Το πρωί λιάζονται στην
πλατεία Βικτωρίας.
Το μεσημέρι παίρνουν
το απεριτίφ τους.
Το απόγευμα
προσεύχονται στη Μέκκα και σαν πέσει η νύχτα αποσύρονται στα διαμερίσματά τους
και τα ξενοδοχεία τους.
Οπως θα γράψει και ο
ιστορικός του μέλλοντος στην Αθήνα του 2015, επί κυβερνήσεως Κοινωνικής
Σωτηρίας, η ζωή των μεταναστών μπορεί να μην ήταν ιδανική, ήταν όμως η καλύτερη
δυνατή.
Η «μητέρα Τασία» είχε
βρει τον τρόπο να λύσει το πρόβλημα.
Τους βάπτισε όλους
πρόσφυγες και ανακοίνωσε με το νηφάλιο χαμόγελό της πως ώς το τέλος του χρόνου
θα έφταναν τους εκατό χιλιάδες.
Είναι κι αυτός ένας
τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα της παράτασης της τουριστικής σεζόν σε όλη τη
διάρκεια του χρόνου…
Πρόσφυγες ή τουρίστες,
σαν αυτούς που είχαν την έμπνευση να περάσουν μπροστά από την κατάληψη της
Πρυτανείας.
Ηταν Αλγερινοί, ήρθαν
στην Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους και διέμεναν στη «Μεγάλη Βρεταννία».
Το χρώμα του δέρματός
τους όμως ενεργοποίησε τα εξαρτημένα αντανακλαστικά των καταληψιών, οι οποίοι
νομίζουν πως οι καπιταλιστές είναι ξανθοί γαλανομάτηδες και με καλούς
κοιλιακούς, με αποτέλεσμα να βγουν από τα Προπύλαια, να τους αγκαλιάσουν και να
απαιτήσουν πάση θυσία να τους συμπαρασταθούν.
Για ποιο λόγο να τους
συμπαρασταθούν; Μα επειδή ήσαν μαυριδεροί, άρα διωκόμενοι και πρόσφυγες.
Σε τι να τους
συμπαρασταθούν; Μάλλον θα φοβήθηκαν μην πάθουν τίποτε από τον ήλιο.
Πώς να τους συμπαρασταθούν;
Υποθέτω καθυβρίζοντας τους αστυνομικούς που παρακολουθούσαν από απέναντι.
Στον δείκτη ευφυΐας
των καταληψιών, προκειμένου να πετύχουμε τον μέσο δείκτη ευφυΐας του
δημοκρατικού μας λαού, θα πρέπει να προσθέσουμε και τον δείκτη ευφυΐας των
παρευρισκομένων αστυνομικών.
Αυτοί συνάγοντας από
τα συμφραζόμενα ότι πρόκειται για μετανάστες, χρώμα δέρματος και θερμές
αντιδράσεις των καταληψιών, έσπευσαν να συλλάβουν τους αλλοεθνείς. Οι οποίοι
αλλοεθνείς δεν είχαν την ετοιμότητα να δηλώσουν πρόσφυγες για να αποφύγουν τη
σύλληψη αλλά επαγγελματίες που επισκέφθηκαν τη χώρα για δουλειές.
Είναι μάλλον σαφές πως
η αντίληψη των αστυνομικών περί καπιταλισμού δεν διαφέρει από την αντίληψη των
καταληψιών.
Πώς είναι δυνατόν να
κάνεις δουλειές με τέτοιο χρώμα δέρματος;
Η Λέσβος, η Χίος, η
Λήμνος, ο Αγιος Ευστράτιος, η Κως υποδέχονται καθημερινά καραβιές εξαθλιωμένων
ανθρώπων. Πάνω από 3.000 τον Μάρτιο λένε οι λιμενικοί, κάπου 300 την ημέρα
υπολογίζουν για τον Απρίλιο.
Είτε πρόσφυγες τους
ονομάσεις, είτε μετανάστες, είτε παράτυπους μετανάστες, είτε λαθρομετανάστες το
πρόβλημα είναι πόσους μπορείς να αντέξεις;
Το πλεόνασμα
προωθείται στα κενά στο κέντρο της Αθήνας, στα δυάρια με τις πενήντα ψυχές.
Πώς το λύνεις το
πρόβλημα; Ελάτε τώρα, και στον τομέα αυτόν η κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας έχει
βρει τη λύση, όπως στην οικονομία και τους κουκουλοφόρους.
Ενα πρόβλημα είναι
πρόβλημα απ’ τη στιγμή που το αναγνωρίζεις ως πρόβλημα. Αν δεν το αναγνωρίσεις
παύει να σε απασχολεί.
Τους βαπτίζεις
πρόσφυγες και τους αφήνεις να κάνουν ηλιοθεραπεία στις πλατείες.
Κάτι σαν το αυγό του
Κολόμβου, στο πιο ανθρωπιστικό.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου