Είναι αυτό (το πράγμα) Αριστερά;

Σ​​τη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά αριστεροδεξιά, όλα είναι πιθανά. Ακόμη και να βρεθεί εκτός Ζώνης του Ευρώ, μιας ζηλευτής για όλους τους γείτονές μας Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που κυβερνούν. Αυτοί μάλλον είναι το σύμπτωμα μιας βαθύτερης ασθένειας.

Δεν είναι καν πρόβλημα η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, αλλά η κυριαρχία της γελοιωδέστερης εκδοχής της· αυτής που κάποτε έτρωγε φράουλες για να μας πείσει ότι το Τσερνομπίλ κάνει καλό στην υγεία, που μας έπειθε ότι οι Σοβιετικοί έχτιζαν τον σοσιαλισμό και οι εικόνες με τις ατέλειωτες ουρές έξω από τους ρωσικά κρεοπωλεία ήταν «ιμπεριαλιστική προπαγάνδα»...

Είναι η ίδια η Αριστερά που διαψεύσθηκε σε όλα, αλλά επιμένει με ύβρεις και διαστρεβλώσεις να κανοναρχεί τον δημόσιο διάλογο και τώρα ο ηγέτης της βρίσκει «δημοκρατικό έλλειμμα στην Ευρώπη», μιλώντας δίπλα στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Υπερασπίστηκε δολοφόνους και κουκουλοφόρους εμπρηστές.

Είναι η Αριστερά που ενώ κυβερνά με την πιο ανερμάτιστη και χυδαία εκδοχή της Δεξιάς καταγγέλλει όλους τους υπόλοιπους ως μίσθαρνα όργανα των δεξιών (ξένων, καπιταλιστών κ.λπ.).

Είναι η Αριστερά που θεωρεί πολύ δεξιά τη Νέα Δημοκρατία, αλλά συγκυβερνά με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Η Αριστερά που διυλίζει κάθε πραγματικό ή φτιαχτό υπονοούμενο ρατσισμού των αντιπάλων, αλλά κυβερνά χάρη στην ψήφο κάποιου που προσβάλει το Ολοκαύτωμα, ή αναρωτιέται γιατί η «Χρυσή Αυγή δεν κάνει κάτι για τα Gay Pride».

Είναι η Αριστερά που οργάνωνε τις αντισυγκεντρώσεις στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ τα πρώτα χρόνια του μνημονίου, που συγχρωτιζόταν με τη Χρυσή Αυγή στις Πλατείες της Αγανάκτησης.
Είναι η ίδια που θεωρεί βαθιά προσβολή της Δημοκρατίας, το γεγονός ότι οι υπόλοιποι λαοί δεν θέλουν να πληρώσουν τις ανερμάτιστες προεκλογικές εξαγγελίες της, που δίνει «μάχες» στην Ευρώπη με όπλο εκθέσεις ιδεών και συνθήματα του στιλ «οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς», «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», δηλαδή αυτός που βολεύει τις ιδεοληψίες της.

Που ελεεινολογεί την Ευρώπη των Δικαιωμάτων και γλυκοκοιτάζει αυταρχικά καθεστώτα τύπου Ρωσίας και Βενεζουέλας.

Είναι η Αριστερά που τα στελέχη της διόρισαν όλο το συγγενολόι και όποιον «σύντροφο» ο λαός άφησε στα εκλογικά αζήτητα, και κατηγορεί τους υπόλοιπους για νεποτισμό και κομματισμό.

Είναι η Αριστερά που δεν ορρωδεί να απειλεί δημοσιογράφους οι οποίοι δεν είναι της αρεσκείας της, που αφήνει τη λάσπη στον ανεμιστήρα με δήθεν «σεμινάρια του ΔΝΤ».

Είναι η Αριστερά που έκανε την Ζωή Κωνσταντοπούλου τρίτο θεσμικό παράγοντα του κράτους...

Αυτή η Αριστερά αφήνει βαθιές πληγές στον τόπο, ανεξαρτήτως αν θα έχουμε και τυπική χρεοκοπία.

Ευτέλισε τα πάντα, ακόμη και την ιστορία του χώρου, ιστορία που χρησιμοποίησε χωρίς αιδώ για βραχύβια πολιτικά κέρδη. Χρησιμοποίησε τους δημοκρατικούς αγώνες του παρελθόντος για να σπιλώσει κάθε αξία της Δημοκρατίας· συκοφάντησε όλα όσα έκαναν σεμνοί και γενναίοι Αριστεροί πριν αναλάβουν τα σημερινά μειράκια.

Πολλάκις σπίλωσε και τους ίδιους τους αγωνιστές, διότι έγιναν πολύ «δεξιοί» για τα «επαναστατικά» του γούστα.
Η πολιτική υγεία μιας χώρας απαιτεί να έχει σοβαρές παρατάξεις και Δεξιά και Αριστερά. Δυστυχώς, το μεγάλο μορφωτικό έλλειμμα της χώρας δημιουργεί πολιτικά τέρατα.

Κάποτε, ακόμη και στις πιο δύσκολες της ώρες, η Αριστερά παρήγε Πολιτισμό. Σήμερα ξερνά ποταμούς χυδαίας αμετροέπειας. Και δεν φταίει η κρίση γι’ αυτό.

Η σήψη είχε ξεκινήσει πολύ πιο νωρίς, απλώς τώρα είναι πολύ πιο εμφανής διότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνήτες της χώρας, έχουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους...

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή