Πορεία προς την ολοκληρωτική καταστροφή…

Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η άποψη της αριστεράς περί σύγκλισης των μισθών (και των συντάξεων) της Ελλάδας με όσα υπάρχουν στην Ευρώπη.

Επιπλέον, θα έλεγα ότι ο στόχος δεν πρέπει να είναι τα 2-3 παραπάνω κατοστάρικα που είναι ο μέσος όρος της Ε.Ε., αλλά ένας χαμηλός μισθός επιπέδου Ιρλανδίας στα 1.400 ευρώ και ο μέσος μισθός επιπέδου Ελβετίας πάνω από 4.000 ευρώ το μήνα.

Δεν πιστεύω πως κάποιος αριστερός θα διαφωνούσε με αυτούς τους –«επιστημονικής φαντασίας»- στόχους που θέτω καθώς στη δημαγωγία των ανεπίτευκτων στόχων, οι αριστεροί υπερτερούν κατά παρασάγγας οποιουδήποτε άλλου...

Εκεί που διαφωνούμε καθέτως, οριζοντίως και πλαγίως είναι στον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα μπορεί να επιτύχει μισθούς (και συντάξεις κατ’ επέκταση) Ιρλανδίας και Ελβετίας και όχι αυτούς της Κούβας ή της Βενεζουέλας.

Οι αριστεροί πιστεύουν πως μπορούν να σταματήσουν τη μείωση των μισθών, ορίζοντας με νόμο υποχρεωτικά τον κατώτατο μισθό στα 750 ευρώ.

Προσωπικά, συμφωνώ με αυτούς -μειοψηφία οικτρή στην Ελλάδα- που υποστηρίζουν πως το πρώτο βήμα για να προσεγγίσουμε μισθούς Ελβετίας, η οποία έχει από τους υψηλότερους στον κόσμο, είναι να καταργήσουμε εντελώς το υποχρεωτικό όριο ενός κατώτατου μισθού και τα όρια στις απολύσεις.

Εξηγούμαι...

Πριν ακριβώς ένα χρόνο, στις 19 Μαΐου 2014, έγινε δημοψήφισμα στην Ελβετία για να εγκρίνουν ή να απορρίψουν την πρόταση να οριστεί υποχρεωτικός κατώτατος μισθός στα 3.274 ευρώ. Οι Ελβετοί με συντριπτική πλειοψηφία 76,3% απέρριψαν τη ρύθμιση αυτή.

Άλλωστε τα 3.274 ευρώ είναι χαμηλότερα από τα 4.000 ευρώ που ξεκινούν οι περισσότεροι μισθοί. 

Ενδεχομένως κάποιοι θα υποστηρίξουν πως η Ελβετία αποτελεί εξαίρεση. Δεν αποτελεί εξαίρεση, αποτελεί τον κανόνα. Οι χώρες που δεν έχουν υποχρεωτικό κατώτατο μισθό, κατά μέσο όρο πληρώνουν τους εργαζόμενους με υψηλότερους μισθούς σε σύγκριση με αυτές που έχουν.

Μερικές από τις χώρες που δεν έχουν θεσμοθετημένο εθνικό κατώτατο μισθό στην Ε.Ε. είναι οι εξής: Δανία, Σουηδία, Φινλανδία, Γερμανία, Αυστρία. Άπασες είναι μεταξύ αυτών που πληρώνουν τους υψηλότερους μισθούς, προσφέρουν υψηλό βιοτικό επίπεδο στους εργαζόμενους και δεν μιλάνε για την επιχειρηματικότητα με όρους «παλαβής» αριστεράς για καπιταλιστική εκμετάλλευση και... μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά.

Τους υψηλούς μισθούς σε μια οικονομία δεν τους εξασφαλίζουν οι νόμοι του Βαρουφάκη, του Σκουρλέτη ή του Βρούτση που προηγούνταν.

Τους εξασφαλίζει το ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης εργασίας, το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και η δυνατότητα αυτής της οικονομίας να αναπτύξει κλάδους με υψηλή προστιθέμενη αξία. 

Αν δεν δημιουργήσουμε τους όρους να προσελκύσουμε επενδύσεις και μάλιστα επενδύσεις σε κλάδους με υψηλή προστιθέμενη αξία, δεν θα υπάρξει αύξηση της ζήτησης εργατικών χεριών και μυαλών ικανή, στα πλαίσια του ανταγωνισμού των εργοδοτών μεταξύ τους, να αυξάνει σταδιακά τους μισθούς των εργαζομένων με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. 

Ορίζοντας τον κατώτατο μισθό υποχρεωτικά στα 700-750 ευρώ σε μια οικονομία που δεν είναι ανταγωνιστική, με φορολογία, διαφθορά και ασφαλιστικό σύστημα εξοντωτικά, το μόνο που μπορεί να καταφέρει οποιαδήποτε κυβέρνηση της αριστεράς ή της δεξιάς είναι να αυξήσει τον αριθμό των επισήμως ανέργων και της «μαύρης εργασίας».

Αν η κυβέρνηση παρέλαβε 1,2-1,3 εκατ. ανέργους με τα επίσημα στοιχεία (συν 300.000 που έχουν φύγει στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης, ίσον 1,5 εκατ.) με τον ορισμό κατώτατου μισθού, την αύξηση του ΦΠΑ και τους 12 ή 22 πόρους που ψάχνει ο Στρατούλης για να σώσει το «τελειωμένο» από την εποχή του Γιαννίτση ασφαλιστικό, το μόνο που θα καταφέρει είναι σε ένα χρόνο (αν δεν έχει καταρρεύσει η κυβέρνηση και η χώρα πριν) να εκτινάξει την ανεργία πάνω από τα 2 εκατ. 

Βέβαια ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν κάποια διαφορετική στρατηγική σε σχέση με την προσέλκυση επενδύσεων και την αγορά εργασίας. Απλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τις ακραίες εκδοχές αυτής της αντίληψης που οδηγεί στη φτωχοποίηση μέσω της υπόσχεσης της εξασφάλισης μιας μίνιμουμ ευημερίας. 

Τα πράγματα στην οικονομία δεν είναι όπως παρουσιάζονται εκ πρώτης όψεως. Η εγγύηση κατώτατου μισθού ή σύνταξης χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις στην οικονομία αποτελεί την εγγύηση για την κατάρρευση των μισθών και των συντάξεων.

Αυτό το δρόμο έχουμε πάρει και πλέον είναι θέμα χρόνου να συμβεί. Θα συμβεί δε κατά πάσα πιθανότητα στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ο πλέον ακραίος υποστηρικτής της πολιτικής που ευθύνεται για την κατάρρευση. 

Κώστας Στούπας

Capital.gr