο στη σχέση της χώρας με τους δανειστές της. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ
επιτύχει καλύτερο αποτέλεσμα (ας πούμε αυτοδυναμία), τι θα έχει κερδίσει;
Τον εμποδίζει σήμερα ο συνεταίρος Καμμένος να
κυβερνήσει όπως θέλει; Κάθε άλλο. Αρμονικότατα συμβιώνουν.
Ο Τσίπρας εγκρίνει όλα θα εθνολαϊκιστικά του
Καμμένου και ο Καμμένος, αυτός ο άλλοτε απηνής διώκτης της τρομοκρατίας,
υπερψηφίζει την αποφυλάκιση του Ξηρού.
Ουδέν πρόβλημα, λοιπόν. Αλλά, αν υποθέσουμε ότι
υπάρχει τέτοιο πρόβλημα και θέλει να απαλλαγεί από τον Καμμένο, ο κ. Τσίπρας έχει
εναλλακτική, αν θέλει. Άλλα μικρά κόμματα προσφέρονται να του παράσχουν
κοινοβουλευτική στήριξη. Αν, πάλι, το εκλογικό αποτέλεσμα είναι δυσμενέστερο
από αυτό τοu Ιανουαρίου, τότε οι δυσκολίες θα πολλαπλασιαστούν. Το
αδιέξοδο, που (υποτίθεται ότι) θέλει, κατά Δραγασάκη, να υπερβεί, θα
εμφανιστεί διπλό.
2. Το δημοψήφισμα είναι μια άχρηστη
επιλογή. Ας δούμε γιατί.
Σε περίπτωση αδιεξόδου με τους δανειστές, που
λέει ο Δραγασάκης, το μόνο λογικό ερώτημα σε ένα δημοψήφισμα είναι: «Θέλετε να
μείνουμε στις κόκκινες γραμμές μας ή να αποδεχτούμε όσα ζητούν οι δανειστές;».
Προφανώς, η κυβέρνηση θα υποστηρίξει τις (δικές
της!) κόκκινες γραμμές. Αλλά τότε τι χρειάζεται το δημοψήφισμα; Ας
υποστηρίξει τις κόκκινες γραμμές της έτσι κι αλλιώς -νωπή λαϊκή εντολή
έχει- και όπου βγει. Αν, πάλι, το δημοψήφισμα βγάλει αντίθετο αποτέλεσμα
(αποδοχή όσων ζητούν οι δανειστές), η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σταθεί
ούτε λεπτό.
Επομένως, γιατί να το κάνει;
Η σκέψη ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να βρει έναν
τρόπο να την κοπανήσει (από τις ευθύνες) μέσω εκλογών ή
δημοψηφίσματος είναι πολύ σατανική. Την εξουσία δύσκολα την εγκαταλείπεις έτσι.
Ωστόσο υπάρχει ένα, σχετικά πρόσφατο,
προηγούμενο: του Καραμανλή, ο οποίος στη μέση της θητείας του (2009)
έστριψε δια των εκλογών, μη αντέχοντας να αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία που
ερχόταν.
Εν κατακλείδι και πέρα από τη σεναριολογία: ο κ.
Τσίπρας και οι συν αυτώ εξελέγησαν μόλις πριν από τρεις μήνες για να
κυβερνήσουν και να λύσουν τα προβλήματα, που οι προηγούμενοι δεν ήθελαν ή
δεν μπορούσαν να λύσουν.
Εχουν νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή.
Οι απειλές για εκλογές, δημοψήφισμα, κ.α
φανερώνουν στην καλύτερη περίπτωση αδυναμία και στη χειρότερη θολωμένο μυαλό.
Την επομένη των εκλογών ή του δημοψηφίσματος η χώρα θα είναι σε χειρότερη
κατάσταση και το αδιέξοδο, ίσως, μη αντιμετωπίσιμο.
Κι επειδή ο κ. Δραγασάκης στα νιάτα του έχει
θητεύσει δίπλα στον Χαρίλαο Φλωράκη, εκείνος θα του το έλεγε με μια-δυο
παροιμίες. Με την πολύ γνωστή «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες
κοσκινίζει» ή με τη λιγότερο γνωστή «λύσε δέσε το γουρούνι, μακρυσκοίνησε
την κλώσα, πέρασε η μέρα».
Γιώργος Καρελιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου