Κυριαρχία των μετρίων…

Δεν ξέρουμε αν το καταλάβατε αλλά η Δημοκρατική Αριστερά έχει νέο πρόεδρο κάποιον Θεοχαρόπουλο.

Το κόμμα που πριν δύο μόλις χρόνια έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην Ελλάδα έκανε συνέδριο, ο Κουβέλης μας αποχαιρέτησε ως ένας εκ των μοιραίων αυτής της χώρας και αναλαμβάνει ένας 35άρης να αναστήσει την πεθαμένη προοδευτική αριστερά.

Δεν ξέρουμε αν το έχετε σκεφτεί. Το ΠΑΣΟΚ την άλλη Κυριακή θα βγάλει νέο πρόεδρο.

Μετά τον Ανδρέα, τον Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου και τον Βενιζέλο θα βγει κάποια... Φώφη Γεννηματά ή κάποιος... Ανδρέας Λοβέρδος.

Όπως καταλαβαίνετε το κόμμα που σημάδεψε τη Μεταπολίτευση (για κακό κυρίως) αλλάζει ηγεσία και επιχειρεί να αναστηθεί.

Από κόμμα του 45% μόλις το 2009 τώρα είναι με το ένα πόδι εκτός Βουλής…

Όσο για τη ΝΔ; Δεν ξέρουμε αν το έχετε καταλάβει ή το ακούσατε. Θέλει να γίνει αρχηγός ο… Δένδιας και η Όλγα.

Για να μην πούμε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο. Να μην μιλήσουμε για τον Τσίπρα και το πώς έφτασε μέχρι την πρωθυπουργική καρέκλα.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα γιατί δείχνει ποια είναι η μοίρα της Ελλάδας.

Ζούμε την εποχή της μετριότητας στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Άνθρωποι μέτριοι ή κάτω του μετρίου θέλουν να κυριαρχήσουν στα κόμματα και να αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας.

Χωρίς ηγέτες, χωρίς οράματα, χωρίς καν να υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο τα πολιτικά κόμματα κάνουν δήθεν ανανέωση βάζοντας επικεφαλής, 30άρηδες, 35άρηδες ή 40άρηδες.

Όμως με ποια προσόντα; Με ποιες περγαμηνές;

Πώς πιστεύουν ότι μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα μπροστά; Αλλά ακόμη και φτασμένα στελέχη, με υπουργικές καρέκλες και μεγάλη… κοινοβουλευτική πείρα αλλά παντελώς άσχετοι με τις ανάγκες της χώρας, νομίζουν ότι μπορούν να γίνουν η νέα ηγετική «ομάδα» της Ελλάδας;

Για σκεφτείτε σε λίγα χρόνια ένα τραπέζι με πολιτικούς αρχηγούς που θα έχει την εξής σύνθεση: Τσίπρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, Δένδιας από τη ΝΔ, Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ, Θεοχαρόπουλος από τη ΔΗΜΑΡ και λοιπά.

Είναι μια τραγωδία, όχι γιατί όπως θα πουν κάποιοι ήταν καλύτεροι οι προηγούμενοι; Αλλά γιατί η μετριότητα είναι αυτή που θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή.

Για σκεφτείτε: Ακόμη κι αν δεν χωνεύει κανείς τον Βενιζέλο, πρόκειται για έναν ευφυέστατο άνθρωπο που θα τον διαδεχθεί κάποιος άσχετος που πιθανότατα να μην ξέρει ούτε να μιλήσει.

Για σκεφτείτε: Ηγέτης της κεντροαριστεράς εμφανίζεται ο… Σταύρος Θεοδωράκης και ηγέτης της Αριστεράς ο πρόεδρος του 15μελούς που πέντε μήνες τώρα τρώει σφαλιάρες όταν δεν χαριεντίζεται με την Άνγκελα.

Ποιος από αυτούς να συγκριθεί ακόμη και με τον Ανδρέα Παπανδρέου, πόσο μάλλον με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;

Το έλλειμμα ηγετών είναι αυτό που δημιουργεί αυτές τις καταστάσεις, κι όπως έλεγε μια αμερικανίδα συγγραφέας: «Μετριότητα δεν σημαίνει μέτρια νοημοσύνη. Είναι μία μέτρια νοημοσύνη που μισεί και φθονεί αυτούς που είναι καλύτεροι».

Αυτή ακριβώς είναι η σύγχρονη ελληνική τραγωδία την οποία δυστυχώς στηρίζει και ο κόσμος, οι ψηφοφόροι οι οποίοι βεβαίως δεν έχουν και πολλές εναλλακτικές λύσεις.

Άλλωστε τα φωτισμένα μυαλά και οι εκπληκτικοί άνθρωποι φεύγουν από την Ελλάδα για να ξεχωρίσουν.

Στην πατρίδα που έχει έναν απίστευτο πολιτισμό ο μέτριος είναι σχεδόν προνόμιο. Το βλέπουμε με τις αλλαγές του Μπαλτά στην Παιδεία.

Οι άριστοι δεν βοηθιούνται για να ανέβουν προς τα πάνω, αλλά ωθούνται στο να γίνουν μέτριοι. Και κάπως έτσι αυτή η χώρα θα πρέπει να πορευτεί τα επόμενα κρίσιμα χρόνια.

Έχει ελπίδες να γίνει ένα κανονικό κράτος όταν σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομίας, της κοινωνίας και του εργασιακού χώρου βασιλεύουν οι μετριότητες; 

Antinews