Στην Ελλάδα έχουμε εδώ και τρεισήμισι μήνες, μία
κοινοβουλευτική πλειοψηφία Αριστεράς και υπερσυντηρητικής ξενοφοβικής Δεξιάς,
που έχει νομοθετήσει μέχρι στιγμής για τα εξής:
·
την
αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης (για ελάχιστους δικαιούχους) με 200εκ
ευρώ από τα υπεσχημένα 2 δισ.,
·
τη
ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών που χαρίζει πρόστιμα σε μεγαλοοφειλέτες,
·
την
κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας, την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και
την αποποινικοποίηση της κουκούλας,
·
την
επαναλειτουργία της ΕΡΤ (με την επισήμανση, από το βήμα της Βουλής, «να
επαναπροσλάβουμε πρώτα αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ») και τον διορισμό του
διευθυντή της Αυγής ως γενικού διευθυντή της,
·
την
κρατική επιδότηση στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (με ΠΝΠ), με βάση
προεκλογική υπόσχεση,
·
την
επιστροφή των διαθεσίμων δημοσίων υπαλλήλων (με θρυλούμενη και θρυλική
δικηγορική αμοιβή για εμπλεκόμενο Υπουργό) και την απαγόρευση πολιτικής
επιστράτευσης απεργών,
·
τη
μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων γενικής κυβέρνησης στην ΤτΕ (με
ΠΝΠ),
·
την
αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό και την συνεχή μεταβολή των δεδομένων στο
ποδόσφαιρο …
Στο μεταξύ, η διαπραγμάτευση με τους εταίρους
μας για την οικονομική επιβίωση της χώρας, μόλις ξεκίνησε, επί της ουσίας, όπως
παραδέχεται η ίδια η Κυβέρνηση. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, ο Αντιπρόεδρός
της, τεχνοκράτης και άνθρωπος της αγοράς, πέρα από κορυφαίο στέλεχος της
Αριστεράς, παραδέχθηκε πως ήταν λάθος να μιλούν μόνο για «πολιτική
διαπραγμάτευση», γιατί η τεχνοκρατική συζήτηση έχει και αυτή σημασία, είπε.
Έτσι
εξηγείται το ότι, τρεισήμισι μήνες τώρα, και ενώ η κα. Βαλαβάνη προσπαθεί
απεγνωσμένα να μάθει το φορολογικό δίκαιο με εντατικά μαθήματα, εμείς συζητάμε
μόνο για τις ενδυματολογικές, ορθογραφικές και γαστριμαργικές προτιμήσεις του
κ. Βαρουφάκη.
Εμείς. «Ο λαός». Που περιμένει την Ελπίδα
να’ρθει.
Μαζί με τις αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων
υπαλλήλων, τη 13η σύνταξη, τους 15.000 διορισμούς, το αφορολόγητο, τις
100-200-300 δόσεις, τα δωρεάν διόδια, τη λοταρία στις αποδείξεις, το φθηνό
πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα και το Τζόκερ!
Εμείς, ο λαός. Που επειδή βαρεθήκαμε να
πληρώνουμε φόρους, ψηφίσαμε τους «δεν πληρώνω», και τώρα είμαστε χαρούμενοι
γιατί ακόμη δεν πληρώσαμε τον ΕΝΦΙΑ του 2015. Και νομίζουμε πως τα ταμεία του
κράτους και τα ΑΤΜ γεμίζουν με αέρα κοπανιστό, πασπαλισμένο με μπόλικη Ελπίδα.
Εμείς. Οι πολίτες της χώρας που κυβερνά «πρώτη
φορά η Αριστερά». Η Αριστερά που αρνείται να κυβερνήσει.
Που κάνει τα ρουσφετάκια της, βγάζει τα
απωθημένα της, κλείνει τις συμφωνίες της, παλεύει λυσσαλέα να δημιουργήσει το
δικό της «κατεστημένο», αλλά αρνείται πεισματικά να κυβερνήσει.
Αρνείται να δεχθεί ή να απορρίψει μία συμφωνία
με τους εταίρους.
Αρνείται να φορολογήσει.
Αρνείται να βγάλει τους αναρχοφασίστες από το
Πανεπιστήμιο, γιατί ελπίζει να φύγουν από μόνοι τους για να ψήσουν αρνιά το
Πάσχα!
Αρνείται να ασκήσει εσωτερική ή εξωτερική
πολιτική, πέρα από ρητορείες και φωτογραφικές εξυπηρετήσεις.
Και τώρα πια, που είμαστε στο «μη παρέκει», ο
Πρωθυπουργός παίζει κρυφτούλι, πότε με δημοψήφισμα, και πότε με εκλογές. Ο κ.
Τσίπρας, ως γνήσιος ευρωσκεπτικιστής, απειλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση πως θα
χειραγωγήσει την ψήφο των πολιτών εναντίον της.
Οι κορυφαίοι Υπουργοί του απειλούν την αγορά πως
«θα παραδώσουν τη σκυτάλη».
Τα πιο προβεβλημένα στελέχη του, αυτά της νέας
γενιάς, αυτά που ανατράφηκαν στα μεγάλα τζάκια της Δημοκρατίας, απειλούν τη
Δημοκρατία και τους πολίτες, πως «ή εμείς ή οι χρυσαυγίτες».
Απελπισμένη η αριστερή Κυβέρνηση της ελπίδας,
αρνησικυβερνά. Τα νταούλια και οι ζουρνάδες σίγησαν.
Τικ-τακ. Ο χρόνος τελειώνει.
Η γη δεν θα σταματήσει να γυρίζει γύρω από τον
ήλιο.
Θα ξημερώσουν και άλλες μέρες, το θυμόμαστε.
Η Ευρώπη προχωρά. Τικ-τακ. Σιγή.
Ο Πρωθυπουργός σωπαίνει.
Τικ-τακ…
Πετρούλα Ντελεδήμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου