Ο Έλληνας θέλει μπαλαμούτι!

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ τρεις μήνες τώρα χόρτασα εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνια.

Είχε μάλλον δίκιο ο Μπαρουφάκης όταν είχε πει το περίφημο «ο Έλληνας δεν θέλει λεφτά, θέλει περηφάνια»!

Να δούμε βέβαια τι θα λέει όταν στερέψουν τα ΑΤΜ, και τον πάρουν στο κυνήγι με τις μαγκούρες τους οι παππούδες που θα περιμένουν μάταια τη σύνταξή τους…

Αλλά αν τον έχω κόψει σωστά, μάλλον θα την έχει ήδη κάνει προ πολλού για το Αμέρικα, συνεχίζοντας την διεθνή καριέρα του, και εμπλουτίζοντάς την με την μοναδική εμπειρία που είχε τρεις και κάτι μήνες να διαλύσει μια χώρα, εξαιτίας των «ακαδημαϊκών» του ιδεοληψιών, και των προσωπικών του συμπλεγμάτων.

Ας όψονται όλοι εκείνοι οι πειραγμένοι, που ειδικά στην μπανανία μας αν δουν κάποιο εξωτικό φρούτο, αμέσως το θεοποιούν...

Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Ας μη ξεχνάμε ότι ένας από τους βασικούς λόγους που πάθαμε αυτά που πάθαμε είναι μια δυο γενιές Ελληνίδων (και Ελλήνων) που μεγάλωσαν με πρότυπο τη Ρούλα Κορομηλά, και την Ελένη Μενεγάκη… και που δυστυχώς ψηφίζουν.

Όσο για τους υπόλοιπους τσάκαλους του Σύριζα, και αυτοί έχουν κάνει το κουμάντο τους, έχουν βγάλει προ πολλού τα χρήματά τους έξω, και τώρα απεργάζονται την επιστροφή μας στη δραχμή, για να πολλαπλασιάσουν τα πλούτη τους. Αντιπολιτευόμενοι τη κυβέρνηση, δηλαδή τον εαυτό τους!

Πουλώντας ελπίδα στο μπαφιασμένο πόπολο, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, και που δεν του περισσεύει ούτε ευρώ για καφέ.

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκα σε όλα όσα πίστευα για τους Έλληνες, από τότε που πρωτοκατάλαβα τον εαυτό μου και είδα το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνα.

Ο Έλληνας θέλει φούμαρα. Θέλει δημοκόπους. Θέλει μαϊμού σωτήρες.

Ο Έλληνας θέλει … μπαλαμούτι.

Αυτό επιβεβαιώθηκε με το παραπάνω τα τελευταία χρόνια, που σφίξανε τα ζωνάρια.

Η κρίση έβγαλε από μέσα μας αυτό που η τεχνητή ευμάρεια είχε κρύψει επιμελώς.

Διότι κάτω από τα σινιέ συνολάκια, και πίσω από τις Καγιέν, κρυμμένα από τον καπνό των Κοχίμπας, βρίσκονταν εν υπνώσει όλα εκείνα τα σιχαμερά χαρακτηριστικά της φυλής μας. Η διχόνοια, η δηθενιά, η κλάψα, η τσάμπα μαγκιά, και η παντελής έλλειψη αυτοκριτικής.

Καλό το πρώτο τραπέζι πίστα, αλλά θέλει και χρήμα.

Και χρήμα εμείς δεν παράγουμε. Μόνο δανειζόμαστε. Οπότε;

Οπότε αφού δεν μας το δίνουν τσαμπαντάν οι ξένοι  μασόνοι, αρχίζουμε τις κλάψες…

Με αποτέλεσμα να φτάσουμε σε σημείο να έχουμε την χειρότερη ίσως σύνθεση βουλής από την εποχή του Κωλέττη.  

Με τον κάθε λαοπλάνο, τον κάθε άεργο κομπλεξικό, τον κάθε οπαδό του Λιακόπουλου, τον κάθε αγράμματο δήθεν αριστερό ή εθνικιστή γιδοβοσκό να νομοθετεί, επειδή απλά τα τελευταία χρόνια υπόσχονταν όποια παπαριά του κατέβαινε στο κεφάλι, κατακεραυνώνοντας από τα τηλεπαράθυρα τους ξένους τοκογλύφους και τα ντόπια τσιράκια τους.

Με τον σοφό λαό να εγκρίνει και να επαυξάνει.

Εξ ου οι Χαϊκάληδες, οι Βαγενάδες, και οι Διαμαντόπουλοι, που κρίνουν το μέλλον μας.

Για την δε κυβέρνηση που μας έλαχε, τι να πει κανείς;

Θα μιλήσω ξανά γι αυτήν όταν θα είναι κυβέρνηση εξωτερικού. Όπως της αρμόζει. Διότι αν δεν κάνει την πολυαναμενόμενη απ όλους κωλοτούμπα ο Αλέξης, δεν τον βλέπω καλά. Μέχρι και ο Δραχμαζάνης τον πήρε χαμπάρι και του γρυλίζει….

Με αυτά και με αυτά φεύγει σιγά σιγά και ο Μάιος, με την αγορά εν γένει να έχει στραγγίξει από ρευστό, τις τράπεζες να συντηρούν άδεια χρηματοκιβώτια, τους πολίτες να μετράνε τις δεκάρες και να μη ξέρουν τι τους ξημερώνει, και τους ριζοσπάστες ψηφοφόρους του Σύριζα να παραμιλάνε, όσοι δεν έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Οι μόνοι που συνεχίζουν τα πανηγύρια είναι οι πσαικαζμένοι του συγκαμένου, που τους έκατσε λαχείο από το πουθενά, να συγκυβερνάνε δηλαδή στις πλάτες του Σύριζα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να κυριαρχούν κιόλας… Να λύνουν και να δένουν, και όχι μόνο στα των ενόπλων δυνάμεων.

Βέβαια το χθεσινό σόου τους στο δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, όπου εμφανίσθηκαν με … θηλιές, αποδεικνύει το επίπεδό τους.

Και όμως… και αυτοί ψηφίστηκαν!

Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ;

Κανείς δεν ξέρει… ούτε  ο Αλέξης. Ούτε καν ο Πάντζας…

Εκεί φτάσαμε.

Ας ελπίσουμε ότι στο ’90 ο μεγάλος Θεός της Ελλάδας θα παρέμβει και στο τέλος θα σωθούμε με κάποιον τρόπο… έστω στα πέναλτι. Διότι αν περιμένουμε τους αλληλέγγυους συμμάχους του Λαφαζάνη ή τους ΕΛ της Κουντουρά να μας σώσουν … ζήτω που καήκαμε.

Εκτός κι αν αναλάβει τις τύχες της χώρας καμιά τριμελής επιτροπή από 5-6 σοβαρούς πολιτικούς στοχαστές (τύπου Χαϊκάλη), και ξανά προς τη δόξα τραβήξουμε.

Άλλο τίποτα δεν βλέπω στον ορίζοντα (ούτε τα τανκς που κάποιοι ονειρεύονται, και που γι αυτούς θα ήταν μια κάποια λύση).

Καληνύχτα μας αδέρφια…

Strange Attractor

ΥΓ- Το να είναι κάποιος σήμερα στοιχειωδώς νοήμων και να συνεχίζει να στηρίζει τον Σύριζα, απλά σημαίνει ότι όντως μας ψεκάζουν… με βλακογόνα αέρια. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.

ΥΓ 2- Αν είχαμε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι συριζαίοι θα έλεγαν ότι το κοριτσάκι το έβρασε και το έφαγε ο Σαμαράς, για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από τις μνημονιακές δεσμεύσεις του…  
Όπως επίσης αν  έστω ένας Πακιστανός κρατούμενος  κοβόταν στο ξύρισμα μέσα στη φυλακή, ο Σύριζα θα ζητούσε την παραίτηση του υπουργού Δικαιοσύνης.  
Προχθές είχαμε δυο θανάτους,  και 50 τραυματισμούς μέσα στον Κορυδαλλό και όσο το ακούσατε εσείς απ τα ΜΜΕ άλλο τόσο το άκουσα κι εγώ. Ο δε υπουργός παραμένει στη θέση του απτόητος και ανέγγιχτος. 
 Αυτά…