Αρχές δεκαετίας του 50. Στο σχολείο ήμασταν
άκρως πολιτικοποιημένοι – μερικοί ήδη κομματικοποιημένοι.
Ήμουν ηγετικό μέλος της φιλελεύθερης παράταξης.
Είχα απέναντί μου τον (ακόμα πολύ στενό φίλο μου) Γιώργο Κ., από την εφηβεία
του στέλεχος της Αριστεράς (ΕΔΑ, μεταναστεύσας αργότερα στο ΠΑΣΟΚ).
Από όλα είχε ο μπαξές. Σταλινικούς,
βασιλόφρονες, φασίστες, ένα τροτσκιστή (καημένε συνονόματε!) και μερικούς που
σήμερα θα τους λέγαμε σοσιαλδημοκράτες.
Ήταν άγριοι καιροί τότε, λίγο μετά τον εμφύλιο.
Τα ξερονήσια σε ακμή.
Παρόλο που δεν ήμουν «συνοδοιπόρος» (όρος της
εποχής) με είχε συγκλονίσει η εκτέλεση Μπελογιάννη.
Έφαγα και μία αποβολή γιατί σε εκδήλωση που είχα
οργανώσει απαγγέλθηκαν ποιήματα του Ρίτσου και του Βρεττάκου…
Θυμάμαι τις ολονύκτιες αντιπαραθέσεις μου με τον
«αντίπαλο» Γιώργο. Φιλοσοφικά όσο και πολιτικά τα θέματα. Παραδεχόμουνα τα
δίκαια κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα της Αριστεράς, αλλά ήταν αδύνατο να
καταπιώ τον δογματισμό, τον αυταρχισμό και τον συγκεντρωτισμό.
Κάθε δικτατορία με απωθούσε, είτε ήταν του
Μεταξά, είτε του προλεταριάτου.
Ωστόσο κατά βάθος θαύμαζα την επιμονή, τον
ηρωισμό και την αυτοθυσία των κομμουνιστών.
Η οικογένειά μου ήταν δεξιά – αλλά η μητέρα μου
διαχώριζε τους Αριστερούς σε «ιδεολόγους» και «κατσαπλιάδες». Στον αφελή,
ρομαντικό κόσμο της, οι «ιδεολόγοι» αγωνίζονταν για ευγενείς σκοπούς – οι άλλοι
ήταν αδίστακτοι που ήθελαν απλώς την εξουσία με κάθε τρόπο.
Έτυχε αργότερα να γνωρίσω μερικούς από τους
«ιδεολόγους» – με πρώτο και καλύτερο τον Λεωνίδα Κύρκο. Τα τελευταία χρόνια
συμφωνούσαμε σχεδόν στα πάντα.
Έτσι λοιπόν, τώρα που ήρθε στα πράγματα η
Αριστερά, περίμενα μία εξυγίανση του δημόσιου βίου.
Είχα αηδιάσει από την κομματίλα, το πελατειακό
κράτος, την διαφθορά και την οικογενειοκρατία. Όπως και πάρα πολλοί Έλληνες,
μπορεί να μην συμφωνούσα με τις πολιτικές θέσεις των Αριστερών, αλλά πίστευα
στο ήθος τους.
Αλίμονο! Φαίνεται πως με τα χρόνια εξαφανίστηκαν
οι «ιδεολόγοι» και περίσσεψαν οι κατσαπλιάδες.
Που έκαναν γιουρούσι στη εξουσία, διορίζοντας
συντρόφους και συγγενείς, εξυπηρετώντας πελάτες και συμφέροντα, ασελγώντας
στους νόμους, τους κανονισμούς και το σύνταγμα χειρότερα από τους σάπιους προηγούμενους.
Τι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τι δεκάδες
μεταμεσονύκτιες και φαύλες τροπολογίες, τι χαριστικές διατάξεις!
Ευτυχώς που δεν ζει η μητέρα να δει τους
«ιδεολόγους» της…
Νίκος Δήμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου