Η συκοφάντηση της αριστεράς …

Μετά από εκατό μέρες “αριστερής” διακυβέρνησης, πολιτικής ρευστότητας, κοινωνικής ανασφάλειας και οικονομικής ασφυξίας, κι ενόψει της διαφαινόμενης απομάκρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, γνωστές και κωδικοποιημένες ως “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης”, προκειμένου να λάβει βοήθεια από κει που έφτυνε, μερικές απαραίτητες και οφειλόμενες παρατηρήσεις.

Το ανοσιούργημα της προγραμματικής συμφωνίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ κατέληξε στον κυβερνητικό συνασπισμό – τερατογέννεση με βάση το τρίπτυχο “σκίζουμε τα μνημόνια”, “αλλάζουμε την Ευρώπη”, “εφαρμόζουμε φιλολαϊκό πρόγραμμα και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι”.

Οι θέσεις, η προετοιμασία και η διαχείρισή τους θυμίζουν εκθέσεις ιδεών κομματικοποιημένων λυκειόπαιδων, ριζοσπαστών τε και ακροδεξιών συμμαθητών, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα και με τον “έξω κόσμο”…

Ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε ξεκάθαρα γιατί δύο εκατ. πολίτες ήθελαν να φύγει ο Σαμαράς. Πήριοντ.

Η εντολή ήταν σαφής: Διώξτε τον, παίξτε-διαπραγματευτείτε καλύτερα, κρατήστε μας στο Ευρώ.

Τι έκανε το ρεμπέτ ασκέρ του ΣΥΡΙΖΑ; Σχεδόν τα πάντα λάθος.

Η αυτοακύρωση, η κατασυκοφάντηση των αρχών της ανανεωτικής αριστεράς που κάποτε υπηρετούσε ο Συνασπισμός είναι παροιμιώδεις. Τι είχαν στο κεφάλι τους οι σημερινοί κυβερνώντες όλα αυτά τα χρόνια;

Μήπως πρόκειται για μια μεγάλη παρεξήγηση; Αυτό ίσως δεν αφορά όλους τους πολίτες, αλλά όσους συντάχθηκαν με το δημοκρατικό σοσιαλισμό, όσους ονειρεύτηκαν και αγωνίστηκαν μια ζωή για ανθρώπινη διακυβέρνηση με σεβασμό στο κράτος δικαίου, τα δικαιώματα, με αξιοσύνη και κοινωνική ειρήνη, όσους περπάτησαν τον δύσβατο δρόμο της ανανεωτικής αριστεράς με τον Κύρκο και τον Παπαγιαννάκη.

Αυτό που σίγουρα αφορά το σύνολο των πολιτών που κατοικούν στη χώρα είναι ότι το τερατούργημα ΣΥΡΙΖΑ – Ανελ έχει βάλει σε πολύ σοβαρούς κίνδυνους την Ελλάδα, ακόμη και αν οι προηγούμενοι ήταν λιγότερο, περισσότερο ή εξίσου κακοί.

Η παρούσα κυβέρνηση ουδεμία σχέση έχει με την αριστερά της ανανέωσης, η οποία αναζητούσε πάντα συναινέσεις και προγραμματικές συγκλίσεις. Η σημερινή κυβέρνηση, αντιθέτως, επιδιώκει διαρκή πόλωση, σκέφτεται με κατηγορίες στρατοπέδων και διχασμού και διακρίνεται στην κατασκευή εχθρών. Πολλών και διαφορετικών φανταστικών εχθρών. Αν τούτο δεν είναι παραισθήσεις και μανία καταδίωξης, είναι απόδειξη πολιτικής ανεπάρκειας και βολονταρισμού.

Το στρατηγικό συμπίλημα με τους ακροδεξιούς, το οποίο στηρίζεται στα πήλινα ποδάρια κάποιας αφηρημένης “αντιμνημονιακής” συμπαράταξης, είναι:

– Σφόδρα αντιευρωπαϊκό
Η συγκυβέρνηση έχοντας στις τάξεις της στελέχη, τα οποία ζούσαν χρόνια στο πολιτικό περιθώριο τροφοδοτούμενοι από το σύνδρομο της μιζέριας και της αυτο-ηρωοποίησης, προερχόμενα από το ΚΚΕ και ακροαριστερές, σκληρά αντιευρωπαϊκές τάσεις, που θεωρούν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ προπατορικό αμάρτημα, γαλουχημένα με ψυχροπολεμική (και προβαλλόμενη και στη λογική στρατοπέδων) φιλοσοβιετική κουλτούρα και εσχάτως εγκαταλείποντας το ζωτικό για τα ίδια αντιαμερικανισμό και ανακαλύπτοντας τον χυδαίο αντιγερμανισμό, στοχοποιεί την Ευρώπη κρύβοντας τις δικές της προχειρότητες, αγκυλώσεις και αβελτηρίες.

Το παραμύθι όμως πάλιωσε και οι κουτόφραγκοι τους έχουν πάρει γραμμή. Έτσι το κυβερνητικό επιτελείο δυσκολεύεται πλέον με το ένα χέρι να λιθοβολεί τη “γερμανική Ευρώπη” και με το άλλο να ζητιανεύει δανεικά από τη Μάνταμ Μέρκελ, τον “κούτσαβλο” ή “ναζί” Σόιμπλε, το ΔΝΤ και τους “δορυφόρους” της Γερμανίας.

Τους φταίνε οι πάντες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Αντί να εργαστούν σοβαρά από την πρώτη μέρα για την ταχεία ανοικοδόμηση (αυτό που ακριβώς χρειάζεται τώρα) της ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά χρεοκοπημένης χώρας, κυβερνούν διπλωματικά αλλοπρόσαλλα, χωρίς σχέδιο και οργάνωση, λαϊκίζοντας και χειραγωγώντας το εσωτερικό ακροατήριο.

Άλλαξαν τίτλο στην Τρόικα, ερμήνευσαν αυθαίρετα όπως τους βόλευε για εσωτερική κατανάλωση τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου κόντρα σ’ όλες τις αναλύσεις όλων των έγκυρων ΜΜΕ και των διπλωματικών κύκλων και έκτοτε ασχολούνται πολύ περισσότερο με την αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και φαντασμάτων, καθώς από πολύ νωρίς κατάλαβαν ότι τα βρήκαν μπαστούνια και ότι θα αποτύχουν να υλοποιήσουν όσα αφρόνως αριστερά και δεξιά έταζαν, παρά με την επίλυση των συσσωρευμένων προβλημάτων.

Δεν τους έχει μείνει κυριολεκτικά ούτε ένας σύμμαχος στο εξωτερικό, ούτε ένα ίχνος συμπάθειας. Μόνο στο εσωτερικό έχουν έναν. Τον Καμμένο. Και ίσως και κάποιους φίλους της Κωνσταντοπούλου…

Η εθνική αναδίπλωση της Ελλάδας, μιας χώρας που ακόμη είναι μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης, αποτελεί ίσως την πιο θλιβερή εξέλιξη απ’ όλα.

Σαν να σταμάτησε ο χρόνος σ’ αυτό το σημείο της γης, σαν να βαρέθηκαν οι λιπόψυχοι να προχωρούν μπροστά, σαν να έκαναν μεταβολή και να γύρισαν το ρολόι πολλές δεκαετίες πίσω, την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος του δυτικού ημισφαιρίου εξελίσσεται – ως ιστορικό προτσές.

Επιλέγεται η οπισθοχώρηση, η άμυνα εξ αμηχανίας, η αλβανοποίηση εκ βλακείας, η αποθέωση του εθνικού μέσα από την οποία, αριστεροί άνθρωποι υποτίθεται, προσπαθούν να εξαπατήσουν τον περιούσιο λαό. Ξαφνικά, η νοσταλγία για τη δραχμή.

Ξαφνικά, το κοίταγμα στον καθρέφτη και η αναφώνηση “τι ωραίοι που είμαστε, εμείς, οι κάμποι, τα λαγκάδια και τα νησιά μας, γι’ αυτό μας ζηλεύουν όλοι”. Και να οι ΑΟΖ, να οι απειλές, να τα δημοψηφίσματα, να η επανεθνικοποίηση του νομίσματος, η δήμευση του Γκαίτε, η επαναφορά του θέματος (τι timing, ω θεοί!!!) των γερμανικών αποζημιώσεων, τα καταπιστεύματα και δεν ξέρω τι άλλο…

– Συντεχνιακό- κρατικιστικό
Τι έχει ψηφιστεί μέχρι τούδε στη Βουλή; Η επαναπρόσληψη των καθαριστριών του Υπ. Οικονομικών και των απολυμένων της ΕΡΤ. Ναι μεν εσωτερική στάση πληρωμών στους ιδιώτες, αλλά διόγκωση του υδροκέφαλου δημοσίου με νέες προσλήψεις.

Κατάργηση της διαύγειας. Βόλεμα ημετέρων, συγγενών, ερωτικών φίλων με σκανδαλώδη και ανερυθρίαστο τρόπο. Αντιμεταρρύθμιση στην Παιδεία, ακύρωση της αριστείας, αποθέωση της μετριότητας και εξισωτισμός.

Κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, γιατί η λέξη “τράπεζα” παραπέμπει, λέει, στον κακό καπιταλισμό!!!

Κάπου εδώ τελειώνει εκείνο το παλιό “ηθικό ανάστημα της αριστεράς”, που τείνει εξ’ αιτίας των κυβερνώντων να αποδειχθεί η μεγαλύτερη μπαρούφα που ακούστηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια. Σαν τους λιγούρηδες…

Ο Τσίπρας την 25η Ιανουαρίου τα μπέρδεψε. Δεν κατάλαβε ότι ψηφίστηκε πρωθυπουργός μιας χώρας στη ΜΕΘ από το 36% όσων πήγαν να ψηφίσουν. Νόμισε ότι χειροτονήθηκε Πάπας. Ή ότι ξεκίνησε τη μεγάλη Σταυροφορία του 21ου αιώνα. Ή ονειρεύτηκε πως ήταν ο Ναπολέων.

Το άλλο με τους ανεμόμυλους δεν το πιστεύω, γιατί αποκλείεται να διάβασε ποτέ Θερβάντες.

Όταν επί πέντε χρόνια ξέρεις ότι θα γίνεις πρωθυπουργός και πας στα Eurogroup με το Βαρουφάκη να σπρεχάρει στο προφορικό ή να ζωγραφίζει σκίτσα και δηλώνει πως “δεν χρειαζόμαστε λεφτά και εργασία παρά μόνο αξιοπρέπεια”, όταν δεν έχεις κανένα μα κανένα απολύτως πρόγραμμα, και το πρώτο πράγμα που λες για να καθησυχάσεις τους σοκαρισμένους ή ανήσυχους εταίρους σου είναι ότι “θα αλλάξουμε την Ευρώπη” με ύφος “αυτά-που-ξέρατε-να-τα-ξεχάσετε”, ή επί τετράμηνο απειλείς ότι θα αυτοκτονήσεις κρατώντας την αναπνοή σου και το κρίμα θα είναι των άλλων, καταλαβαίνεις και τη συνέχεια.

Στέλνεις τον ξάδελφο στο Ιράν, τον Ήσυχο στη Λατινική Αμερική, τον Δραγασάκη στην Κίνα και σπας τη μέση σου στις υποκλίσεις στη ρωσική αρκούδα. Και κορτάρεις τον Πούτιν.

Που σε χρησιμοποιεί για να πικάρει την Ευρώπη που δεν τον παίζει.

Που δεν έχει χρήματα καλά-καλά για τη χώρα του.

Που αν μπλέξεις, δεν ξεμπλέκεις.

Που σου ζητάει υποτέλεια, σου πουλάει πιθανώς φούμαρα και σου προτείνει συνεργασία με άλλα τούβλα (Brics) για να σε χρησιμοποιήσει ως Δούρειο Ίππο της ΕΕ. Κι εσύ δεν βγάζεις κιχ για τα δικαιώματα που καταπατούνται με πόδια και με χέρια στη Ρωσία.

Και τον χρησιμοποιείς ως απειλή και εκβιασμό στη διαπραγμάτευση με τους κατ’ ευφημισμόν εταίρους (γιατί κατά βάθος θα ήθελες να μην υπάρχουν). Ξεχνάς δε το κεφαλαιώδες: Ότι ΕΕ σημαίνει εθνική ασφάλεια. Γυρνάς την πλάτη στους ιστορικούς σου συμμάχους, ενώ γεωγραφικά βρίσκεται στην καρδιά του ισλαμικού τόξου, μισή ώρα με το αεροπλάνο από τα νότια σύνορά σου. 

Τέτοιοι μας κυβερνάνε....

Επιπλέον με γείτονες χώρες, με τις οποίες δεν διατηρείς τις καλύτερες των σχέσεων και αποτελώντας πύλη μεταναστευτικών ροών οι οποίες έχουν πολλαπλασιαστεί. Και όλα αυτά με πλειοψηφία (162) στη Βουλή που αποτελείται εν μέρει από τουλάχιστον περίεργους βουλευτές: Ραχήλ Μακρή (να κόψουμε χιλιάρικα κλπ), Μιχελογιαννάκη (το Aids μεταδίδεται με το σάλιο), Παναγούλη (να αποκατασταθούν όσοι βοήθησαν να ανέλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ), Κασιμάτη (ο παιδοκτόνος της Άννυ και ο πιλότος της Germanwings είναι θύματα του καπιταλισμού), Βαγενά (πήγε να χειροδικήσει μέσα στην Ολομέλεια), Τριανταφυλλίδη (πήγε να χειροδικήσει μέσα στην Ολομέλεια), Βούτση (ξέρω να χτυπάω εγώ, μαλάκα), Φίλη (ξεχάστε τα Μπράσελ γκρουπ, τους αναρχικούς τους βάζουν τα κέντρα κλπ, Λεουτσάκο (η ρήξη με την Ευρώπη μπορεί να γίνει και μονόδρομος)…

Για τους Φλαμπουράρη, Στρατούλη, Βαρουφάκη, Πανούση, Κατρούγκαλο, Μάρδα, Καμμένο, Λαφαζάνη, Κοτζιά, Κωνσταντοπούλου τι να πει κανείς…

Από τη μία όλος ο κόσμος σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική περιμένει λύση, από την άλλη ο σοβιετολάγνος οσφυοκάμπτης, ταλιμπάν της δραχμής Λαφαζάνης απειλεί σταθερά με εσωκομματική ρήξη και στη μέση ο Τσίπρας, ο οποίος ακόμη και σήμερα, μέχρι αποδείξεως το εναντίου, πιστεύει πως μια χώρα διευθύνεται από το κόμμα και την κεντρική επιτροπή.

Όπως παλιά. Στην ΕΣΣΔ.

Η συκοφάντηση της ανανεωτικής αριστεράς ολοκληρώνεται με τις τουλάχιστον ατυχείς επιλογές των μπες – βγες στην Αμυγδαλέζα, τις χουντικού χαρακτήρα στρατιωτικές παρελάσεις, την περιφορά των λειψάνων σε νοσοκομεία και τη σχετική υποδοχή τους με τιμές αρχηγού κράτους, επιλογές οι οποίες μας γυρνούν ολοταχώς στο σκοταδισμό.

Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους σε εσωτερικό και εξωτερικό.

Κάποιοι μαύροι αντιμνημονιακοί που δεν συμμετέχουν στην κυβερνητική συμπαράταξη και το παίζουν αρνάκια εξαιτίας δικαστικών τους εκκρεμοτήτων, ετοιμάζονται, η χώρα βουλιάζει χωρίς δικαιολογίες και οι κυβερνητικοί “αριστεροί” με τους ακροδεξιούς φίλους τους, ζουν το μύθο τους. Εις βάρος όλων.

Με νέο μνημόνιο προσεχώς, παγιωμένη αναξιοπιστία και μια τραυματισμένη ψωροπερηφάνια που θα ανακυκλώνει εθνικά κόμπλεξ και θα γεννά συνέχεια ολοένα και καινούργια προβλήματα.

Πολλά από τα επιπλέον (όσων ξέραμε και μας έφταναν) κακά που έφερε η τερατογέννεση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν διορθώνονται.

Ας περισωθεί, ό,τι μπορεί…

Der Landstreicher