Grexit: Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει…

Πριν από πέντε χρόνια η Ελλάδα έγινε το πρώτο μέλος της ευρωζώνης που έθεσε σε κίνδυνο την ύπαρξή της, και τώρα, για μια ακόμη φορά το ελληνικό κράτος προκαλεί τις θεμελιώδεις πολιτικές, οικονομικές, θεσμικές, και νομικές παραδοχές του όλου πλαισίου της νομισματικής ένωσης.

Παρόλα αυτά, οι αγορές δεν δείχνουν να ανησυχούν ιδιαίτερα για ένα ενδεχόμενο Grexit, εν μέρει εξαιτίας της ποσοτικής χαλάρωσης από πλευράς της ΕΚΤ, που έχει στρεβλώσει τις αγορές…

Κάποιοι έγκυροι τραπεζικοί αναλυτές όμως έχουν αρχίσει να ανησυχούν.

Ο Philippe Gudin της Barclays έγραψε: «Το ρίσκο ενός ατυχήματος είναι ακόμη υψηλό κατά την άποψή μας, που θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει μια ελληνική χρεοκοπία, και πιθανώς μια έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ».

Ο αναλυτής της Macropolis  Wolfgang Piccoli λέει: «Η ώρα της αλήθειας για την Ελλάδα πλησιάζει ολοταχώς… είναι πολύ δύσκολο να δούμε το πώς η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί στις κρίσιμες επόμενες εβδομάδες».

Είναι λοιπόν η Αθήνα σε πορεία σύγκρουσης με τους εταίρους της στην ΕΕ, που θα οδηγήσει σε διάσπαση της ΟΝΕ, ή μήπως οι φόβοι των αναλυτών είναι αβάσιμοι;

Όλες οι πλευρές θα πρέπει να πετύχουν μια συμφωνία το επερχόμενο διάστημα. Αλλιώς η Ελλάδα θα ξεμείνει από χρήματα, και οι θεσμοί δεν θα επιτρέπεται να τη βοηθήσουν.

Η ευρωζώνη και η Αθήνα θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να εκτοξεύουν αλληλοκατηγορίες για το ποιος φταίει για την κρίση. Οι δανειστές θα πρέπει να παραδεχτούν ότι μια αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη.

Η ελληνική κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ) δεν πρέπει να συνεχίσει να κωλυσιεργεί.

Οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να αποδείξουν ότι η διακυβέρνησή τους μπορεί πράγματι να είναι ριζοσπαστική, με την έννοια όμως ότι ξεφεύγει από τις προηγούμενες κυβερνητικές πρακτικές και αρχίζει μετωπική επίθεση κατά της διαφθοράς.

Αυτό σημαίνει βελτίωση της φοροείσπραξης, πρόοδο στις ιδιωτικοποιήσεις, κλπ.

Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απομακρυνθεί από τον ριζοσπαστισμό του όσο είναι στην εξουσία, αλλά προς λάθος κατεύθυνση. Μιμείται τους προκατόχους του σέρνοντας τα πόδια του αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις, κατηγορώντας παράλληλα κάποιες «εξωτερικές δυνάμεις» για τη δυστυχία των Ελλήνων.

Μπορεί άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο ριζοσπαστικός σωτήρας της Ελλάδας;

Η είδηση ότι οι ελληνικές αρχές ξεκίνησαν δικαστική έρευνα εναντίον του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ  Α. Γεωργίου, δεν ακούγεται καλά. Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν πως φούσκωσε τα ελλείμματα του ελληνικού προϋπολογισμού για να δικαιολογηθεί η οικονομική διάσωση. Η όλη διαδικασία όμως θυμίζει κυνήγι μαγισσών, το αποτέλεσμα της οποίας θα καθορίσει σε ποιο βαθμό η σημερινή κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλει τη χώρα σε μια βιώσιμη πολιτική και οικονομική πορεία, ή όχι.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός συνεχίζει να υποτιμά το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα του, αν εννοεί όσα έγραψε πρόσφατα στην κα Μέρκελ: «Σας καλώ (παροτρύνω) να μην επιτρέψετε σε ένα μικρό ζήτημα ρευστότητας, και σε μια συγκεκριμένη θεσμική αδράνεια, να μετατραπούν σε ένα μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα και την Ευρώπη».

Αυτά τα «μικρά» ζητήματα όμως μπορούν να σηματοδοτήσουν ένα άνευ προηγουμένου πλήγμα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Ευτυχώς, μέσα στο κόμμα του, ο Τσίπρας όλο και περισσότερο δείχνει μια θέληση να συμβιβαστεί προκειμένου να σωθεί η χώρα. Αναγνωρίζει ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω ιδεολογικών πεποιθήσεων, αλλά επειδή είχαν μπουχτίσει με τα παλιά κόμματα.

Με άλλα λόγια, η επικάλυψη μεταξύ των ψηφοφόρων του και του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρή, όπως λέει ο Ολλανδός δημοσιογράφος Marloes de Koning.

Όλα αυτά σημαίνουν πως υπάρχει χώρος για συμβιβασμούς, αν καταφέρει τελικά ο Τσίπρας να ελέγξει τους ριζοσπάστες μέσα στο κόμμα του.

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στις συζητήσεις που είχε με την Μέρκελ.

Οι δυο ηγέτες κατάφεραν να ολοκληρώσουν επιτυχώς τον σκοπό της συνάντησής τους, δηλαδή να εκτονώσουν τις εντάσεις, και να προλάβουν τις πικρίες του λαού από το να εμποδίσουν την εύρεση τρόπου ώστε  να κρατηθεί οικονομικά ζωντανή η Ελλάδα, και πάντα εντός της ευρωζώνης.

Βέβαια, μπορεί να καθάρισε ο αέρας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βρεθεί και λύση.

Ο Τσίπρας δεν έχει άλλα περιθώρια για δισταγμούς. Πρέπει να επιλέξει.

Θα ευχαριστήσει τους τεχνοκράτες και τους πολιτικούς της ευρωζώνης, την ΕΚΤ, και το ΔΝΤ, ή θα παραδοθεί στα πραγματικά ριζοσπαστικά στοιχεία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (χώρια ο συγκυβερνήτης του, επικεφαλής του δεξιού εθνικιστικού κόμματος των Αν.Ελ.);

Μέχρι στιγμής μοιάζει να επιδιώκει να κερδίζει χρόνο, αναβάλλοντας την ώρα της αλήθειας. Δυστυχώς όμως γι αυτόν, τόσο ο χρόνος όσο και τα χρήματα, εξαντλήθηκαν.

Από την οπτική των δανειστών, πολλοί έχουν πειστεί ότι η ευρωζώνη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει οικονομικά μια Grexit, ειδικά αφότου ενίσχυσε την αρχιτεκτονική της με μέτρα όπως η τραπεζική ένωση. Εν τούτοις θα υπερισχύσουν οι πολιτικές θεωρήσεις, που είναι εθνικές, εκλογικές, και γεωπολιτικές.

Υπάρχουν πολλές επερχόμενες εκλογικές μάχες στην Ευρώπη, και οι πολιτικοί θα προτιμήσουν τη σχετική σταθερότητα στην ευρωζώνη, έτσι ώστε να μη παίξουν το παιχνίδι των λαϊκίστικων κομμάτων.

Πέραν τούτου, η ουκρανική κρίση αλλά και η αστάθεια στα γειτνιάζοντα με την ΕΕ κράτη, έχουν καταστήσει τη γεωπολιτική κυρίαρχη στη σκέψη των Ευρωπαίων ηγετών.

Αν αποφάσιζαν να αφήσουν την Ελλάδα να φύγει, τότε η Αθήνα θα στρέφονταν προς τη Ρωσία και τη Κίνα για βοήθεια, κι αυτό δεν το θέλει κανείς.

Το αποτέλεσμα λοιπόν της έλλειψης πραγματικού αριστερού ριζοσπαστισμού από τον Τσίπρα, όπως και της άκρως απειλητικής κατάστασης του ελληνικού οικονομικού συστήματος, αλλά και των εκλογικών γεωπολιτικών σχεδιασμών των Ευρωπαίων πολιτικών, συντελεί στο να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα τα βρει με την ευρωζώνη μέσα στο επόμενο διάστημα.

The Compass

Απόδοση: S.A.